پر دلي بايد از عوايق دور

پر دلي بايد از عوايق دور شاعر : اوحدي مراغه اي تا درين خلوتش دهند حضور پر دلي بايد از عوايق دور سخن آب و نان نينديشد پر دلي کو ز جان نينديشد تا چه گردد ز وقت زاينده؟ گشته تسليم ره نماينده روي دل کرده در سراي الست تحفه‌ي جان نهاده بر کف دست تن به مرگ آشنا فرو برده سر به درياي «لا» فرو برده تخته بيرون برد به ساحل «هو» تا چو در وي کند سعادت رو واردات جمال را راقب خاطري تيز و فکرتي ثاقب به نظرهاي خاص پيوسته در بر وي حواس بر بسته...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

پر دلي بايد از عوايق دور

شاعر : اوحدي مراغه اي

تا درين خلوتش دهند حضور		پر دلي بايد از عوايق دور
سخن آب و نان نينديشد		پر دلي کو ز جان نينديشد
تا چه گردد ز وقت زاينده؟		گشته تسليم ره نماينده
روي دل کرده در سراي الست		تحفه‌ي جان نهاده بر کف دست
تن به مرگ آشنا فرو برده		سر به درياي «لا» فرو برده
تخته بيرون برد به ساحل «هو»		تا چو در وي کند سعادت رو
واردات جمال را راقب		خاطري تيز و فکرتي ثاقب
به نظرهاي خاص پيوسته		در بر وي حواس بر بسته
هر چه غير از خداست رد کرده		ترک اين عدت و عدد کرده
روي در تيغ کرده چون مستان		رستمي پشت کرده بر دستان
سر او را خزينه داري کن		ياد او ميکني، به زاري کن
تا دلت پر شود ز عزت ذات		به زبان نفي کن، به دل اثبات
که جزو هر چه هست جمله هباست		چه به چپ در دهي ندا از راست؟
معجز لا اله الاالله		از زبان در دلت گشايد راه
نتوان داشت چله از سر حال		گله در چول و غله اندر چال
تا تو در چله فرد باشي و حر		از چهل خصلت ذميمه ببر
غضب و کيد و غفلت و مستي		چيست آن کبر و نخوت و هستي
بغض و بدعهدي و دروغ و دغل		بطر و ريب و حرص و بخل و حيل
فسق و بهتان و فتنه‌انگيزي		شهوت و غمز و کندي و تيزي
هزل و غذر و نفاق و خونخواري		طيش و کفران و مردم‌آزاري
کسل و ظلم و جور و حقد و جفا		حسد و آز جبن و زرق و ريا
عکس اينها ببين و کارش بند		آنچه گفتم به خويشتن مپسند
در فرو بند و چله داري کن		پس به خلوت نشين و زاري کن
در ممالک ولي شد و والي		هر که زين پر شد و از آن خالي
به حروف دگر نبشته شود		دل او دفتر فرشته شود
صفت عارفان چنين باشد		خلوت اينست و چله اين باشد
خيز و خاليش کن که اين کاريست		دل، که خالي نگشت بازاريست
گر به اخلاص نيست، نيست مباح		آنکه فرمود کار به عين صباح
اثري از غرور «الخناس»		مهل اندر دل خود از وسواس
«قل هوالله» باشدت ثاني		اگر اين «قل اعوذ» برخواني
هر چه خواهي بيابي اندر جيب		چون قوي دل شدي ز عالم غيبب
بر وجود بگستراند بال		مرغ همت ز گنج خانه‌ي حال
در چنين حالتي نباشد عيب		به مريد ار خبر دهند از غيب
به رياضت امين و رست شود		تا به شيخش يقين درست شود
به چنان دستگاه و گنج که برد		بشناسد جزاي رنج که برد
راز دلها برمز دريابد		نظر شيخ بر دلش تابد
به حديثي چو گوهر آبستن		شودش ذهن از آن زبان بستن
وز دلش بر سر زبان آيد		دل او گنج هر بيان آيد
دلش از جام فقر گردد مست		به چنين نيستي چو گردد هست
صدق دستور حال خود سازد		نسيه و نقد خود بر اندازد
در دل او شود ز دلها راه		چو ز دلها شود به صدق آگاه
شيخ را چون از آن خبر باشد		هر چه را بر دلش گذر باشد
به دل و جان رفيق او گردد		مهربان و شفيق او گردد
آن پسندد برو که بتوان کرد		ز سماع و حديث و خفت وز خورد