پسر داشتم چون بلند آفتابي

پسر داشتم چون بلند آفتابي شاعر : خاقاني ز ناگه به تاري مغاکش سپردم پسر داشتم چون بلند آفتابي به خاک آن تن دردناکش سپردم به درد پسر مادرش چون فروشد به روشن‌دلي چون سماکش سپردم يکي بکر چون دختر نعش بودم که گنج زر است اين به خاکش سپردم چو دختر سپردم به داماد گفتم وديعت به يزدان پاکش سپردم بماندم من و ماند عبد المجيدي پناهش بس است آن خداکش سپردم اگر کس نباشد پناهش به شروان