مرا هم قدوه هم استاد عز الدين بوعمران | | دبيران را منم استاد و ميران را منم قدوه |
مرا آن دم سوي جان داد عز الدين بوعمران | | دمي کز روح قدس آمد سوي جان بنت عمران را |
مرا بحري ز دل بگشاد عز الدين بوعمران | | وگر ده چشمه بگشاد ابن عمران از دل سنگي |
ملک خلق و بشر بنياد عز الدين بوعمران | | بشر گفتي ملک گردد بلي گردد بدو بنگر |
ز آب چشمهي جان زاد عز الدين بوعمران | | اگر ز اصلاب اسلافند زاده هر يکي بنگر |
ز آب و خاک و نار و باد عز الدين بوعمران | | به لطف و علم و حلم و عزم مستغني است پنداري |
کليمي بين چو خضر آزاد عز الدين بوعمران | | در آن مسند که چون طور است ثعبان کلک و بيضا کف |
رياستدار دين آباد عز الدين بوعمران | | امام الامه صدر السنه محي المله سيف الحق |
که امت را رسد فرياد عز الدين بوعمران | | محمد نطق و نعمان لفظ و احمد راي و مالک دم |
کند تبريز را بغداد عز الدين بوعمران | | به دل درياي بصره است و به کف دجله و زين هر دو |
نمايد شير انسي زاد عز الدين بوعمران | | بيان ثعلبي راند هم از تفسير خرگوشي |
که تاييد ابد بيناد عز الدين بوعمران | | اجازت خواهم از کلکش بدان تفسير اگر بيند |
که آرد هم شفا هم داد عز الدين بوعمران | | جهان داور چو فاروق است و جاندار و چو فرقان هم |
سر افراز جهان افتاد عز الدين بوعمران | | بدين يک قطعه ده بيت کارزد صدهزار آخر |
قوي شاخ و قوي بر باد عز الدين بوعمران | | من آن گويم که تا رويد زمين را بيخ بوزيدان |
در وي شدن همان و برون آمدن همان | | بر اصفهان گذشتن من بود يک زمان |
چون صدر غايب است چه کرمان چه اصفهان | | از بهر صدر خواستمي اصفهان کنون |
بيآفتاب چشم چه بيند در آسمان | | چشم آسمان به واسطهي آفتاب ديد |