فريدون وزيري پسنديده داشت

فريدون وزيري پسنديده داشت شاعر : سعدي که روشن دل و دوربين ديده داشت فريدون وزيري پسنديده داشت دگر پاس فرمان شه داشتي رضاي حق اول نگه داشتي که تدبير ملک است و توفير گنج نهد عامل سفله بر خلق رنج گزندت رساند هم از پادشاه اگر جانب حق نداري نگاه که هر روزت آسايش و کام باد يکي رفت پيش ملک بامداد تو را در نهان دشمن است اين وزير غرض مشنو از من نصيحت پذير که سيم و زر از وي ندارد به وام کس از خاص لشکر نمانده‌ست و عام بميرد، دهند آن زر...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

فريدون وزيري پسنديده داشت

شاعر : سعدي

که روشن دل و دوربين ديده داشت		فريدون وزيري پسنديده داشت
دگر پاس فرمان شه داشتي		رضاي حق اول نگه داشتي
که تدبير ملک است و توفير گنج		نهد عامل سفله بر خلق رنج
گزندت رساند هم از پادشاه		اگر جانب حق نداري نگاه
که هر روزت آسايش و کام باد		يکي رفت پيش ملک بامداد
تو را در نهان دشمن است اين وزير		غرض مشنو از من نصيحت پذير
که سيم و زر از وي ندارد به وام		کس از خاص لشکر نمانده‌ست و عام
بميرد، دهند آن زر و سيم باز		به شرطي که چون شاه گردن فراز
مبادا که نقدش نيايد به دست		نخواهد تو را زنده اين خودپرست
به چشم سياست نگه کرد شاه		يکي سوي دستور دولت پناه
به خاطر چرايي بد انديش من؟		که در صورت دوستان پيش من
نشايد چو پرسيدي اکنون نهفت		زمين پيش تختش ببوسيد و گفت
که باشند خلقت همه نيک خواه		چنين خواهم اي نامور پادشاه
بقا بيش خواهندت از بيم من		چو موتت بود وعده‌ي سيم من
سرت سير خواهند و عمرت دراز؟		نخواهي که مردم به صدق و نياز
که جوشن بود پيش تير بلا		غنيمت شمارند مردان دعا
گل رويش از تازگي برشکفت		پسنديد از او شهريار آنچه گفت
مکانش بيفزود و قدرش فراشت		ز قدر و مکاني که دستور داشت
پشيماني از گفته‌ي خويش خورد		بد انديش را زجر و تأديب کرد
نگون طالع و بخت برگشته‌تر		نديدم ز غماز سرگشته‌تر
خلاف افگند در ميان دو دوست		ز ناداني و تيره رايي که اوست
وي اندر ميان کور بخت و خجل		کنند اين و آن خوش دگر باره دل
نه عقل است و خود در ميان سوختن		ميان دو کس آتش افروختن
که از هر که عالم زبان درکشيد		چو سعدي کسي ذوق خلوت چشيد
وگر هيچ کس را نيايد پسند		بگوي آنچه داني سخن سودمند
که آوخ چرا حق نکردم به گوش؟		که فردا پيشمان برآرد خروش