اي روي تو انگشت نمايي از حسن

اي روي تو انگشت نمايي از حسن شاعر : اوحدي مراغه اي بالاي چو سرو تو بلايي از حسن اي روي تو انگشت نمايي از حسن بر قد بلند تو قبايي از حسن زيبنده تر از قد تو گيتي نبريد وز باده خمار سر و جانم بشکن ساقي، بده آن باده، زبانم بشکن گر توبه کنم دگر دهانم بشکن پيشاني توبه را شکستم ز لبت ني از تو به عمرها وصالي ممکن ني از تو گذر به هيچ حالي ممکن انصاف که اينست محالي ممکن ديدار تو ممکنست و وصل تو محال وين خاک به صد رنگ بگريد بر من هر دم لحد...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

شعروادب دیوان اشعار اوحدی مراغه ای اشعار اوحدی مراغه ای

موارد بیشتر برای شما

اي روي تو انگشت نمايي از حسن

اي روي تو انگشت نمايي از حسن

اي روي تو انگشت نمايي از حسن

شاعر : اوحدي مراغه اي

بالاي چو سرو تو بلايي از حسن		اي روي تو انگشت نمايي از حسن
بر قد بلند تو قبايي از حسن		زيبنده تر از قد تو گيتي نبريد
وز باده خمار سر و جانم بشکن		ساقي، بده آن باده، زبانم بشکن
گر توبه کنم دگر دهانم بشکن		پيشاني توبه را شکستم ز لبت
ني از تو به عمرها وصالي ممکن		ني از تو گذر به هيچ حالي ممکن
انصاف که اينست محالي ممکن		ديدار تو ممکنست و وصل تو محال
وين خاک به صد رنگ بگريد بر من		هر دم لحد تنگ بگريد بر من
تا بشنود و سنگ بگريد بر من		بر سنگ نويسيد به زاري حالم
مشتاق تو اين ديده‌ي ناخفته‌ي من		اي مهر تو از جهان پذيرفته‌ي من
اکنون به کمال ميرسد گفته‌ي من		هر چند جهان ز گفته‌ي من پر شد
زين آب روان بگير پندي، منشين		اي شيخ، گران جان چو تنندي منشين
بر جان حريفان چو سهندي منشين		چون مست شدي از مي صافي به قرق
خوبي همه در زير نگين رخ تو		اي خرمن ماه خوشه‌چين رخ تو
بوسيد هزار پي زمين رخ تو		خورشيد، که پاي بر سر چرخ نهاد
هجر تو مرا کرده به حالي بي‌تو		اي گشته‌ي تن من چو خيالي بي‌تو
روزي چو شبي، شبي چو سالي بي‌تو		اي ماه دو هفته، رفتي و هست مرا
يا تن ندهد به محنت و خواري تو؟		دل کيست؟ که او طلب کند ياري تو
جان مي‌آيد به عذر دلداري تو		پرسيده‌اي احوال دلم دوش وزان
بر ما ز لب لعل شکر باري تو		ما را به سراي وصل خويش آري تو
عاشق نشويم، پس چه پنداري تو؟		پس پرده ز روي خويش برداري تو
زين منزل غصه رخت بردارم و رو		يک روز ديار يار بگذارم و رو
با اشک ز ديدگان فرو بارم و رو		اين مايه خيال او، که در چشم منست
خاليست سيه که شمک ميزايد ازو		خالي،که لبت همي ببارايد ازو
ترسم که دهان تو به تنگ آيد ازو		صد تنگ شکر خورد ز پهلوي رخت
گفت: آنچه دلت ز وصل من خواست بگو		گفتم: دلت ار با من شيداست بگو
گفتا که: چه ديده‌اي درو؟ راست بگو		گفتم که: دل اندر کمرت خواهم بست
با چشم تو آن سه خال در يک رسته		در زير دو ابروي کژت پيوسته
نقش سه بنفشه و دو نرگس بسته		آن خال که بر گوشه‌ي چشمست ترا
داننده ز روح نقش جسمت بسته		اي راه خلل ز چار قسمت بسته
صد گنج گشاده در طلسمت بسته		صندوق طلسم را همي ماني تو
گيتي به ستم اجل، به تيغت برده		اي چرخ ز مهر زير ميغت برده
و آخر ز جهان به صد دريغت برده		پرورده به صد ناز جهانت اول
سيب زنخت آب ز يشم آورده		اي خط تو گرد لاله وشم آورده
دل رفته روان بر سر و چشم آورده		لعل تو ز من خون جگر کرده طلب
جاني داري، به لعل دلخواهش ده		اي تن، دل خود به روي چون ماهش ده
