دي بامداد عيد که بر صدر روزگار

دي بامداد عيد که بر صدر روزگار شاعر : انوري هر روز عيد باد به تاييد کردگار دي بامداد عيد که بر صدر روزگار با يک دو آشنا هم از ابناء روزگار بر عادت از وثاق به صحرا برون شدم در جان هواي صاحب و در دل وفاي يار در سر خمار باده و بر لب نشاط مي وز کاهلي که بود نه سک‌سک نه راهوار اسبي چنانکه داني زير از ميانه زير من گاه زو پياده و گاهي برو سوار در خفت و خيز مانده همه راه عيدگاه نه از زمين خسته برانگيختي غبار نه از غبار خاسته بيرون شدي به زور...