وگر آيد ز خرگاهي برآيد | | بسالي کي چنان ماهي برآيد |
کجا از تيره شب ماهي برآيد | | چو رخسارش ز چين جعد شبگون |
بگيرد زنگ اگر آهي برآيد | | اگر آئينه چينست رويش |
از آن آتش که نا گاهي برآيد | | بسا خرمن که در يکدم بسوزد |
بود کان مه سحرگاهي برآيد | | همه شب تا سحر بيدار دارم |
گر از جان بگذرد شاهي برآيد | | گدائي کو بکوي دل فروشد |
که از مي کار گمراهي برآيد | | عجب نبود درين ميخانه خواجو |