پینت بال

تاريخچه پينت بال
 

تولد ورزش پینت بال را به شکل امروزی باید مدیون جنگلبانان آمریکای شمالی و دستگاه مخصوص نشانه گذاری درختان و دامها به نام (پینت مارکر یا پینت گان) دانست. از این دستگاه جهت علامت گذاری دامها و درختانی که باید حرس یا قطع شوند استفاده می شود .
به گونه ای که با فشار گاز؛ گلوله حاوی مواد رنگی به موضع دلخواه شلیک می شود. در سال 1981 عده ای از علاقمندان به ورزش با ابتکار و نوآوری تغیيراتی در این دستگاه و گلوله های آن داده و اولین شکل از بازی پینت بال را بوجود آوردند. با توجه به جذابیت این ورزش و هیجان موجود در آن و استعداد موجود این رشته در جهت افزایش قابلیت های جسمانی و توسعه مهارتهای حرکتی این ورزش به سرعت در بین علاقمندان به ورزش گسترش یافت و تدوین قوانین و اصول بازی؛ آن را به شکل ورزشی مهیج و جذاب در سطح دنیا معرفی کرد .
به گونه ای که کمتر از 2 دهه 7600 تیم پینت بال و 1400 باشگاه پینت بال درکشور امریکا پا به عرصه وجود گذاشت و بیش از 16 مجله تخصصی و 5000 وب سایت مخصوص پینت بال راه اندازی شد. هم اکنون ورزش پینت بال در بیش از 140 کشور جهان بازی می شود و تقریبا 16 میلیون ورزشکار به این رشته ورزشی مشغول می باشند. 175 دانشگاه بزرگ دنیا مجهز به زمین بازی پینت بال می باشند.
تقريبا در كليه كشور هاي اروپايي چه غربي (بخصوص فرانسه و انگلستان)و چه شرقي(بخصوص روسيه) فدراسيون پينت بال تاسيس و در هر كشور ليگ و مسابقات منظم داير گرديده است. درآمريكاي شمالي بالغ بر هفت ميليون نفر بطور منظم و پيوسته پينت بال بازي مي كنند و مهمترين ليگ و حتي تورنمنت هاي جهاني را برگزار مي نمايند.
در آمريكاي جنوبي، كشورهايي نظير برزيل، شيلي،آرژانتين، ونزوئلا، و ... پينت بال بصورت جدي دنبال ميگردد، دو كشور اول داراي فدراسيون مستقل و باقي تحت نظر فدراسيون ورزش هاي همگاني بوده ولي همگي داراي تيم ها و ليگ هاي معتبر ميباشند. در قاره آفريقا، كشور آفريقاي جنوبي پيشگام اين ورزش بوده، و در قاره كهن آسيا كشور هاي چين ، كره جنوبي و ژاپن زودتر از سايرين به آن پرداخته اند و در طي دو سال اخير با برگزاري مسابقات آسيايي در كشورهاي مالزي ، تايوان و تايلند مقدمات تشكيل اتحاديه پينت بال آسيا نيز فراهم شده است. در همسايگي كشور ما ايران، تركيه و امارات عربي متحده پينت بال مطرح و در حال گسترش مي باشد. ورزش پينت بال از سال 1382 زير نظر فدراسيون ورزشهاي همگاني فعاليت خود را آغاز نمود و با احداث باشگاه پينت بال توچال در سال 1384 ( بعنوان اولين زمين مسابقاتي در ايران ) بهترين شرايط فراهم شد تا تيمهاي كشورمان وارد رقابتهاي آسيايي شوند و در طي سه دوره حضور بترتيب با كسب مقامهاي سوم ، اول و اول، در نهايت قهرمان سال 2006 آسيا گردند. با توجه به پيشرفتهاي حاصله در اين مدت كوتاه توجه علاقمندان زيادي به اين ورزش جلب گرديد كه در حال حاضر حدوداً پنج باشگاه فعال در ایران وجود دارد که عبارتند از نمك آبرود ، مشهد، اراك ، كرمان و قزوين در شهرستانها و باشگاههاي توچال انقلاب ، سولار در تهران.

