خب، مهم‌ترين علتي که باعث مي‌شود بعضي‌ها براي درمان اين حالت به ما مراجعه کنند، مساله زيبايي است. البته گاهي هم ممكن است مشكل تكلم به وجود آمده باشد. در هر حال، ابتدا بايد علت ايجاد فاصله مشخص شود که به‌طور...
گفتگو با دکتر معصومه حسني طباطبايي، متخصص دندان‌پزشکي ترميمي وزيبايي حتما شما هم افرادي را ديده‌ايد كه بين دندان‌هاي جلويي‌شان فاصله‌اي وجود دارد. بعضي‌ها آن را جزو طبيعت چهره‌شان مي‌دانند و از آن راضي‌اند. بعضي‌ها هم حاضرند همه‌رقم خرجي بكنند تا اين فاصله را از بين دندا‌ن‌هايشان بردارند.با دکتر معصومه حسني طباطبايي، متخصص دندان‌پزشکي ترميمي وزيبايي و عضو هيات علمي دانشکده دندان‌پزشکي دانشگاه علوم پزشکي تهران، درباره همين موضوع گفتگو کرده‌‌ايم.
چرا بعضي‌ها که بين دندان‌هاي جلويي‌شان فاصله‌اي وجود دارد، دنبال رفع اين مساله هستند؟ مگر اين فاصله روي سلامت دندان‌ها تاثيري مي‌گذارد؟
خب، مهم‌ترين علتي که باعث مي‌شود بعضي‌ها براي درمان اين حالت به ما مراجعه کنند، مساله زيبايي است. البته گاهي هم ممكن است مشكل تكلم به وجود آمده باشد. در هر حال، ابتدا بايد علت ايجاد فاصله مشخص شود که به‌طور معمول يکي از اين موارد است: بزرگي فك و كوچكي دندان‌ها، فقدان يك يا چند دندان، وجود زبان بزرگ و قوي و...
براي بستن اين فاصله‌ها دندان‌پزشكان چه کار مي‌کنند؟
براي درمان فاصله‌هاي بين دنداني ابتدا بايد علت پيدا شود و بعد، آن علت تا حد امكان برطرف شود؛ زيرا با توجه به علت، طرح درماني متفاوت خواهد بود. براي نمونه، چنانچه فاصله‌ها به علت وجود فرنولوم باشد، بايد ابتدا بند پشت لب جراحي و برداشته شود و سپس فاصله‌ها بسته شود؛ وگرنه فاصله‌ها دوباره ايجاد مي‌شوند. به‌طور معمول، از اين روش‌ها براي بستن فاصله‌ها استفاده مي‌شود: ارتودنسي (گاهي همراه با جراحي)، ايمپلنت، پروتزهاي ثابت، لامينيت (پوسته) چيني و ترميم كامپوزيت (مواد هم‌رنگ دندان) مستقيم و غيرمستقيم.
بر چه اساسي، روش درمان براي هر فرد انتخاب مي‌شود؟
انتخاب هرکدام از روش‌هاي درماني، ارتباط مستقيمي با علت فاصله‌هاي ايجادشده دارد. براي نمونه، چنانچه وجود فاصله‌ها به علت از دست رفتن يك يا 2 دندان و جابه‌جايي بقيه دندان‌ها يا فقدان مادرزادي دندان باشد، بايد ابتدا به وسيله درمان ارتودنسي دندان‌ها به هم نزديك شود و سپس فاصله به‌وجود آمده به وسيله جايگرين كردن دندان مورد نظر اصلاح شود.مساله مهم ديگر، اندازه فاصله‌هاست. درصورت بزرگ بودن فاصله‌ها نمي‌توان از روش ترميم استفاده كرد زيرا حاصل كار دندان‌هاي بزرگ و بدشكل خواهد بود. عامل سوم شيوه جفت شدن دندان‌هاست كه بايد به‌طور دقيق ارزيابي شود.هنگامي كه پس از مطالعات اوليه تصميم به ترميم دندان‌ها گرفته شد، از راه‌هاي متعددي مي‌توان اين درمان را انجام داد. روش‌هاي معمول عبارت‌اند از: لامينيت چيني و استفاده از كامپوزيت (مستقيم و غيرمستقيم).
استفاده از لامينيت چنانچه بيمار به طور مناسب انتخاب شده باشد، از لحاظ زيبايي نتايج بسيار خوبي خواهد داشت. از مزاياي اين روش تامين عالي زيبايي و ثبات رنگ است. از معايب اين روش، تراش خوردن دندان‌ها (5/1 تا 2 ميلي‌متر از لبه برنده و 5/0 ميلي‌متر از سطح خارجي دندان) و صرف وقت و هزينه بيشتر است.
حالا اگر كسي نگران شكستن چيني لامينيت باشد، مي‌تواند سراغ مواد هم‌رنگ دندان برود؟
بله؛ در روش دوم (ترميم كامپوزيتي)، دندان‌ها به طور مستقيم يا غيرمستقيم به وسيله كامپوزيت ترميم شده و فاصله‌ها بسته مي‌شود. در نوع غيرمستقيم به علت اينكه ترميم‌ها در لابراتور ساخته مي‌شود، ممكن است از لحاظ شكلي ترميم‌هاي زيباتري حاصل شود. اين روش معايبي نيز دارد كه طولاني‌تر شدن زمان درمان و همچنين هزينه بالاتر از آن جمله است. استفاده از كامپوزيت در مقايسه با پوشش‌هاي چيني ممكن است معايبي مانند تغيير رنگ‌هاي ترميم‌هاي كامپوزيتي در طول زمان (به‌طور متوسط 3 تا 4 سال) داشته باشد كه بيشتر به دليل خواص ذاتي ماده است. امروزه كامپوزيت‌هاي جديد در دسترس است كه نتايج كار با آنها بسيار مطلوب است. از اين كامپوزيت‌ها مي‌توان براي ترميم مستقيم استفاده کرد. در اين روش علاوه بر اينكه نياز به تراش دندان وجود ندارد، زمان كمتري براي ترميم مورد نياز است و به اين ترتيب، مي‌توان با صرف وقت و هزينه كمتر نتايج رضايت‌بخشي گرفت. منبع: www.salamat.com
نظرات کاربران
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
