به ريا روي در خداي مکن

به ريا روي در خداي مکن شاعر : اوحدي مراغه اي پيش يزدان به زرق جاي مکن به ريا روي در خداي مکن بوريايي نيرزد، ار برياست هر نمازي و و طاعتي که تراست خصم چون ديد گو: گواه مباش ديگري خواه باش و خواه مباش وندرو از ريا مهل رنگي کرده‌ي خويش را منه سنگي چون نديدي که چيست پرده‌ي تو بر تو زيبا نمود کرده‌ي تو چه فروشي؟ که جوهري بيناست آنچه ياقوت گفتيش ميناست که از آنجمله کار در بندست بر تو پوشيده جوهري چندست نبرد ديو فتنه در چاهت زآن...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

به ريا روي در خداي مکن

شاعر : اوحدي مراغه اي

پيش يزدان به زرق جاي مکن		به ريا روي در خداي مکن
بوريايي نيرزد، ار برياست		هر نمازي و و طاعتي که تراست
خصم چون ديد گو: گواه مباش		ديگري خواه باش و خواه مباش
وندرو از ريا مهل رنگي		کرده‌ي خويش را منه سنگي
چون نديدي که چيست پرده‌ي تو		بر تو زيبا نمود کرده‌ي تو
چه فروشي؟ که جوهري بيناست		آنچه ياقوت گفتيش ميناست
که از آنجمله کار در بندست		بر تو پوشيده جوهري چندست
نبرد ديو فتنه در چاهت		زآن غلطها چو پا کشد راهت
زان مکن ياد و در فزوني کوش		طاعت خود ز چشم خلق بپوش
عاشق خويش بين چه مرد رهست؟		چون به طاعت نگه کني گنهست
که چو ايزد درو نگاه کند		غير در دل مهل، که راه کند
روي صلح از دل تو برتابد		اگر از ديگري اثر يابد
کردن کار و کار ناديدن		نيست اخلاص جز خدا ديدن
در دل اخلاص جايگير شود		تن به طاعت چو خوپذير شود
نور صدق آيد از ميانه پديد		چون شد اخلاص را نشانه پديد
جز به فرمان حق نطق نزند		نفسي جز به ياد حق نزند
از ازل قدرتي در آن بيند		هر چه در کون و مکان بيند
بينش غير او اقالت کرد		چون به حق جمله را حوالت کرد
در ره از بندگان خاص شود		از خود و ديگري خلاص شود
هر چه غير از وفا عدم داند		در محل صفا قدم راند
شکر اين فتح جز مجاهده نيست		هر کسي مرد اين مشاهده نيست
لاف « هل من مزيد» درد زند		آنکه خود را بدين نبرد زند
بنهي، جمله باد باشد، باد		طاعتي را که با ريا بنياد
هر چه گويي تو محض زراقيست		تا سر مويي از ريا باقيست