دو بوسه گر ز لب آن نگار بستدمي
دو بوسه گر ز لب آن نگار بستدمي
شاعر : اوحدي مراغه اي
مراد خويشتن از روزگار بستدمي دو بوسه گر ز لب آن نگار بستدمي که داد از آن سر زلف چو مار بستدمي کجاست از لب شيرين يار ترياکي؟ به زورش از کف اسفنديار بستدمي گر او نه با من بيچاره رستمي کردي به خون لاله خطي از بهار بستدمي اگر ز روي چو گل پرده بر گرفتي دوست مراد خاطر ازو آشکار بستدمي لب چو شکر او گر شکار من گشتي و گر به طيره نرفتي هزار بستدمي ز لعل اوستدم بوسهاي به طراري بجست ورنه منش بيشمار بستدمي دلش بدادم و گفتم: شمار کن بوسه چه بوسها که از آن شرمسار بستدمي! اگر چه شرم همي داشت، من به بيشرمي اگر چنانکه نکردي کنار، بستدمي ز بهر بوسه در آورده بودمش به کنار مراد اين دل مسکين زار بستدمي بر اوحدي اگر آن بيوفا نکردي زور