من از آن روز که دربند توام آزادم

من از آن روز که دربند توام آزادم شاعر : سعدي پادشاهم که به دست تو اسير افتادم من از آن روز که دربند توام آزادم در من از بس که به ديدار عزيزت شادم همه غم‌هاي جهان هيچ اثر مي‌نکند تا بيايند عزيزان به مبارک بادم خرم آن روز که جان مي‌رود اندر طلبت پيش تو رخت بيفکندم و دل بنهادم من که در هيچ مقامي نزدم خيمه انس ياد تو مصلحت خويش ببرد از يادم داني از دولت وصلت چه طلب دارم هيچ دل نبستم به وفاي کس و در نگشادم به وفاي تو کز آن روز که دلبند مني...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

من از آن روز که دربند توام آزادم

شاعر : سعدي

پادشاهم که به دست تو اسير افتادم		من از آن روز که دربند توام آزادم
در من از بس که به ديدار عزيزت شادم		همه غم‌هاي جهان هيچ اثر مي‌نکند
تا بيايند عزيزان به مبارک بادم		خرم آن روز که جان مي‌رود اندر طلبت
پيش تو رخت بيفکندم و دل بنهادم		من که در هيچ مقامي نزدم خيمه انس
ياد تو مصلحت خويش ببرد از يادم		داني از دولت وصلت چه طلب دارم هيچ
دل نبستم به وفاي کس و در نگشادم		به وفاي تو کز آن روز که دلبند مني
گر خلايق همه سروند چو سرو آزادم		تا خيال قد و بالاي تو در فکر منست
وين عجبتر که تو شيريني و من فرهادم		به سخن راست نيايد که چه شيرين سخني
حاصل آنست که چون طبل تهي پربادم		دستگاهي نه که در پاي تو ريزم چون خاک
دست کوته نکند تا نکند بنيادم		مي‌نمايد که جفاي فلک از دامن من
جهد سودي نکند تن به قضا دردادم		ظاهر آنست که با سابقه حکم ازل
داوري نيست که از وي بستاند دادم		ور تحمل نکنم جور زمان را چه کنم
وقت آنست که پرسي خبر از بغدادم		دلم از صحبت شيراز به کلي بگرفت
عجب ار صاحب ديوان نرسد فريادم		هيچ شک نيست که فرياد من آن جا برسد
نتوان مرد به سختي که من اين جا زادم		سعديا حب وطن گر چه حديثيست صحيح