شرح فضل او برون از حصر بود | | احمد حنبل امام عصر بود |
زود پيش بشر حافي آمدي | | چون ز فکر و علم خالي آمدي |
در ملامت کردنش بشتافتي | | گر کسي در پيش بشرش يافتي |
از تو داناتر نخيزد آدمي | | گفت آخر تو امام عالمي |
پيش اين سر پا برهنه ميدوي | | هرک ميگويد سخن مينشنوي |
گوي بردم در احاديث و سنن | | احمد حنبل چنين گفتي که من |
او خدا را به زمن داند وليک | | علم من زو به بدانم نيک نيک |
يک زمان انصاف ره بينان نگر | | اي ز بيانصافي خود بيخبر |