اي ديده، تو مردمي کن و راهش ده		خون جگرم برون شود، مي‌خواهي
دل ماندگيي چند که برجاست همه		داريم ز قدت گلها راست همه
تاثير دعاي سحر ماست همه		آن نيز که امروز ز ما کردي ياد
بگذشته ز مغز و در پي پوست همه		يک شهر بجست و جوي آن دوست همه
تا سرو روان در لب صافي بينم		برخيز و روان در لب صافي بنگر
برخيز که راه جست و جويي گيريم		تا کي ز ميان؟ کناره سويي گيريم
وقتست که آفتاب رويي گيريم		در سايه‌ي زهد سرد بودن تا چند؟
پروانه‌ي شمع صفت و ذات توييم		ما پرتو عکس نور مشکات توييم
پيدانشويم، از آنکه ذرات توييم		هستيم ولي بي‌رخ چون خورشيدت
لعل تو ز لطف طعنها زد در جان		روي تو ز حسن لافها زد به جهان
بنگر که چگونه بر سر آمد ز ميان؟		زلف تو چو افتادگيي عادت کرد
پاي دل ما به بند گيسو بستن		اي قاعده‌ي تو مشک در مو بستن
در هم شدن و گره در ابرو بستن		زر خواست و چو زر نديدن گرهي
وز لعل تو باز خواست نتوان کردن		پيش تو نشست و خاست نتوان کردن
خالي که به ميل راست نتوان کردن		چشمت که درو ميل نگنجد، بر اوست
اي کرده به خون دشمنان خارالعل		روي من و خاک سر کويت پس ازين
بر کوه و کمر برده به هنگام شکار		در گوش سپر کرده فرمان تو نعل
اي ذکر تو بر زبان ساهي مشکل		تير تو توان از نمر و جان ازو عل
دانيم که ماهي تو به خوبي، ليکن		درک تو ز فهم متناهي مشکل
امروز که گشت باغ رنگين از گل		آن ماه که ديدنش کماهي مشکل
بشکفت به صحرا گل مشکين، نه شگفت		شد خاک چمن چو نافه‌ي چين از گل
اي چشم تو کرده بر دلم مدغم غم		گر ناله کند بلبل مسکين از گل
صد پي بلب آمد از دلم خون، ليکن		لعل تو جراحت دل و مرهم هم
بر گل چو نسيم سحري سود قدم		از بيم رخ تو بر نيارد دم دم
بر شاخ چو بو برد که گل برگي خاست		پوشيده نقاب غنچه بربود بدم
از ژاله چو لاله راست لل در کام		دي گربه‌ي بيد پنجه بگشود ز هم
تا در ورق جوي ببيني مسطور		برخيز و به سوي گل و گلزار خرام
ني بي‌تو مرا قرار باشد يک دم		صد بار که: مي‌نيست درين فصل حرام
هر گه که بخواندمت به کاري باشي		ني سوي منت گذار باشد يک دم
روزي شکن از زلف چو دالت ببرم		پيداست که خود چه کار باشد يک دم؟
گر بر رخ من نهي به بازي رخ خويش		جاني بکنم، ز دل ملامت ببرم
دي باد صبا ز خاک بر داشت سرم		از بوسه به يک پياده خالت ببرم
گفتم که: ببوسم و نهم بر سينه		آن نامه بياورد و بر افراشت سرم
گفتا که: به شيوه آبرويت ريزم		خود ديده رها نکرد و نگذاشت سرم
اندر تو زنم آتش سودا روزي		وز باد ستيزه رنگ و بويت ريزم
خواهم که لب باده پرستت بوسم		تا خاک شوي، شبي به کويت ريزم
صد نقش چو دستارچه بر آب زدم		و آن عارض خوب و چشم مستت بوسم
گفتم که: مکش مرا به غم، گفت: به چشم		باشد که چو دستارچه دستت بوسم
گفتم که: مگوي راز من با چشمت		زين بيش مکن جور و ستم، گفت: به چشم
هر شب ز غمت به خون بگريد چشمم		کو کرد مرا چنين دژم، گفت: به چشم
در چشم مني هميشه ثابت، ليکن		ز اندازه و حد فزون بگريد چشمم
هر لحظه به آيين وفا راي کنم		ترسم بروي تو، چون بگريد چشمم
آن خال که بر گوشه‌ي چشمست ترا		خواهم که سر اندر کف آن پاي کنم
پيمانه بده، که مرد پيمانه منم		نوريست که بر مردمکش جاي کنم
زان باده که عقل ميبرد جامي ده		در دام زمانه مرغ اين دانه منم
تا کي ستم سپهر جافي بينم؟		گو: خلق بدانند که: ديوانه منم
حلق من و حلقهاي مويت پس ازين		وين دور مخالف منافي بينم؟
