زمره‌اي از بلا هلاک شوند

زمره‌اي از بلا هلاک شوند شاعر : اوحدي مراغه اي به بلا از گناه پاک شوند زمره‌اي از بلا هلاک شوند چون بلازوست، با بلا خوش باش تو هم ار عاشقي بلاگش باش به بلاي خودش در اندازد هر کرا آشناي خود سازد محنت آيينه‌ي نمايش تست اين بلا سنگ آزمايش تست در محبت کجاست پايه‌ي تو؟ تا ببيند که چيست مايه‌ي تو؟ کار ناکرده جان سپردن طفل؟ چه شکايت کني ز مردن طفل؟ زانکه عادل به عدل سازد کار حکمتي باشد اندر آن ناچار آدمي از سه اسم بيرون نيست: حد...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

زمره‌اي از بلا هلاک شوند

شاعر : اوحدي مراغه اي

به بلا از گناه پاک شوند		زمره‌اي از بلا هلاک شوند
چون بلازوست، با بلا خوش باش		تو هم ار عاشقي بلاگش باش
به بلاي خودش در اندازد		هر کرا آشناي خود سازد
محنت آيينه‌ي نمايش تست		اين بلا سنگ آزمايش تست
در محبت کجاست پايه‌ي تو؟		تا ببيند که چيست مايه‌ي تو؟
کار ناکرده جان سپردن طفل؟		چه شکايت کني ز مردن طفل؟
زانکه عادل به عدل سازد کار		حکمتي باشد اندر آن ناچار
آدمي از سه اسم بيرون نيست:		حد عمر از سه قسم بيرون نيست
چون ازين بگذري فرو ميري		کودکي و جواني و پيري
وندر آن کرد نيک و بد را جاي		ساخت يزدان به صنع خود دو سراي
هر يکي راست منزلي روشن		جان پيران پس از جدايي تن
چون به دانجا رسد گذر نکند		که جز آن جايگه سفر نکند
منزلي دارد و مکاني نيز		هم چنين روح هر جواني نيز
اين يکي گويد آن دگر خندد		تا غني در دني نپيوندد
چون سرآيد به حکم غيب زمان		طفل را نيز هم‌چو پير و جوان
تا نباشد مقام او خالي		ببرد، ننگرد به کم سالي
پادشاهي چنين تمام شود		کار صنع اين چنين بکام شود
جاي فرياد و من يزيدي نيست		بر چنين سلطنت مزيدي نيست
تن در آشوب و در سر چه نهي؟		دل درين دختر و پسر چه نهي؟
چون نداني چه عمر دارد و چند؟		چکني اعتماد بر فرزند؟
چه نهي بر حروف او انگشت؟		ايکه داري تو اين مني در پشت
کز مني يک مگس پديد آري		نتواني تو کين مني داري
سر هر خوب و زشت او داند		گر بکشت، ار بهشت، او داند
سعي کن در عمارت بستان		باغباني، تو مزد خود بستان
باغبان کيست کين خطاب کند		مالک ار باغ را خراب کند
بتو کي گفت: مرد قاضي شو؟		گفت: کامي بران و راضي شو
ز آنچه گفتم کراست بيرون شو؟		هر دو کون وز حکم او يک جو
و آنکه روزي دهد به طفلان کيست؟		تو چه داني که مرگ طفل از چيست؟
که بر آرد به حيله و دستان؟		شير شيرين ز تنگي پستان
کس نداند حقيقت اين راز		او دهد طفل و او ستاند باز
اندرين خانه سوخت يک چندي		هر کرا در فراق فرزندي
که بسوزاندش به دوزخ و نار		شرم دارد در آن جهان جبار
اين چنين باشد و بضاعت طفل		از براي پدر شفاعت طفل
تا شکايت کنند و دور شوند		دشمنان از بلا نفور شوند
هم بدو نال، هر چه باداباد!		ز که نالي گراوت خواهد داد؟
تا دل عام را بياموزد		خاص را در بلا بدان سوزد
چيست کين درد را نمونه بود؟		کادب بندگي چگونه بود؟
صورت طاعت و گناه پديد		ز بلا ميشود دو راه پديد:
لذتي کز نبات خيزد و قند		عارف اندر بلاش بيند و بند
گر نه، در بندگيش نقص آيد		از نشاط بلا به رقص آيد
ليک از عدل تا نباشد دور		نيست پوشيده شمه‌اي زان نور
تا به فعل تو با تو کار کند		بر تو نيک و بد استوار کند