نوجوان از خطر چه مي‌فهمد؟
نويسنده:سامان گلناري
گفتگو با خانم دکتر کتايون خوشابي، فوق تخصص روان‌پزشکي کودکان و نوجوانان
بسياري از کارشناسان بر اين باورند که همه ما ممکن است در سنين نوجواني، بيشتر از هر سن ديگري، بي‌واهمه دست به رفتارهاي پرخطر بزنيم و حتي از آن لذت ببريم؛ مثلا خودمان را به خواب بزنيم و اين‌قدر صبر کنيم که پدرمان بخوابد و آن‌وقت آرام‌آرام به جيب کت او نزديک شويم، سوييچ ماشين را برداريم و بي‌ترس از خطرات رانندگي در خيابان‌ها برانيم و لذت ببريم.
اما نکته اينجا است که چگونه مي‌توان يک نوجوان را از خطر اين رفتارهاي پرخطر آگاه کرد؟ دکتر کتايون خوشابي، فوق تخصص روان‌پزشکي کودکان و نوجوانان و عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي، به اين سوال پاسخ مي‌دهد.
به رابطه با جنس مخالف اشاره کرديد. تمايل به برقراري اين نوع ارتباطات در سنين نوجواني با نوعي کنجکاوي و هيجان همراه است. در مقابل اين رفتار نوجوان چه بايد کرد؟
قرار گرفتن نوجوانان در گروه‌هاي سالم، موجب کاهش رفتارهاي پرخطر نوجواني مي‌شود. اين گروه‌ها مي‌تواند شامل گروه‌هاي فاميلي، ورزشي، علمي، هنري و ... باشد و عضويت نوجوانان در چنين گروه‌هايي موجب مي‌شود که نوجوان سرگرم باشد و کمتر به سمت کارها و رفتارهاي پرخطر برود. در عين حال، بهترين راهکار پيشنهادي اين است که والدين به جاي اينكه مانند يك تماشاچي فقط نظاره‌گر باشند و يا برخورد شديدي از خود نشان دهند، كاملاً در آموزش اين مسايل به فرزندان‌شان سهيم باشند و مسووليت آموختن روش صحيح زندگي را به نوجوان‌شان شخصاً برعهده بگيرند، چرا که در صورت ندادن آموزش‌هاي رسمي يا خانوادگي، نوجوان به سوي يادگيري از گروه هم‌سال، رسانه‌ها و يا تجربه جنسي مخاطره‌آميز كشيده مي‌شود.
به والدين توصيه مي‌شود كه ابتدا گوش كنند، بدون اينكه نظري بدهند و بدون اينكه صحبت نوجوان را قطع كنند. پس از آن، نظر او را درباره آن مطلب جويا شوند و ببينند كه خود او در مورد آن مساله چگونه فكر مي‌كند و بعد راجع به آن با هم صحبت كنند. نوجوان در اين سن بيشتر دوست دارد يک حريم خصوصي براي خود ايجاد کند، به طوري که اهميتي که حفظ حريم خصوصي در اين دوره دارد در هيچ دوره‌اي از زندگي فرد وجود ندارد و والدين نبايد در زندگي نوجوان خود سرک بکشند.
منبع:www.salamat.com
بسياري از کارشناسان بر اين باورند که همه ما ممکن است در سنين نوجواني، بيشتر از هر سن ديگري، بي‌واهمه دست به رفتارهاي پرخطر بزنيم و حتي از آن لذت ببريم؛ مثلا خودمان را به خواب بزنيم و اين‌قدر صبر کنيم که پدرمان بخوابد و آن‌وقت آرام‌آرام به جيب کت او نزديک شويم، سوييچ ماشين را برداريم و بي‌ترس از خطرات رانندگي در خيابان‌ها برانيم و لذت ببريم.
اما نکته اينجا است که چگونه مي‌توان يک نوجوان را از خطر اين رفتارهاي پرخطر آگاه کرد؟ دکتر کتايون خوشابي، فوق تخصص روان‌پزشکي کودکان و نوجوانان و عضو هيأت علمي دانشگاه علوم پزشکي شهيد بهشتي، به اين سوال پاسخ مي‌دهد.
خانم دکتر! چرا نوجوانان از کارهاي پرخطر نمي‌ترسند؟
پس والدين بايد در مقابل نوجوان خود چه عکس‌العملي نشان بدهند؟
مهم‌ترين رفتارهاي پرخطري که از نوجوانان سر مي‌زند، چيست؟
به رابطه با جنس مخالف اشاره کرديد. تمايل به برقراري اين نوع ارتباطات در سنين نوجواني با نوعي کنجکاوي و هيجان همراه است. در مقابل اين رفتار نوجوان چه بايد کرد؟
قرار گرفتن نوجوانان در گروه‌هاي سالم، موجب کاهش رفتارهاي پرخطر نوجواني مي‌شود. اين گروه‌ها مي‌تواند شامل گروه‌هاي فاميلي، ورزشي، علمي، هنري و ... باشد و عضويت نوجوانان در چنين گروه‌هايي موجب مي‌شود که نوجوان سرگرم باشد و کمتر به سمت کارها و رفتارهاي پرخطر برود. در عين حال، بهترين راهکار پيشنهادي اين است که والدين به جاي اينكه مانند يك تماشاچي فقط نظاره‌گر باشند و يا برخورد شديدي از خود نشان دهند، كاملاً در آموزش اين مسايل به فرزندان‌شان سهيم باشند و مسووليت آموختن روش صحيح زندگي را به نوجوان‌شان شخصاً برعهده بگيرند، چرا که در صورت ندادن آموزش‌هاي رسمي يا خانوادگي، نوجوان به سوي يادگيري از گروه هم‌سال، رسانه‌ها و يا تجربه جنسي مخاطره‌آميز كشيده مي‌شود.
شما در اين شرايط چه توصيه‌اي به والدين داريد؟
به والدين توصيه مي‌شود كه ابتدا گوش كنند، بدون اينكه نظري بدهند و بدون اينكه صحبت نوجوان را قطع كنند. پس از آن، نظر او را درباره آن مطلب جويا شوند و ببينند كه خود او در مورد آن مساله چگونه فكر مي‌كند و بعد راجع به آن با هم صحبت كنند. نوجوان در اين سن بيشتر دوست دارد يک حريم خصوصي براي خود ايجاد کند، به طوري که اهميتي که حفظ حريم خصوصي در اين دوره دارد در هيچ دوره‌اي از زندگي فرد وجود ندارد و والدين نبايد در زندگي نوجوان خود سرک بکشند.
منبع:www.salamat.com
/ج