گر بشنود ار نه من و رويت پس ازين		در گوش لب تو يک سخن خواهم گفت
از خود طلبش داري و خود اوست همه		گر زانکه طريق طلبش دانستي
چون تن برود روح و روانيم همه		چون دوست نماند دل و جانيم همه
عين همه‌ايم، اگر بداينم همه		گر هيچ ندانيم برآييم به هيچ
حاصل بجز از گفتي و گويي ز تو نه		اي لاف زنان را همه بويي ز تو نه
آنگاه نشان به هيچ رويي ز تو نه		در هر مويي نشانه‌اي هست از تو
هندو بچگانند و تو نشناخته‌اي		بر برگ گل آن سه خال کانداخته‌اي
بر گوشه‌ي چشم جايشان ساخته‌اي		ديدي که به بوي مردمي آمده‌اند
بر صحن سرايت به سر آمد، نه به پاي		آب ار چه به هر گوشه کند جنبش و راي
از بزم تو خوب تر نمي‌بيند جاي		چندان که به گرد خويش بر ميگردد
در کشتن خصمت ننمايد سستي		آن درد، که با پاي تو کرد آن چستي
تا با سر دشمن تو گيرد کستي		با پاي تو اين جا سر و پايي گرديد
زين پس من و شوريدگي و سرمستي		در عشق تو از سر بنهادم هستي
در نامه نبشتم که زبانم بستي		با روي تو حالي و حديثي که مراست
بيگانه سرشتي آشنا چون گردي؟		تا با خودي، اي خواجه، خدا چون گردي؟
اي سايه، ز خورشيد جدا چون گردي؟		جز سايه‌ي خويشتن نمي‌بيني تو
گر لذت علم و درد دينت بودي		اقبال سعادت به ازينت بودي
گر گوش به هر گوشه نشينت بودي		گردون بستي به گوش داريت کمر
ماننده‌ي ميغست که بر خورداري		آن زلف،که دارد از تو برخورداري
کز هر طرفي هزار برخورداري		کي برخورم از قامت چون سرو تو من
ياري دو سه هوشمند کافي داري		يارا، گر از آن شربت شافي داري
برخيز و بيا گر دل صافي داري		مادر قرقيم بر لب آب روان
گه زلف بر آن روي چو ماه اندازي		گه وسمه بر ابروي سياه اندازي
خوش بر زنخ آوري، به چاه اندازي		اينها همه از چه؟ تا به بازي دل من
زيرا که نميکني نگاهي روزي		ترسم رسد از من به تو آهي روزي
آخر کم از آن که هر به ماهي روزي		گر مي‌ندهي دو بوسه هر روز، اي ماه
زو جان نبري گر ز غمش نگريزي		تا کي به غم، اي دل، خوي حسرت ريزي؟
آخر به مراغه‌اي چه گرد انگيزي؟		خصمان تو بي‌مرند،در معرضشان
تابوت تو سرو جويبار صافي		اي خاک تو آب سبزه زار صافي
مانند تو سرو در کنار صافي		تا عمر مراغه بود هرگز ننشاند
پيکار مکن کار، که بر جا ماني		بد خلق مباش، کز خوش و اماني
دلها چو بماند ز تو،تنها ماني		زنهار! مهل، کز تو بماند دل کس
من فاش گريزم و به رازم خواني		تا چند گريزم و به نازم خواني؟
خواهم زدن آن روز که بازم خواني		بس دست خجالت چو مگس بر سر خود
وندر تن خويش خرقه‌ي دلق کني		صد سال سر خويشتن ار حلق کني
گر يک سر موي روي در خلق کني		صد بار ز حق دور کنندت به قفا
اندر پي اين منصب و اين جاه روي؟		گر مرد رهي، تو چند بيراه روي؟
بر اسب نشيني، به در شاه روي؟		تا کي ز براي زر و سيم دنيا
يک بوسه از آن روي چو ماهم ندهي		روزي به سراي وصل راهم ندهي
گر زانکه منت هيچ بخواهم ندهي		گفتي که: نخواستي ز من هرگز هيچ
ور آدمي از روح سرشتست تويي		در صورت آدم ار فرشتست تويي
آن وحي خط و آنکه نبشتست تويي		گر مي‌نبشتست درين دور کسي
کم با تو زنم، که يار ديرينه تويي		دم با تو زنم، که يار ديرينه تويي
هم با تو زنم، که يار ديرينه تويي		در عيش قديم، ار قدمي خواهم زد
گفتم که: رخت، گفت: قمر مي‌گويي		گفتم که: لبت، گفت: شکر مي‌گويي
گفتا که: ز ديده گو، اگر مي‌گويي		گفتم که: شنيدم که دهاني داري

