امام خمینی (ره) و ویژگی هاشان
"امام خمینی یک حقیقت همیشه زنده تاریخ است."
مقام معظم رهبری
-------------------------------------------------------------------------------
او به راستی نه تنها خود پرهیزگار بود که رهبر امتی متقی و خداجوی نیز بود. به گواهی همه کسانی که با امام مأنوس بودند، دامانش نه تنها از آلوده شدن به گناهان ریز و درشت منزه بود، بلکه گرد مکروهات نیز نمی‌گشت و باید گفت در حقیقت پیروزیهای امام در صحنه‌های مختلف معلول تقوا و خصلت‌های برجستة ایشان بود، زیرا روان روشن و عمل آگاهانة او از تقوایش نشأت می‌گرفت مبارزات طولانی او در ترک گناه و در راه حق، هدایت و کمکهای الهی را به دنبال داشت.
امام خمینی نخست بر کشور جان خویش مسلط گشت و زمام نفس را به دست گرفت سپس رهبر جهان اسلام کوبنده خود جهان را تکان می‌داد، ابرقدرتها را به خاک مذلت می‌نشانید و هیچگاه حاضر نبود لحظه‌ای از خدا غافل بماند.
حضرت امام در میدان پیشگیری از گناه، پیشگام بود و هیچگاه اجازه نمی‌داد محیط زندگی او آلوده به گناه گردد. امام هنگامی که در مجلس عمومی بود کسی جرأت غیبت کردن یا حرف ناروا نسبت به کسی دادن را نداشت و همچنین در مجالس خصوصی نیز کسی جرأت نمی‌کرد سخن از دیگری بزند.
(من راضی نیستم در بیرونی منزل من کسی غیبت کند و با تمام نیرو از غیبت کردن افراد جلوگیری می‌کردند.)
یکی از شاگردان امام می‌گوید:
(روزی امام به سر درس تشریف آورد و به قدری ناراحت بود که نفس ایشان به شماره افتاده بود، به جای درس نصیحت تندی نمود و رفت و سه روز نیامد. چرا؟ چون شنیده بود که یکی از شاگردان ایشان دربارة یکی از مراجع، غیبتی کرده بود.)
حضرت امام (ره) شخصی بود که از نظر اعتقاد و توجه به خداوند تبارک و تعالی و به ائمه معصومین و پیامبر بزرگوار اسلام (ع) در حد مطلوبی بود. حضرت امام واقعا اعتقاد داشت که همه چیز در ید قدرت خداوند تبارک و تعالی است و همه عالم وابسته به اوست ; هرچه در عالم تحقق پیدا می کند به مشیت او است. ایشان در مورد توحید می فرمودند: همین عرفان شایسته نسبت به خداوند تبارک و تعالی بود که باعث شد ائمه معصومین (ع) به حد عصمت برسند و در حد عصمت باشند.
او به راستی نه تنها خود پرهیزگار بود که رهبر امتی متقی و خداجوی نیز بود. به گواهی همه کسانی که با امام مأنوس بودند، دامانش نه تنها از آلوده شدن به گناهان ریز و درشت منزه بود، بلکه گرد مکروهات نیز نمی‌گشت
می فرمودند: وقتی انسان نسبت به خدا عالم و عارف باشد و همان طور که هست, واقعا او را در همه جا حاضر ببیند و از این حضور خدا غفلت نداشته باشد. باتوجه به این که انجام دادن گناهان, در واقع مخالفت کردن با فرمان خدا است اگر کسی خدا را باور دارد و حضور او را احساس می کند و می بیند که خدایی وجود دارد و به آن کمالات عالیه ای که خداوند تعالی دارای آن کمالات است, توجه داشته باشد, دیگر گناهی مرتکب نمی شود ائمه معصومین و پیامبر بزرگوار (ع) در حد عالی از عرفان بودند و خدا را حاضر می دانستند و به دلیل همین حضور همیشگی خدا در نزد آن ها و غفلت نداشتن از این معنا, نمی توانستند مرتکب گناه شوند. اگر توجه کرده باشیم یکی از جملاتی که به عنوان کلمات قصار از ایشان نقل شده, همین عبارتی است که بسیاری از جاها نوشته شده: «عالم محضر خداست, در محضر خدا معصیت نکنید».
امام خمینی انسان متکاملی بودند که روح الهی خویش را به حقیقت وارستگی آراسته بوند. با آن که از بهترین استعداد و زمینة مناسب امکانات برای رسیدن به انواع مظاهر دنیا برخورد بودند، ولی هیچگاه به دنبال دنیا نرفته، بلکه از آن گریزان و روی گردان بودند.
درست به همین دلیل و به مشیت خداوند دنیا در تمام مظاهر گوناگونش به ایشان روی آورد. و به اوج محبوبیت، شهرت، قدرت و امکانات دنیا دست یافتند و در این مرحله نیز امتحانی نیکو دادند.
بنابراین امام همواره از تجملات پرهیز می‌کرد و آن چنان خود را تربیت کرده بود، که تجملات بر روی او تأثیر نداشت، او زیبایی را دوست می‌داشت که نشانگر زیبایی حق باشد و تجمل و پرستش ظواهر مادی که موجب غفلت از خدا باشد، نزد او منفور بود.
یکی از مسئولان دفتر امام می‌گوید:
((از کمیته استقبال امام خمینی زنگ زدند که برای ورود امام برنامه‌هایی تنظیم شده، برای اینکه امام در جریان باشند، به عرض‌شان برسانید: فرودگاه را فرش می‌کنیم، چراغانی می‌کنیم. امام با قاطعیت فرمودند: «برو به آقایان بگو مگر می‌خواهید کوروش را وارد ایران کنید، ابداً این کارها لازم نیست یک طلبه از ایران خارج شده و همان طلبه به ایران باز می‌گردد ...))
حضرت امام خمینی (ره)، برای نماز تمیزترین جامه را بر تن می کردند. ایشان سپس با دقت وضو می گرفتند و محاسن مبارک خود را شانه می کردند. بعد عطر می زدند و پس از گذاشتن عمامه بر سرشان به نماز می ایستادند. حتی در هنگام بیماری و با وجود زخمی بزرگ در ناحیه شکم، ایشان موقع نماز، تمیزترین جامه ها را بر تن می کردند.
یکی از جملاتی که به عنوان کلمات قصار از ایشان نقل شده, همین عبارتی است که بسیاری از جاها نوشته شده: «عالم محضر خداست, در محضر خدا معصیت نکنید».
امام (ره) از دیدگاه مقام معظم رهبری:
مقام معظم رهبری، عظمت روح و شخصیت والای امام خمینی (ره) را چنین بیان می کنند: ((نام آور بزرگ دوران معاصر، یعنی امام روح امام خمینی (ره) دانشمندی پارسا و خردمندی پرهیزکار و حکیمی سیاست مدار و مؤمنی نواندیش و عارفی شجاع و هوشمند و فرمانروایی عادل و مجاهدی فداکار بود. او فقیه و اصولی و فیلسوف و عارف و معلم اخلاق و ادیب و شاعر بود. در او خصلت های برجسته خداداد، در آمیخته با آن چه او خود از معارفی قرآنی آموخته و دل و جانش را به آن زیور داده بود، شخصیت عظیم و جذاب و تأثیر گذاری پدید آورده بود که هر یک از چهره های برجسته یک قرن اخیر جهان ـ که قرن رجال بزرگ و مصلحان نام آور دینی و سیاسی و اجتماعی است ـ در برابر آن کم جاذبه و یک بُعدی و کوچک به نظر می آمدند.))
منبع:www.tebyan.net
ارسال توسط کاربر محترم سایت : mehdigerdali
مقام معظم رهبری
-------------------------------------------------------------------------------
امام خمینی و تقوا
او به راستی نه تنها خود پرهیزگار بود که رهبر امتی متقی و خداجوی نیز بود. به گواهی همه کسانی که با امام مأنوس بودند، دامانش نه تنها از آلوده شدن به گناهان ریز و درشت منزه بود، بلکه گرد مکروهات نیز نمی‌گشت و باید گفت در حقیقت پیروزیهای امام در صحنه‌های مختلف معلول تقوا و خصلت‌های برجستة ایشان بود، زیرا روان روشن و عمل آگاهانة او از تقوایش نشأت می‌گرفت مبارزات طولانی او در ترک گناه و در راه حق، هدایت و کمکهای الهی را به دنبال داشت.
امام خمینی نخست بر کشور جان خویش مسلط گشت و زمام نفس را به دست گرفت سپس رهبر جهان اسلام کوبنده خود جهان را تکان می‌داد، ابرقدرتها را به خاک مذلت می‌نشانید و هیچگاه حاضر نبود لحظه‌ای از خدا غافل بماند.
حضرت امام در میدان پیشگیری از گناه، پیشگام بود و هیچگاه اجازه نمی‌داد محیط زندگی او آلوده به گناه گردد. امام هنگامی که در مجلس عمومی بود کسی جرأت غیبت کردن یا حرف ناروا نسبت به کسی دادن را نداشت و همچنین در مجالس خصوصی نیز کسی جرأت نمی‌کرد سخن از دیگری بزند.
(من راضی نیستم در بیرونی منزل من کسی غیبت کند و با تمام نیرو از غیبت کردن افراد جلوگیری می‌کردند.)
یکی از شاگردان امام می‌گوید:
(روزی امام به سر درس تشریف آورد و به قدری ناراحت بود که نفس ایشان به شماره افتاده بود، به جای درس نصیحت تندی نمود و رفت و سه روز نیامد. چرا؟ چون شنیده بود که یکی از شاگردان ایشان دربارة یکی از مراجع، غیبتی کرده بود.)
حضرت امام (ره) شخصی بود که از نظر اعتقاد و توجه به خداوند تبارک و تعالی و به ائمه معصومین و پیامبر بزرگوار اسلام (ع) در حد مطلوبی بود. حضرت امام واقعا اعتقاد داشت که همه چیز در ید قدرت خداوند تبارک و تعالی است و همه عالم وابسته به اوست ; هرچه در عالم تحقق پیدا می کند به مشیت او است. ایشان در مورد توحید می فرمودند: همین عرفان شایسته نسبت به خداوند تبارک و تعالی بود که باعث شد ائمه معصومین (ع) به حد عصمت برسند و در حد عصمت باشند.
او به راستی نه تنها خود پرهیزگار بود که رهبر امتی متقی و خداجوی نیز بود. به گواهی همه کسانی که با امام مأنوس بودند، دامانش نه تنها از آلوده شدن به گناهان ریز و درشت منزه بود، بلکه گرد مکروهات نیز نمی‌گشت
می فرمودند: وقتی انسان نسبت به خدا عالم و عارف باشد و همان طور که هست, واقعا او را در همه جا حاضر ببیند و از این حضور خدا غفلت نداشته باشد. باتوجه به این که انجام دادن گناهان, در واقع مخالفت کردن با فرمان خدا است اگر کسی خدا را باور دارد و حضور او را احساس می کند و می بیند که خدایی وجود دارد و به آن کمالات عالیه ای که خداوند تعالی دارای آن کمالات است, توجه داشته باشد, دیگر گناهی مرتکب نمی شود ائمه معصومین و پیامبر بزرگوار (ع) در حد عالی از عرفان بودند و خدا را حاضر می دانستند و به دلیل همین حضور همیشگی خدا در نزد آن ها و غفلت نداشتن از این معنا, نمی توانستند مرتکب گناه شوند. اگر توجه کرده باشیم یکی از جملاتی که به عنوان کلمات قصار از ایشان نقل شده, همین عبارتی است که بسیاری از جاها نوشته شده: «عالم محضر خداست, در محضر خدا معصیت نکنید».
