چنان قحط شد سالي اندر دمشق

چنان قحط شد سالي اندر دمشق شاعر : سعدي که ياران فراموش کردند عشق چنان قحط شد سالي اندر دمشق که لب تر نکردند زرع و نخيل چنان آسمان بر زمين شد بخيل نماند آب، جز آب چشم يتيم بخوشيد سرچشمه‌هاي قديم اگر برشدي دودي از روزني نبودي بجز آه بيوه زني قوي بازوان سست و درمانده سخت چو درويش بي برگ ديدم درخت ملخ بوستان خورده مردم ملخ نه در کوه سبزي نه در باغ شخ از او مانده بر استخوان پوستي در آن حال پيش آمدم دوستي خداوند جاه و زر و مال بود...