کسمان ظل آسمانهي اوست | | حبذا قصر شمسهي ملکات |
بردهي بزم خسروانه اوست | | مادر تاجدار کيخسرو |
حارس بام بالکانهي اوست | | قصر بلقيس دهر بين که پري |
دهر هارون آستانهي اوست | | صفوة الدين زيبدهي عجم آنک |
که مسيح کرم زمانهي اوست | | شاه جبريل جان مريم نفس |
هشت جنت نعيم خانهي اوست | | دهم نه زن نبي که به قدر |
عشر انعام بيبهانهي اوست | | حاصل شش جهات هفت اقليم |
خندق آن جهان کرانهي اوست | | اين جهان قلزم سخاش گرفت |
نقطهي شين عرش دانهي اوست | | تا بقا شد کبوتر حرمش |
پر صدا عالم از فسانهي اوست | | جاه خاتون عالم است چنانک |
از پي شيب تازيانهي اوست | | آسمان را دوال گاو زمين |
که فک دودي از زبانهي اوست | | شمع بختش جهان چنان افروخت |
زنگل قاصد روانهي اوست | | قاصد بخت اوست ماه و نجوم |
هم ز قحف سرش چمانهي اوست | | مست خون حسود اوست قضا |
صفوة الدين بهين ميانهي اوست | | نسل شروان شهان مهين عقدي است |
که سعود ابد نشانهي اوست | | باد شروان به فر فرزندش |
بر ششم چرخ کان خزانهي اوست | | بخت نقش سعادتش بندد |
کاين معاني نشان شانهي اوست | | دانهي گوسفند چرخ نگر |
هم در شکرش آشيانهي اوست | | بلبل مدح اوست خاقاني |
که فلک بندهي يگانهي اوست | | نه فلک در ثناي او بگريخت |
همه به عمر جاودانهي اوست | | جاودان باد کاعتماد جهان |
سر فراز است بلکه تاجور است | | زين اشارت که کرد خاقاني |
همچو نون والقلم همه کمر است | | پشت خم راست دل به خدمت تو |
چون سخنهاي او بلند سر است | | بختم از سرنگوني قلمش |
که چرا دسترس همين قدر است | | سيم و شکر فرستم و خجلم |
مختصر عذرخواه مختصر است | | شعر گفتم به قدر سيم و شکر |
از من و شعر شرمسارتر است | | شکر و سيم پيش همت او |
کان طمغاج و باغ شوشتر است | | خود دل و طبع او ز سيم و شکر |
هر تراشش ز کلک او گهر است | | سيم و سنگ است پيش ديدهي آنک |
فيض طبع مرا نويدگر است | | اتصال نجوم خاطر او |
اين قدر فتح باب ماحضر است | | زين سپس ابروار پاشم جان |
مهر بر سيم و نقش بر حجر است | | تا ابد نام او بر افسر عقل |