باقر علوم

اول:
بي جهت نبود که باقرالعلوم نام گرفت؛ پرسشي نبود که پاسخش را نداند.
کشي درکتاب«رجال» خود مي نويسد:
محمد بن مسلم سي هزار سئوال از آن حضرت پرسيد و ايشان پاسخ همه آن ها را به او فرمود.
پدرش امام سجاد(ع) درباره اوصاف آن حضرت فرمود:
او امام و پدر امامان است، معدن بردباري و جايگاه علم ودانش است، همانند دريايي که آب در آن موج مي زند علم و دانش درسينه اش موج مي زند.
و او آن را مي شکافد و نشر مي دهد. به خدا قسم او شبيه ترين مردم به رسول خداست.
دوم:
از خاندان نور است...امام به حق! پيشوايي راستين و عبد صالح پروردگار:
ابوعلي بن شيخ طوسي در «امالي» خود مي نويسد؛
شفيق بلخي از يکي از اهل علم و دانش نقل مي کند و مي گويد:
به امام محمد باقر(ع) گفته شد: چگونه صبح را آغاز کردي؟
فرمود:
صبح را آغاز کرديم درحالي که غرق در نعمت خدا هستيم، گناهان ما را احاطه کرده است، خداوند با نعمت ها به ما مهرباني مي کند، ما با گناه ها و معصيت ها از او دوري و دشمني. ما نيازمند او هستيم، او از ما بي نياز.
سوم:
محبت شان ذره را آفتاب مي کند و از فرش به عرش مي رساند! انسان زميني را لايق قرب الهي مي کند و هم نشين انبياء وصالحين!
اما باقر (ع) فرمود: « به خدا قسم اگر سنگي ما را دوست بداردخداوند تبارک و تعالي او را با ما محشور گرداند و آيا دين چيزي جز محبت است؟!»
چهارم
کافيست افتخار شيعه او، پدران و فرزندانش را بر سينه داشته باشي تا فرداي قيامت شامل حالت بشود.
احوال آنان که:
«فاولئک يبدل الله سيئاتهم حسنات وکان الله غفورا رحيما؛( 1) خداوند بدي هايشان را به خوبي ها تبديل مي کند و خداوند آمرزنده و مهربان است.»
به تعبير محمد بن علي بن الحسين ، باقر العلوم بعد النبي: فرداي قيامت خداوند خودش بررسي حساب مؤمن گنهکار را به عهده دارد و کسي را از آن آگاه نمي کند. گناهانش را به ياد مي آورد و او به همه بدي هاي خود اقرار مي کند. آن گاه خداوند دستور مي دهد همه آن ها را به خوبي ها و ثواب ها تبديل کنيد و پس از آن براي مردم ظاهر کنيد. واين است تفسير و تأويل اين آيه شريفه و اين تنها درمورد گنهکاران شيعه است.
پنجم:
صراط مستقيم اند...
به بارگاه شان راه بيابي هر آن چه خير و نيکي است قرين لحظه هايت مي شود و دنيا و آخرتت تضمين مي گردد:
علامه مجلسي در «بحارالانوار» مي نويسد:
از امام باقر روايت شده است آن حضرت در باره آيه شريفه : «و اني لغفار لمن تاب و امن و عمل صالحا ثم اهتدي: هر آينه من آمرزنده ام کسي را که توبه کند و به سوي من بازگشت نمايد و ايمان آورد و کار نيکو انجام دهد، سپس به راه هدايت رود.»(2) فرمود: مقصود اين است که به ولايت ما اهل بيت راه پيدا کند و هدايت شود.

پي نوشت ها :
 

1. فرقان، آيه 70.
2. طه، آيه 82.
منابع:
1. رجال کشي.
2. بحارالانوار.
3. کفايه الاثر.
4. تأويل الايات.
 

منبع:مجله ديدار آشنا 123