6 ويژگي دندانپزشك خوب
نويسنده:دکتر عباسعلي صحافيان، متخصص ارتودنس
اگر دنبال يک دندانپزشک خوب ميگرديد که هم با او راحت باشيد، هم از روند درمان خودتان لذت ببريد و هم مدتي را که در مطب دندانپزشکي نشستهايد، احساس آرامش کنيد؛ بايد با ويژگيهاي يک مطب ايدهآل دندانپزشکي و مختصات يک دندانپزشک کاردان آشنا شويد. اين مطلب به شما کمک ميکند معيارهايي را در همين راستا فرا بگيريد.
به نظر شما يک مطب دندانپزشکي استاندارد بايد داراي چه فضاهايي باشد؟ چه اتاقهايي را بايد در يک مطب دندانپزشکي ايدهآل ببينيد؟ هر مطب دندانپزشکي بايد مجهز به 4 فضاي کاملا مجزا از يکديگر باشد. بخش نخست به بيماران مراجعهکننده به مطب دندانپزشکي تعلق دارد. بيماران، محدوده سني متفاوتي دارند ولي فقط لازم است اتاق انتظار کودکان از بزرگسالان جدا شود. براي اتاق انتظار کودک، ميتوان از تصاوير و شخصيتهاي مورد علاقه کودکان به شکل پوستر روي ديوارها استفاده کرد يا اسباببازيهايي را براي کودکان در آن قرار داد. در اين محيط، کودکان به دور از محيط پرسروصدا و شکايت بزرگسالان در کنار همسالان خود خواهند بود و با ديدن همسالانشان که به مطب دندانپزشکي آمدهاند، راحتتر با ترس و نگرانيهايشان کنار ميآيند. بهتر است سرويس بهداشتي جداگانهاي براي کودکان و بزرگسالان در نظر گرفته شود. براي منشي مطب که مسووليت پذيرش بيماران و بايگاني پروندهها را بر عهده دارد نيز بايد فضاي مناسبي در نظر گرفته شود. قسمت پذيرش بايد به اين شکل باشد که در يک سمت مراجعان و در سمت ديگر کارکنان مطب قرار بگيرند و در عين حال مراجعهکنندگان بتوانند در حالت ايستاده، نشسته (مخصوص افراد ناتوان و کمتوان جسمي) با کارکنان مطب صحبت کرده و فرمهاي لازم را پر کنند. فضاي سوم، فضاي درماني است که شامل اتاق دندانپزشک، لابراتوار و اتاق استريليزاسيون ميشود. در برخي از مطبهاي مدرن براي اينکه بيماران از شرايط استريليزه مطمئن شوند، يک اتاق استرليزه شيشهاي وسط کلينيک ميسازند و وسايل را در آن قرار ميدهند تا بيماران با تمايل بيشتري به مطب بيايند. تمام فضاهاي مطب بايد پوشش سراميک و قابل شستوشو داشته باشد و صندلي دندانپزشکي نيز بايد پوششهاي پلاستيکي قابل شستوشو داشته باشد.
1.از گفتوگو با پرستار خود در مورد مسايل خصوصي و خانوادگي يا انتقاد از وضع موجود در حضور بيماران و حين درمان خودداري ميکند. صحبتهاي او فقط درباره امور جاري درمان و مسايل مطب است. او از شوخي کردن و گفتن لطيفه پرهيز ميکند. گفتوگوي کارکنان مطب با بيماران نيز بايد محترمانه باشد. در چنين فضايي هرگز حرکات و اعمال ناشيانه بيمار که از بياطلاعي سرچشمه ميگيرد، تمسخر نميشود؛ مثلا درآوردن کفشها هنگام نشستن روي صندلي دندانپزشکي مورد استهزا قرار نميگيرد. در چنين مواردي خيلي صميمانه ميشود گفت: «احتياجي به درآوردن کفشها نيست.»
2.يک دندانپزشک کاردان از نحوه درمان انجامشده توسط همکاران ديگرش انتقاد نميکند و هرگز از بدگويي بيمار از همکاران ديگرش هم استقبال نميکند و فقط گوش ميکند. هرگز نميگويد: «بله، متاسفانه خيلي از همکاران دندانپزشک اعمال غيربهداشتي يا غيرانساني انجام ميدهند.» و حتي وقتي از کار ضعيف همکاري سوال ميشود، احتمالا چيزي در اين حدود ميگويد که: «من از شرايط قبل از درمان اطلاعي ندارم که قضاوت کنم. شايد چارهاي جز اين نبوده است.» او توجه دارد که هميشه بيماران راضي وي نزد وي ميآيند و بيماران ناراضي وي نزد ديگر همکاران ميروند. بيماري که از همکاران ديگر نزد وي بدگويي ميکند به زودي از وي نيز نزد ديگران بدگويي خواهد کرد. برخي همکاران، حتي در محافل و مجالس خصوصي نيز از روشهاي غلط و مردمفريب ديگران با هيجان تعريف ميکنند و باعث بدبيني به کل حرفه پزشکي ميشوند. اما شما بهعنوان يک پزشک يا دندانپزشک، اگر همکاري را ميشناسيد که شئون پزشکي را رعايت نميکند، بهتر است مستقيما به خود وي تذکر دهيد يا از پيشکسوتان حرفه بخواهيد او را نصحيت کنند.
3.دندانپزشک خوب هرگز بيمار را تحقير نميکند؛ چراکه تحقير ممکن است با نگاه، گفتار يا عمل باشد؛ مثل بلند صحبت کردن، به کار بردن کلمات توهينآميز يا بيماري را بر بيمار ديگر ترجيحدادن يا عدم رعايت نوبت که همگي باعث تحقير و عصبانيت و گاهي باعث ايجاد بغض ميشود.
4.تبعيض بيش از هر چيز، افراد را عصباني ميکند. اگر روزي همه بيماران بيش از معمول منتظر بمانند در نهايت گله خواهند کرد ولي اگر پس از ساعتها انتظار نوبت آنها رعايت نشود، اين باعث عصبانيت بقيه بيماران ميشود. گاهي واکنش برخي بيماران آنقدر شديد است که با انکار درمان مطلوب، نارضايتي خود را بروز ميدهند يا به مراجع قانوني مثل نظام پزشکي شکايت ميکنند.
5.يک دندانپزشک کاردان درحضور بيمار، تلفني از معامله اتومبيل، خريد زمين يا روش گرفتن وام از بانک صحبت نميکند. اگر براي گفتوگو در چنين موضوعهايي کسي به وي تلفن کرد، از منشي ميخواهد شماره تلفن او را بگيرد تا در اولين فرصت از اتاق شخصي خود با وي تماس برقرار کند. البته پدر يا مادر، معلمان و اساتيد استثنا هستند؛ زيرا معطل نگه داشتن آنها آن روي خط توسط منشي محترمانه نيست.
6. او هرگز اجازه نميدهد بيمار، ناراضي از مطب برود. اگر اشتباه يا سوءتفاهمي رخ داده، حتما با او صحبت ميکند و به او توضيح ميدهد. اگر کوتاهي از طرف وي يا کارکنان مطب بوده، با صداقت آن را قبول ميکند و معذرت ميخواهد؛ بهويژه گله و شکايت از کارکنان را بدون تعصب ميپذيرد. او پيشداوري نميکند و حق را به يک طرف نميدهد. ابتدا اظهارات دو طرف را ميشنود و سپس قضاوت ميکند و اگر سوءتفاهمي رخ داده، حتما بيمار را توجيه ميکند.
منبع:www.salamat.com
به نظر شما يک مطب دندانپزشکي استاندارد بايد داراي چه فضاهايي باشد؟ چه اتاقهايي را بايد در يک مطب دندانپزشکي ايدهآل ببينيد؟ هر مطب دندانپزشکي بايد مجهز به 4 فضاي کاملا مجزا از يکديگر باشد. بخش نخست به بيماران مراجعهکننده به مطب دندانپزشکي تعلق دارد. بيماران، محدوده سني متفاوتي دارند ولي فقط لازم است اتاق انتظار کودکان از بزرگسالان جدا شود. براي اتاق انتظار کودک، ميتوان از تصاوير و شخصيتهاي مورد علاقه کودکان به شکل پوستر روي ديوارها استفاده کرد يا اسباببازيهايي را براي کودکان در آن قرار داد. در اين محيط، کودکان به دور از محيط پرسروصدا و شکايت بزرگسالان در کنار همسالان خود خواهند بود و با ديدن همسالانشان که به مطب دندانپزشکي آمدهاند، راحتتر با ترس و نگرانيهايشان کنار ميآيند. بهتر است سرويس بهداشتي جداگانهاي براي کودکان و بزرگسالان در نظر گرفته شود. براي منشي مطب که مسووليت پذيرش بيماران و بايگاني پروندهها را بر عهده دارد نيز بايد فضاي مناسبي در نظر گرفته شود. قسمت پذيرش بايد به اين شکل باشد که در يک سمت مراجعان و در سمت ديگر کارکنان مطب قرار بگيرند و در عين حال مراجعهکنندگان بتوانند در حالت ايستاده، نشسته (مخصوص افراد ناتوان و کمتوان جسمي) با کارکنان مطب صحبت کرده و فرمهاي لازم را پر کنند. فضاي سوم، فضاي درماني است که شامل اتاق دندانپزشک، لابراتوار و اتاق استريليزاسيون ميشود. در برخي از مطبهاي مدرن براي اينکه بيماران از شرايط استريليزه مطمئن شوند، يک اتاق استرليزه شيشهاي وسط کلينيک ميسازند و وسايل را در آن قرار ميدهند تا بيماران با تمايل بيشتري به مطب بيايند. تمام فضاهاي مطب بايد پوشش سراميک و قابل شستوشو داشته باشد و صندلي دندانپزشکي نيز بايد پوششهاي پلاستيکي قابل شستوشو داشته باشد.
اخلاق يك دندانپزشك حرفهاي
1.از گفتوگو با پرستار خود در مورد مسايل خصوصي و خانوادگي يا انتقاد از وضع موجود در حضور بيماران و حين درمان خودداري ميکند. صحبتهاي او فقط درباره امور جاري درمان و مسايل مطب است. او از شوخي کردن و گفتن لطيفه پرهيز ميکند. گفتوگوي کارکنان مطب با بيماران نيز بايد محترمانه باشد. در چنين فضايي هرگز حرکات و اعمال ناشيانه بيمار که از بياطلاعي سرچشمه ميگيرد، تمسخر نميشود؛ مثلا درآوردن کفشها هنگام نشستن روي صندلي دندانپزشکي مورد استهزا قرار نميگيرد. در چنين مواردي خيلي صميمانه ميشود گفت: «احتياجي به درآوردن کفشها نيست.»
2.يک دندانپزشک کاردان از نحوه درمان انجامشده توسط همکاران ديگرش انتقاد نميکند و هرگز از بدگويي بيمار از همکاران ديگرش هم استقبال نميکند و فقط گوش ميکند. هرگز نميگويد: «بله، متاسفانه خيلي از همکاران دندانپزشک اعمال غيربهداشتي يا غيرانساني انجام ميدهند.» و حتي وقتي از کار ضعيف همکاري سوال ميشود، احتمالا چيزي در اين حدود ميگويد که: «من از شرايط قبل از درمان اطلاعي ندارم که قضاوت کنم. شايد چارهاي جز اين نبوده است.» او توجه دارد که هميشه بيماران راضي وي نزد وي ميآيند و بيماران ناراضي وي نزد ديگر همکاران ميروند. بيماري که از همکاران ديگر نزد وي بدگويي ميکند به زودي از وي نيز نزد ديگران بدگويي خواهد کرد. برخي همکاران، حتي در محافل و مجالس خصوصي نيز از روشهاي غلط و مردمفريب ديگران با هيجان تعريف ميکنند و باعث بدبيني به کل حرفه پزشکي ميشوند. اما شما بهعنوان يک پزشک يا دندانپزشک، اگر همکاري را ميشناسيد که شئون پزشکي را رعايت نميکند، بهتر است مستقيما به خود وي تذکر دهيد يا از پيشکسوتان حرفه بخواهيد او را نصحيت کنند.
3.دندانپزشک خوب هرگز بيمار را تحقير نميکند؛ چراکه تحقير ممکن است با نگاه، گفتار يا عمل باشد؛ مثل بلند صحبت کردن، به کار بردن کلمات توهينآميز يا بيماري را بر بيمار ديگر ترجيحدادن يا عدم رعايت نوبت که همگي باعث تحقير و عصبانيت و گاهي باعث ايجاد بغض ميشود.
4.تبعيض بيش از هر چيز، افراد را عصباني ميکند. اگر روزي همه بيماران بيش از معمول منتظر بمانند در نهايت گله خواهند کرد ولي اگر پس از ساعتها انتظار نوبت آنها رعايت نشود، اين باعث عصبانيت بقيه بيماران ميشود. گاهي واکنش برخي بيماران آنقدر شديد است که با انکار درمان مطلوب، نارضايتي خود را بروز ميدهند يا به مراجع قانوني مثل نظام پزشکي شکايت ميکنند.
5.يک دندانپزشک کاردان درحضور بيمار، تلفني از معامله اتومبيل، خريد زمين يا روش گرفتن وام از بانک صحبت نميکند. اگر براي گفتوگو در چنين موضوعهايي کسي به وي تلفن کرد، از منشي ميخواهد شماره تلفن او را بگيرد تا در اولين فرصت از اتاق شخصي خود با وي تماس برقرار کند. البته پدر يا مادر، معلمان و اساتيد استثنا هستند؛ زيرا معطل نگه داشتن آنها آن روي خط توسط منشي محترمانه نيست.
6. او هرگز اجازه نميدهد بيمار، ناراضي از مطب برود. اگر اشتباه يا سوءتفاهمي رخ داده، حتما با او صحبت ميکند و به او توضيح ميدهد. اگر کوتاهي از طرف وي يا کارکنان مطب بوده، با صداقت آن را قبول ميکند و معذرت ميخواهد؛ بهويژه گله و شکايت از کارکنان را بدون تعصب ميپذيرد. او پيشداوري نميکند و حق را به يک طرف نميدهد. ابتدا اظهارات دو طرف را ميشنود و سپس قضاوت ميکند و اگر سوءتفاهمي رخ داده، حتما بيمار را توجيه ميکند.
منبع:www.salamat.com