اي به تدبير قطب آن گردون

اي به تدبير قطب آن گردون شاعر : انوري که ز تقدير ساختست جدي اي به تدبير قطب آن گردون غوطها خورده در تموج خوي وي ز تشوير خاطرت خورشيد همه با مکنت تو ادني شييء هرچه مکنون خطه‌ي اشياست که نگنجد در انقيادش کي حکمت اندر نفاذ گشته چنان که کند دور روزگارش طي ظل جاهت از آن کشيده‌ترست که برد مسرع ضميرش پي سير حکمت از آن سريع‌ترست نشود هيچ‌کس خراب از مي گر تقلد کني عمارت عصر اختصاص خلقته بيدي آدم از نسبت وجود تو يافت آب گردد روان...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اي به تدبير قطب آن گردون

شاعر : انوري

که ز تقدير ساختست جدي		اي به تدبير قطب آن گردون
غوطها خورده در تموج خوي		وي ز تشوير خاطرت خورشيد
همه با مکنت تو ادني شييء		هرچه مکنون خطه‌ي اشياست
که نگنجد در انقيادش کي		حکمت اندر نفاذ گشته چنان
که کند دور روزگارش طي		ظل جاهت از آن کشيده‌ترست
که برد مسرع ضميرش پي		سير حکمت از آن سريع‌ترست
نشود هيچ‌کس خراب از مي		گر تقلد کني عمارت عصر
اختصاص خلقته بيدي		آدم از نسبت وجود تو يافت
آب گردد روان صاحب ري		چون عنان قلم روان کردي
خاک بوسد عظام حاتم طي		چون رکاب کرم گران کردي
چون جدا کرد اخطل از اخطي		قدرتت گفت روز عرض الست
همتت گفت قد ضمنت علي		کاي علي خرج اين حشم برگيست
بر سبيل سوئال مطلب اي		دوش با آسمان همي گفتم
روي سوي تو کرد و گفتا وي		که مدار حيات عالم کيست
هيچ داني که مي چه گويي هي		گفتم اين را دليل بايد گفت
و من الماء کل شيء حي		مير آبست و حق همي گويد
در بهار و تموز و آذر و دي		تا که ني را چو سرو نيست قوام
پاي تا سر کمر ببسته چو ني		باد پيشت جهان چو سرو به پاي
همچو بر کرم قز تراکم قي		پوست بر دشمنت کفن گشته
که از ديدنش ديده حيران شدي		مرا سعد دين داد پيراهني
تن مرد پوشيده عريان شدي		ز فرسودگي وقت پوشيدنش
به اندازه‌ي تن گريبان شدي		به هرجا که آسيب سريافتي