دوش بر طرف چمن گلبانگ مي‌زد بلبلي

دوش بر طرف چمن گلبانگ مي‌زد بلبلي شاعر : خواجوي کرماني مي‌فکند از ناله هر دم در گلستان غلغلي دوش بر طرف چمن گلبانگ مي‌زد بلبلي از گلندامي ندارد چاره و ما از گلي کانکه زير گنبد نيلوفري دارد وطن زانکه در راه محبت کس نيابد منزلي محمل ما را درين وادي کجا باشد نزول که افکند از کشتي ما تخته‌ئي بر ساحلي هيچ بادي بر نمي‌آيد در اين طوفان و موج زانکه باشد بي‌جنون هر جا که باشد عاقلي منکر مستان نباشد هر که باشد هوشيار پيش ما فاضلتر از صد ساله زهد جاهلي...