ارسال نظر

با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.

متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.

مقالات مرتبط

من چه گويم جفا و جنگ ترا؟

من چه گويم جفا و جنگ ترا؟

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

چون نديدم خبري زين دل رنجور ترا

چون نديدم خبري زين دل رنجور ترا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

بر قتل چون مني چه گماري رقيب را؟

بر قتل چون مني چه گماري رقيب را؟

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

در چرخ کن چو عيسي زين جا رخ طلب را

در چرخ کن چو عيسي زين جا رخ طلب را

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

مبارک روز بود امروز، يارا

مبارک روز بود امروز، يارا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

درد سري مي‌دهيم باد صبا را

درد سري مي‌دهيم باد صبا را

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

چگونه دل نسپارم به صورت تو، نگارا؟

چگونه دل نسپارم به صورت تو، نگارا؟

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

پير رياضت ما عشق تو بود، يارا

پير رياضت ما عشق تو بود، يارا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

شب و روز مونس من غم آن نگار بادا

شب و روز مونس من غم آن نگار بادا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

قراري چون ندارد جانم اينجا

قراري چون ندارد جانم اينجا

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تازه های مقالات

جهاد تبیین از دیدگاه مقام معظم رهبری «دامت برکاته»

نماز روز 28 صفر چگونه خوانده می شود؟

قدرت هوشمند حزب الله در مواجهه با مخالفان

همه چیز راجع به کف کاذب پشت بام

تعزیه حضرت عباس(ع)

تعزیه طفلان مسلم(ع)

تعزیه مسلم بن عقیل(ع)

تعزیه حضرت علی اکبر(ع)

کتاب‌های عاشورایی

مراسم شام غریبان

بیشترین بازدید هفته

اقدامات مهم و اورژانسی پس از چنگ زدن گربه

چهار زن برگزیده عالم

نحوه خواندن نماز والدین

مهاجرت حیوانات

اهل سنت چگونه نماز می خوانند؟

چگونه تعداد پروتون‎ها، نوترون‎ها و الکترون‎ها را تشخیص دهیم؟

زنگ اشغال برای برخی تماس گیرندگان

پیش شماره شهر های استان گیلان

دعای هفت هیکل و خواص آن

دعا برای ختم به خیر شدن امور و گشایش مسائل

موارد بیشتر برای شما

حکمت | حرص نزن؛ آخرش هیچی نیست! / استاد توکلی

حکمت | حرص نزن؛ آخرش هیچی نیست! / استاد توکلی

حکمت | مصیبتی به نام غیبت امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) / استاد کاشانی

حکمت | مصیبتی به نام غیبت امام زمان (عجل‌الله‌فرجه) / استاد کاشانی

مفاهیم رنگ در تعزیه

مفاهیم رنگ در تعزیه

نقاب و کله‌ سازی در مراسم شبیه خوانی

نقاب و کله‌ سازی در مراسم شبیه خوانی

لحظاتی از دیدار مجاهد قهرمان فرمانده شهید «یحیی السنوار» با رهبر انقلاب

لحظاتی از دیدار مجاهد قهرمان فرمانده شهید «یحیی السنوار» با رهبر انقلاب

واکنش قالیباف به گزافه‌گویی در خصوص جزایر سه گانه‌

واکنش قالیباف به گزافه‌گویی در خصوص جزایر سه گانه‌

سنوار نقطه عطف تاریخی در مقاومت فلسطین

سنوار نقطه عطف تاریخی در مقاومت فلسطین

اهتزاز تصویر شهید سنوار در لیگ فوتبال مغرب

اهتزاز تصویر شهید سنوار در لیگ فوتبال مغرب

هدف قرار دادن نیروهای اشغالگر توسط سرایاالقدس در جبالیا

هدف قرار دادن نیروهای اشغالگر توسط سرایاالقدس در جبالیا

تعرض بن‌گویر به مسجدالاقصی

تعرض بن‌گویر به مسجدالاقصی

ادعای خبرنگار اسرائیلی: انتظار می‌رود اسرائیل به حمله به نتانیاهو پاسخ دهد

ادعای خبرنگار اسرائیلی: انتظار می‌رود اسرائیل به حمله به نتانیاهو پاسخ دهد

تصاویر تازه از لحظه شهادت یحیی سنوار

تصاویر تازه از لحظه شهادت یحیی سنوار

توصیه جالب هادی چوپان به ایرانیان پس از بازگشت به کشور : هیچ‌وقت...

توصیه جالب هادی چوپان به ایرانیان پس از بازگشت به کشور : هیچ‌وقت...

تصاویری از آغاز رزمایش مرکب دریایی «آیونز ۲۰۲۴» در آب‌های ایران

تصاویری از آغاز رزمایش مرکب دریایی «آیونز ۲۰۲۴» در آب‌های ایران

گلزنی سردار آزمون در جام ریاست جمهوری امارات برای شباب الاهلی

گلزنی سردار آزمون در جام ریاست جمهوری امارات برای شباب الاهلی