اتابک محمد شه نيکبخت

اتابک محمد شه نيکبخت شاعر : سعدي خداوند تاج و خداوند تخت اتابک محمد شه نيکبخت به دولت جوان و به تدبير پير جوان جوان‌بخت روشن‌ضمير به بازو دلير و به دل هوشمند به دانش بزرگ و به همت بلند که رودي چنين پرورد در کنار زهي دولت مادر روزگار به رفعت محل ثريا ببرد به دست کرم آب دريا ببرد سر شهرياران گردن فراز زهي چشم دولت به روي تو باز نه آن قدر دارد که يکدانه در صدف را که بيني ز دردانه پر که پيرايه‌ي سلطنت خانه‌اي تو آن در مکنون يکدانه‌اي...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اتابک محمد شه نيکبخت

شاعر : سعدي

خداوند تاج و خداوند تخت		اتابک محمد شه نيکبخت
به دولت جوان و به تدبير پير		جوان جوان‌بخت روشن‌ضمير
به بازو دلير و به دل هوشمند		به دانش بزرگ و به همت بلند
که رودي چنين پرورد در کنار		زهي دولت مادر روزگار
به رفعت محل ثريا ببرد		به دست کرم آب دريا ببرد
سر شهرياران گردن فراز		زهي چشم دولت به روي تو باز
نه آن قدر دارد که يکدانه در		صدف را که بيني ز دردانه پر
که پيرايه‌ي سلطنت خانه‌اي		تو آن در مکنون يکدانه‌اي
بپرهيز از آسيب چشم بدش		نگه‌دار يارب به چشم خودش
به توفيق طاعت گرامي کنش		خدايا در آفاق نامي کنش
مرادش به دنيا و عقبي برآر		مقيمش در انصاف و تقوي بدار
ز دوران گيتي گزندت مباد		غم از دشمن ناپسندت مباد
پسر نامجوي و پدر نامدار		بهشتي درخت آورد چون تو بار
که باشند بدگوي اين خاندان		ازان خاندان خير بيگانه دان
زهي ملک و دولت که پاينده باد		زهي دين و دانش، زهي عدل و داد
چه خدمت گزارد زبان سپاس؟		نگنجد کرمهاي حق در قياس
که آسايش خلق در ظل اوست		خدايا تو اين شاه درويش دوست
به توفيق طاعت دلش زنده دار		بسي بر سر خلق پاينده دار
سرش سبز و رويش به رحمت سپيد		برومند دارش درخت اميد
اگر صدق داري بيار و بيا		به راه تکلف مرو سعديا
تو حقگوي و خسرو حقايق شنو		تو منزل شناسي و شه راهرو
نهي زير پاي قزل ارسلان		چه حاجت که نه کرسي آسمان
بگو روي اخلاص بر خاک نه		مگو پاي عزت بر افلاک نه
که اين است سر جاده راستان		بطاعت بنه چهره بر آستان
کلاه خداوندي از سر بنه		اگر بنده‌اي سر بر اين در بنه
چو درويش پيش توانگر بنال		به درگاه فرمانده ذوالجلال
چو درويش مخلص برآور خروش		چو طاعت کني لبس شاهي مپوش
تواناي درويش پرور تويي		که پروردگارا توانگر تويي
يکي از گدايان اين درگهم		نه کشور خدايم نه فرماندهم
وگرنه چه خيرآيد از من به کس؟		تو بر خير و نيکي دهم دسترس
اگر مي‌کني پادشاهي به روز		دعا کن به شب چون گدايان به سوز
تو بر آستان عبادت سرت		کمر بسته گردن کشان بر درت
خداوند را بنده‌ي حق گزار		زهي بندگان را خداوندگار