امام خمینی و دوری از تجملات
امام خمینی انسان متکاملی بودند که روح الهی خویش را به حقیقت وارستگی آراسته بوند. با آن که از بهترین استعداد و زمینة مناسب امکانات برای رسیدن به انواع مظاهر دنیا برخورد بودند، ولی هیچگاه به دنبال دنیا نرفته، بلکه از آن گریزان و روی گردان بودند.
درست به همین دلیل و به مشیت خداوند دنیا در تمام مظاهر گوناگونش به ایشان روی آورد. و به اوج محبوبیت، شهرت، قدرت و امکانات دنیا دست یافتند و در این مرحله نیز امتحانی نیکو دادند.
بنابراین امام همواره از تجملات پرهیز می‌کرد و آن چنان خود را تربیت کرده بود، که تجملات بر روی او تأثیر نداشت، او زیبایی را دوست می‌داشت که نشانگر زیبایی حق باشد و تجمل و پرستش ظواهر مادی که موجب غفلت از خدا باشد، نزد او منفور بود.
یکی از مسئولان دفتر امام می‌گوید:
((از کمیته استقبال امام خمینی زنگ زدند که برای ورود امام برنامه‌هایی تنظیم شده، برای اینکه امام در جریان باشند، به عرض‌شان برسانید: فرودگاه را فرش می‌کنیم، چراغانی می‌کنیم. امام با قاطعیت فرمودند: «برو به آقایان بگو مگر می‌خواهید کوروش را وارد ایران کنید، ابداً این کارها لازم نیست یک طلبه از ایران خارج شده و همان طلبه به ایران باز می‌گردد ...))
امام خمینی و نماز
حضرت امام خمینی (ره)، برای نماز تمیزترین جامه را بر تن می کردند. ایشان سپس با دقت وضو می گرفتند و محاسن مبارک خود را شانه می کردند. بعد عطر می زدند و پس از گذاشتن عمامه بر سرشان به نماز می ایستادند. حتی در هنگام بیماری و با وجود زخمی بزرگ در ناحیه شکم، ایشان موقع نماز، تمیزترین جامه ها را بر تن می کردند.
یکی از جملاتی که به عنوان کلمات قصار از ایشان نقل شده, همین عبارتی است که بسیاری از جاها نوشته شده: «عالم محضر خداست, در محضر خدا معصیت نکنید».
امام خمینی و قاطعیت
امام (ره) از دیدگاه مقام معظم رهبری:
مقام معظم رهبری، عظمت روح و شخصیت والای امام خمینی (ره) را چنین بیان می کنند: ((نام آور بزرگ دوران معاصر، یعنی امام روح امام خمینی (ره) دانشمندی پارسا و خردمندی پرهیزکار و حکیمی سیاست مدار و مؤمنی نواندیش و عارفی شجاع و هوشمند و فرمانروایی عادل و مجاهدی فداکار بود. او فقیه و اصولی و فیلسوف و عارف و معلم اخلاق و ادیب و شاعر بود. در او خصلت های برجسته خداداد، در آمیخته با آن چه او خود از معارفی قرآنی آموخته و دل و جانش را به آن زیور داده بود، شخصیت عظیم و جذاب و تأثیر گذاری پدید آورده بود که هر یک از چهره های برجسته یک قرن اخیر جهان ـ که قرن رجال بزرگ و مصلحان نام آور دینی و سیاسی و اجتماعی است ـ در برابر آن کم جاذبه و یک بُعدی و کوچک به نظر می آمدند.))
منبع:www.tebyan.net
ارسال توسط کاربر محترم سایت : mehdigerdali
/ج
