مسأله ي ولايت و حکومت در اسلام
مقام معظم رهبری(مدظله العالی) می فرمایند:
اهميتي که به اين روز (عيد غدير) داده اند، چه خود نبي اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) که بنا به وحي الهي، يک موقعيت استثنايي و روز گرم و جايگاه سختي را انتخاب کرد، تا اهميت قضيه را نشان بدهد، و چه روايات ما و ائمه ي اطهار (عليهم السلام) که به اين روز، اين قدر اهميت دادند، به خاطر اين است که مسأله ي ولايت و حکومت در اسلام، مسأله ي اساسي و مهم است. اگر اسلام- که دين خداست و مي خواهد زندگي مردم را بر اساس ارزش هاي الهي اداره بکند- در امر حکومت، دچار يک وضعيت دنيايي شد؛ دچار همان چيزي شد که جوامع ديگر به آن مبتلا هستند، مصالح مترتب بر نظام اسلامي، بکلي از آن سلب خواهد شد. در دستگاه اداره کننده و مديريت و حاکميت، بايد يک نظام معنوي و الهي باشد.
اين که علماي اسلام و ملت انقلابي ما و دلسوزان جامعه، اين قدر روي مسأله ي ولايت فقيه عادل تکيه مي کنند و امام بزرگوار ما (رضوان الله تعالي عليه)، آن را آن قدر مهم مي شمردند، به خاطر همين بود که اگر اين مسأله ي معنوي را از جامعه ي اسلاميمان سلب بکنيم- همچنان که آن کساني که دلسپرده به روش هاي غربي بودند و ارزش هاي غربي براي آنها اصل بود، در باب حکومت در جامعه ي اسلامي، مي خواستند در سال هاي اول، به همان شيوه هاي غربي عمل بکنند- و اگر ما اين اشتباه را مي کرديم و بکنيم که در مسأله ي حکومت و مديريت جامعه، ملاک و معيار اسلامي را فراموش بکنيم و به سمت همان فرم هاي رايج دنياي برويم، معناي جامعه ي اسلامي ما از بين خواهد رفت. اين نقطه، تعيين کننده است.
شايد اين حديث را ماها بارها گفته ايم و شنيده ايم و نقل کرده ايم که « لا عذبن کل رعيه في الاسلام اطاعت اماما جائرا ليس من الله عزوجل و ان کانت الرعيه في اعمالها بره تقيه ولاعفون عن کل رعيه في الاسلام اطاعت اماما هاديا من الله عزوجل و ان کانت الرعيه في اعمالها ظالمه مسيئه».(1) حاصل، اين که اگر دستگاه مديريت جامعه، صالح و سالم باشد، خطاهاي متن جامعه، قابل اغماض است و در مسير جامعه، مشکلي به وجود نخواهد آورد. اما اگر مديريت و رأس جامعه، از صلاح و سلامت و عدل و تقوا و ورع و استقامت دور باشد، ولو در ميان مردم صلاح هم وجود داشته باشد، آن صلاح بدنه ي مردم، نمي تواند اين جامعه را به سر منزل مطلوب هدايت کند. يعني تأثير رأس قله و هرم و مجموعه ي مديريت و دستگاه اداره کننده در يک جامعه، اين قدر فوق العاد است. اين است که ما روي مسأله ي غدير، اين قدر تکيه مي کنيم.
اهميتي که به اين روز (عيد غدير) داده اند، چه خود نبي اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) که بنا به وحي الهي، يک موقعيت استثنايي و روز گرم و جايگاه سختي را انتخاب کرد، تا اهميت قضيه را نشان بدهد، و چه روايات ما و ائمه ي اطهار (عليهم السلام) که به اين روز، اين قدر اهميت دادند، به خاطر اين است که مسأله ي ولايت و حکومت در اسلام، مسأله ي اساسي و مهم است. اگر اسلام- که دين خداست و مي خواهد زندگي مردم را بر اساس ارزش هاي الهي اداره بکند- در امر حکومت، دچار يک وضعيت دنيايي شد؛ دچار همان چيزي شد که جوامع ديگر به آن مبتلا هستند، مصالح مترتب بر نظام اسلامي، بکلي از آن سلب خواهد شد. در دستگاه اداره کننده و مديريت و حاکميت، بايد يک نظام معنوي و الهي باشد.
اين که علماي اسلام و ملت انقلابي ما و دلسوزان جامعه، اين قدر روي مسأله ي ولايت فقيه عادل تکيه مي کنند و امام بزرگوار ما (رضوان الله تعالي عليه)، آن را آن قدر مهم مي شمردند، به خاطر همين بود که اگر اين مسأله ي معنوي را از جامعه ي اسلاميمان سلب بکنيم- همچنان که آن کساني که دلسپرده به روش هاي غربي بودند و ارزش هاي غربي براي آنها اصل بود، در باب حکومت در جامعه ي اسلامي، مي خواستند در سال هاي اول، به همان شيوه هاي غربي عمل بکنند- و اگر ما اين اشتباه را مي کرديم و بکنيم که در مسأله ي حکومت و مديريت جامعه، ملاک و معيار اسلامي را فراموش بکنيم و به سمت همان فرم هاي رايج دنياي برويم، معناي جامعه ي اسلامي ما از بين خواهد رفت. اين نقطه، تعيين کننده است.
شايد اين حديث را ماها بارها گفته ايم و شنيده ايم و نقل کرده ايم که « لا عذبن کل رعيه في الاسلام اطاعت اماما جائرا ليس من الله عزوجل و ان کانت الرعيه في اعمالها بره تقيه ولاعفون عن کل رعيه في الاسلام اطاعت اماما هاديا من الله عزوجل و ان کانت الرعيه في اعمالها ظالمه مسيئه».(1) حاصل، اين که اگر دستگاه مديريت جامعه، صالح و سالم باشد، خطاهاي متن جامعه، قابل اغماض است و در مسير جامعه، مشکلي به وجود نخواهد آورد. اما اگر مديريت و رأس جامعه، از صلاح و سلامت و عدل و تقوا و ورع و استقامت دور باشد، ولو در ميان مردم صلاح هم وجود داشته باشد، آن صلاح بدنه ي مردم، نمي تواند اين جامعه را به سر منزل مطلوب هدايت کند. يعني تأثير رأس قله و هرم و مجموعه ي مديريت و دستگاه اداره کننده در يک جامعه، اين قدر فوق العاد است. اين است که ما روي مسأله ي غدير، اين قدر تکيه مي کنيم.
پي‌نوشت‌ها:
1-بحارالانوار، ج25، ص110
/ج