پینت بال در جهان امروز
 

به ادعای صاحب نظران صنعت پينت بال ، اين ورزش اخيراً در جهان به عنوان چهارمين ورزش پر تحرک محسوب می شود و حتی از اسنو بورد نيز جلو تر زده است . يک آمار مختصر از ورزش پينت بال اين چنين نشان می دهد: تنها در امريکا شمالی تعداد 1400 زمين پينت بال وجود دارد و تيم های فعال نيز حدود 7600 تيم می باشد . تعداد 325 ليگ مسابقه نيز در امريکای شمالی وجود دارد . آخرين و مهمترين موضوع آنکه تعداد 175 دانشگاه در جهان مجهز به باشگاه پينت بال می باشند.

پينت بال چيست ؟
 

نام اين ورزش از دو كلمه Paint ( رنگ ) و Ball (توپ ) تشكيل شده است ، پينت بال يك ورزش گروهي بسيار هيجان انگيز مي باشد كه بوسيله دو تيم و در يك زمين به ابعاد 30 *50 متر انجام مي شود. در جريان این ورزش علاوه بر اينكه به مهارتهاي خاص حركتي مانند نشانه گرفتن ، سريع دويدن ، داشتن سرعت در حركات و واكنشهاي سريع نياز است . قابليتهاي ذهني متعددي نيز لازم هستند كه مهمترين آنها سرعت در تصميم گرفتن و قدرت حل مساله است . همه چيز در پينت بال در لحظه صورت ميگيرد . و هركس سريعتر و دقيقتر باشد موفق تر است.
در نوع رسمی هر تيم از3 تا 7 نفر تشكيل شده است كه هر بازيكن يك نشانه رو ( تفنگ ويژه پينت بال ) ، ماسك ايمني و تعدادي توپ رنگي (پينت بال) دارد كه اين توپها داراي قطري حدود 2/17 میلیمتر هستند و يك پوسته ژلاتيني دارند که بر اثر برخورد با بدن بازيكنان يا موانع شکسته شده و رنگ داخل آن ، موضع محل برخورد را رنگي ميكند . اين توپها بوسيله نيروي هواي فشرده نشانه رو با سرعتی حدود 290 تا 300 پا در ثانیه پرتاب ميشوند . رنگ اين گلوله ها خوراكي و محلول در آب است و داراي همه رنگ است به جز قرمز.

سناريوهاي اصلي ورزش پينت بال
 

سناريوي تسخير پرچم ( تک پرچم و دو پرچم ) و سناريوي حذفي متداولترين سناريو هاي ورزش پينت بال هستند که به صورت سناريوي پيش فرض در باشگاههاي پينت بال دنيا انجام مي گيرند . همچنين در اکثر تورنمنت هاي جهاني و ليگ هاي کشورهاي صاحب پينت بال به عنوان سناريوي اصلي پذيرفته شده و بازي مي گردند .
در اينجا به دليل عموميت اين دو سناريو و اهميتي که اين دو سناريو در تورنمنت هاي جهاني دارند ، به تشريح کامل روش انجام هر کدام از اين دو سناريو ، تاکتيک ها و قوانين خاص آنها مي پردازيم .

