يارب، اين نوبر نو آيين را
يارب، اين نوبر نو آيين را
شاعر : اوحدي مراغه اي
زادهي عقل و دادهي دين را يارب، اين نوبر نو آيين را خاطرم را ازو سروري بخش به تراز قبول نوري بخش قسمت مردم سخندان کن توشهي راه هوشمندان کن شرمساري مده روانم را به رخش تازهدار جانم را به رخش چشم بيهنر مگشاي روي او را به چشم بد منماي وز قبول نفوس جاهش ده بر دل اهل ذوق راهش ده تا چو گوهر کنند در گوشش زو بر انداز پردهي پوشش همچو گنجش رها مکن در کنج مرسان باد حاسدش به ترنج مجلس عاشقان بدو کن گرم جام جم را ز عکس او ده شرم خاصه در دستگاه دستورش جلوهاي ده ز رونق و نورش مهلش در خمول گمنامي شهرتش ده به کنيت سامي گوش دارش ز سنگ بدگويان مدهش جز به دست خوشخويان روزي دست شيرمردان کن در جهانش به لطف گردان کن تو ببخشاي چون عطايي هست گر درو سهو يا خطايي هست اوحدي نيز را نجاتي بخش ناظران را ازو حياتي بخش کار او ختم بر سعادت کن دل او را به ذکر عادت کن