راحت از راه دل چنان برخاست

راحت از راه دل چنان برخاست شاعر : خاقاني که دل اکنون ز بند جان برخاست راحت از راه دل چنان برخاست آن ميانجي هم از ميان برخاست نفسي در ميان ميانجي بود وز همه عالمم نشان برخاست سايه‌اي مانده بود هم گم شد بام بنشست و آستان برخاست چار ديوار خانه روزن شد اشک خونين ديت ستان برخاست دل خاکي به دست خون افتاد زير پايم نمکستان برخاست آب شور از مژه چکيد و ببست لرز تيرم ز استخوان برخاست بر دل من کمان کشيد فلک ابر خونبار از آسمان برخاست ...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

راحت از راه دل چنان برخاست

شاعر : خاقاني

که دل اکنون ز بند جان برخاست		راحت از راه دل چنان برخاست
آن ميانجي هم از ميان برخاست		نفسي در ميان ميانجي بود
وز همه عالمم نشان برخاست		سايه‌اي مانده بود هم گم شد
بام بنشست و آستان برخاست		چار ديوار خانه روزن شد
اشک خونين ديت ستان برخاست		دل خاکي به دست خون افتاد
زير پايم نمکستان برخاست		آب شور از مژه چکيد و ببست
لرز تيرم ز استخوان برخاست		بر دل من کمان کشيد فلک
ابر خونبار از آسمان برخاست		آه من دوش تير باران کرد
که بدين سر نخواهد آن برخاست		غصه‌اي بر سر دلم بنشست
صبح‌گاهي کز آشيان برخاست		آمد آن مرغ نامه آور دوست
طيره بنشست و دل گران برخاست		ديد کز جاي برنخاستمش
نتوانستم آن زمان برخاست		اژدها بود خفته بر پايم
کوه بر پاي چون توان برخاست		پاي من زير کوه آهن بود
داندي از سر جهان برخاست		پاي خاقاني ار گشادستي
وز مژه گنج شايگان برخاست		مار ضحاک ماند بر پايم
زين دو مار نهنگ سان برخاست		سوزش من چو ماهي از تابه
کاتشين مارم از دهان برخاست		چون تنورم به گاه آه زدن
از سپيدي پاسبان برخاست		در سيه خانه دل کبودي من
خوابم از چشم سيل ران برخاست		سگ ديوانه پاسبانم شد
ترسم از آب ديدگان برخاست		سگ گزيده ز آب ترسد از آن
کز دمم باد مهرگان برخاست		در تموزم ببندد آب سرشک
کز سرشک آب ناردان برخاست		همه شب سرخ روي چون شفقم
سيل خونين به ناودان برخاست		ساقم آهن بخورد و از کعبم
ز آهن آواز الامان برخاست		بل که آهن ز آه من بگداخت
چو جلاجل ز من فغان برخاست		تا چو بازم در آهنين خلخال
ناله زين تار ناتوان برخاست		تن چو تار قز و بريشم وار
نام کهگل به زعفران برخاست		رنگ رويم فتاد بر ديوار
که گل از راه کهکشان برخاست		خون دل زد به چرخ چندان موج
که اميدم ز گلستان برخاست		بلبلم در مضيق خارستان
زين مغيلان باستان برخاست		چند نالم که بلبل انصاف
معده را ذوق آب و نان برخاست		جگر از بس که هم جگر خورد است
که دکان‌دار از دکان برخاست		جان شد اينجا چه خاک بيزد تن
کابخوردش ز خاکدان برخاست		خاک شد هر چه خاک برد به دوش
شايد ار درزي ار دکان برخاست		جامه‌ي گازر آب سيل ببرد
کز سر تيغ خون فشان برخاست		چرخ گوئي دکان قصابي است
چرب و خشکي از اين ميان برخاست		بره زان سو ترازوي زينسو
قسم من لاغر و گران برخاست		قسم هر ناکسي سبک فربه
زان ز دل طمع گرد ران برخاست		هر سقط گردني است پهلوساي
گله مرد و غم شبان برخاست		گر برفت آبروي ترس برفت
رصد از راه کاروان برخاست		کاروان منقطع شد از در شهر
باج اشتر ز ترکمان برخاست		اشتر اندر وحل به برق بسوخت
يار، بد عهد شد گمان برخاست		نيک عهدي گمان همي بردم
از بزرگان خرده دان برخاست		دل خرد مرا غمان بزرگ
از عزيزان مهربان برخاست		خواري من ز کينه توزي بخت
از نفاق برادران برخاست		اي برادر بلاي يوسف نيز
که نخواهد به ساليان برخاست		قوت روزم غمي است سال آورد
که ازين سبز بادبان برخاست		اينت کشتي شکاف طوفاني
به بقاي خدايگان برخاست		قضي‌الامر کفت طوفان
خسرو صاحب القران برخاست		نيست غم چون به خواستاري من
از در شاه شه‌نشان برخاست		بعد کشتن قصاص خاقاني

راحت از راه دل چنان برخاست

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته