چون بمرد آن مرد مفسد در گناه

چون بمرد آن مرد مفسد در گناه شاعر : عطار گفت مي‌بردند تابوتش به راه چون بمرد آن مرد مفسد در گناه تا نبايد کرد بر مفسد نماز چون بديد آن زاهدي، کرد احتراز در بهشت و روي همچون آفتاب در شب آن زاهد مگر ديدش به خواب از کجا آوردي اين عالي مقام مرد زاهد گفتش آخر اي غلام پاي تا فرقت بيالودي همه در گنه بودي تو تا بودي همه کرد رحمت بر من آشفته‌کار گفت از بي‌رحمي تو کردگار مي‌کند اين کار و رحمت مي‌کند عشق بازي بين که حکمت مي‌کند کودکي را...