شبي خوابم اندر بيابان فيد

شبي خوابم اندر بيابان فيد شاعر : سعدي فرو بست پاي دويدن به قيد شبي خوابم اندر بيابان فيد زمام شتر بر سرم زد که خيز شترباني آمد به هول و ستيز که بر مي‌نخيزي به بانگ جرس؟ مگر دل نهادي به مردن ز پس وليکن بيابان به پيش اندرست مرا همچو تو خواب خوش در سرست نخيزي، دگر کي رسي در سبيل تو کز خواب نوشين به بانگ رحيل به منزل رسيد اول کاروان فرو کوفت طبل شتر ساروان که پيش از دهل زن بسازند رخت خنک هوشياران فرخنده بخت نبينند ره رفتگان را اثر...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

شبي خوابم اندر بيابان فيد

شاعر : سعدي

فرو بست پاي دويدن به قيد		شبي خوابم اندر بيابان فيد
زمام شتر بر سرم زد که خيز		شترباني آمد به هول و ستيز
که بر مي‌نخيزي به بانگ جرس؟		مگر دل نهادي به مردن ز پس
وليکن بيابان به پيش اندرست		مرا همچو تو خواب خوش در سرست
نخيزي، دگر کي رسي در سبيل		تو کز خواب نوشين به بانگ رحيل
به منزل رسيد اول کاروان		فرو کوفت طبل شتر ساروان
که پيش از دهل زن بسازند رخت		خنک هوشياران فرخنده بخت
نبينند ره رفتگان را اثر		به ره خفتگان تا بر آرند سر
پس از نقل بيدار بودن چه سود؟		سبق برد رهرو که برخاست زود
چو مرگ اندر آرد ز خوابت، چه سود؟		کنون بايد اي خفته بيدار بود
شبت روز شد ديده برکن ز خواب		چو شيبت درآمد به روي شباب
که افتادم اندر سياهي سپيد		من آن روز برکندم از عمر اميد
بخواهد گذشت اين دمي چند نيز		دريغا که بگذشت عمر عزيز
ور اين نيز هم در نيابي گذشت		گذشتت آنچه در ناصوابي گذشت
گر اميدواري که خرمن بري		کنون وقت تخم است اگر پروري
که وجهي ندارد به حسرت نشست		به شهر قيامت مرو تنگدست
کنون کن که چشمت نخورده‌ست مور		گرت چشم عقل است تدبير گور
چه سود افتد آن را که سرمايه خورد؟		به مايه توان اي پسر سود کرد
نه وقتي که سيلابت از سر گذشت		کنون کوش کب از کمر در گذشت
زبان در دهان است عذري بيار		کنونت که چشم است اشکي ببار
نه همواره گردد زبان در دهن		نه پيوسته باشد روان در بدن
که فردا نکيرت بپرسد به هول		ز دانندگان بشنو امروز قول
که بي مرغ قيمت ندارد قفس		غنيمت شمار اين گرامي نفس
که فرصت عزيزست و الوقت سيف		مکن عمر ضايع به افسوس و حيف