تشنه از آن آب روان نشکيبد | | دل از آن راحت جان نشکيبد |
دل از آن جان جهان نشکيبد | | چکنم هرچه کنم دل کند آنک |
کز دلارام چنان نشکيبد | | دل نيارامد و هم معذور است |
دل ز خونريز نهان نشکيبد | | گرچه خون ريزد دل دار نهان |
وآنگه از زخم سنان نشکيبد | | سينه از زخم سنانش ناليد |
تا نسوزد ز زيان نشکيبد | | گرچه پروانه کند عمر زيان |
که ز غم نيم زمان نشکيبد | | دل چنان با غم او انس گرفت |
من شکيبم، دل و جان نشکيبد | | چند گوئي که ز وصلش به شکيب |
به سحر سگ زفغان نشکيبد | | من سگ اويم و نالم به سحر |
ميزند لاف و از آن نشکيبد | | دل خاقاني از آن يار که نيست |
هم ز لافي به زبان نشکيبد | | چون گدا را نرسد دست به کام |