سناريوي حذفي
 

متداولترين بازي پينت بال با سناريوي حذفي انجام مي گيرد . بازيکنان به دو يا چند گروه رقيب تقسيم مي گردند و به بازي مي پردازند . هدف اين سناريو حذف کليه بازيکنان تيم يا تيم هاي حريف مي باشد . تيم نخست و برنده ، تيمي خواهد بود که کليه بازيکنان تيم رقيب را مورد اصابت گلوله رنگي قرار داده و حذف نمايد . در صورتيکه اعضاء به چند گروه تقسيم شده باشند هر گروه سعي مي نمايد با حذف ساير گروه ها آخرين گروه و برنده بازي گردد . با تير اندازي به بازيکنان تيم مقابل و ترکيدن گلوله رنگي و مشاهده اثر آن ، بازيکن خنثي شده و به عبارتي از بازي بيرون رفته و حذف مي گردد . بازيکني که مورد اصابت گلوله قرار گرفته است با اعلام خود ، نشانه روي خود را بالاي سر گرفته و مطابق مسير تعيين شده توسط داور زمين را ترک مي کند . نترکيدن گلوله رنگي و يا پاشيده شدن رنگ از گلوله اي که به جاي ديگري اصابت کرده ، منجر به حذف بازيکن تيم نمي گردد . اين سناريو با حداقل 10 بازيکن و حداکثر 40 بازيکن در قالب دو تيم و يا با توافق طرفين در قالب چند تيم انجام مي گيرد.

سناريوي تسخير پرچم ( تک پرچم و دو پرچم)
 

سناريوي تسخير پرچم بازيکنان به دو گروه تقسيم مي گردند . در سناريوي تک پرچم ، پرچم در مرکز زمين قرار مي گيرد اما در سناريوي دو پرچم هر کدام از پرچم ها در جايگاه يکي از تيم ها قرار مي گيرد .
● تک پرچم
در اين سناريو بازيکنان در قالب دو تيم در جايگاه شروع خود قرار مي گيرند . پرچم در مرکز زمين بازي قرار گرفته بطوريکه براي تمام بازيکنان قابل رويت باشد . هدف اين سناريو بدست آوردن و تسخير پرچم و حمل آن به جايگاه شروع تيم حريف مي باشد . تيم نخست و برنده ، تيمي است که پرچم را تسخير و به جايگاه تيم مقابل رسانده باشد . اين سناريو در بازيهاي رسمي در قالب دو تيم 5 نفره انجام مي گيرد .
● دو پرچم
در اين سناريو به جاي يک پرچم از دو پرچم متمايز استفاده مي شود . پرچم هر تيم به جاي قرار گرفتن در مرکز زمين ، در جايگاه شروع آن تيم قرار دارد . هدف اين سناريو ،بدست آوردن و تسخير پرچم تيم مقابل و برگشت با پرچم تسخير شده به جايگاه شروع تيم خود مي باشد . قرارگرفتن پرچم تسخير شده هر کدام از تيم ها در زمين تيم حريف ، به منزله پايان بازي و اعلام تيم برنده مي باشد . اين سناريو در بازيهاي رسمي در قالب دو تيم 10 نفره انجام مي گيرد . در اين سناريو رعايت نکات زير ضروري است :
1. بازيکني که پرچم را حمل مي نمايد اگر مورد اصابت گلوله قرار گيرد بايد در همان نقطه ايستاده ، پرچم را در هوا نگهداشته تا بازيکن ديگري آن را بدست آورد .
2. بازيکني که پرچم را حمل مي نمايد به هيچ وجه حق پنهان نمودن پرچم در زير پيراهن خود را نداشته و بايد آن را به صورت نمايان با خود حمل کند .
3. در سناريوي دو پرچم ، پرچم هر تيم بايد از پرچم تيم ديگر کاملا متمايز باشد .
4. پرچم ها بايد حداقل 40 سانتیمتر عرض و حداکثر 60 سانتیمتر طول داشته باشند .
5. رنگ پرچم هر تيم بايد با رنگ بازوبند آن تيم همرنگ باشد .

براي آشنايي بيشتر شما به برخي دیگر از سناریوها اشاره ميشود:
 

1. سناریوی سرعتی
2. جبران شكست اوليه
3. تسليم
4. فتح پرچم از وسط
5. بیست گلوله
6. حذفی
7. شكار آهو
و بسياري سناريوهاي متنوع ديگر
منبع: www.hamegani.ir