ابرها مطمئن ترين علائم هواشناسي هستند. ابرها را مي توان به ده دسته کلي تقسيم کرد. ارتفاع متوسط هر دسته از سطح زمين هم مشخص شده است. در مناطق قطبي ارتفاع ابرها به طور کلي پايين تر است. هرچه ارتفاع ابرها از سطح زمين بيشتر باشد، وضعيت هوا بهتر است.
1- ابرهاي سيرو کومولوس:
اين ابرها که از نظر ظاهري شبيه شنهاي روان هستند، بهبود وضع هوا را نشان مي دهند. آنها معمولا پس از هواي طوفاني مشاهده شده و به دنبال آن هوا صاف مي شود. ارتفاع اين ابرها از زمين 5 الي 8 کيلومتر است.
2- ابرهاي آلتوکومولوس:
اين ابرها نشانه صاف شدن هوا هستند، نسبت به ابرهاي سيروکومولوس مساحت بيشتري از آسمان را فرا مي گيرند، فشرده تر و کمي تيره اند. معمولا پس از طوفان مشاهده شده و در ارتفاع 1.5 الي 6 کيلومتري حرکت مي کنند.
3- ابرهاي کومولوس:
اين ابرها به راحتي قابل تشخيص هستند. سفيد رنگ و پنبه اي اند. اگر فواصل بين آنها زياد باشد، نشانه هواي صاف است. ولي اگر بزرگ بوده و داراي چند زاويه هم باشند، مي توانند باعث بارندگي شديد و ناگهاني شوند. در هنگام دريانوردي، اگر آسمان صاف باشد، مشاهده اين ابرها معمولا نشانه رسيدن به خشکي است. ارتفاع از سطح زمين 2.5 کيلومتر يا کمتر است.
4- ابرهاي کومولونيمبوس:
ابرهاي باران زاي کم ارتفاع هستند. رنگشان تيره است و هر لحظه ممکن است سبب بارندگي شوند. معمولا قسمت بالاي آنها به شکل سندان است. اين ابرها با باد شديد، تگرگ و رعد و برق همراه هستند. ارتفاع آنها 1.5 تا 10 کيلومتر است.
5- ابرهاي سيروس:
اين ابرها در ارتفاع زياد و رگه اي شکل هستند که از بلورهاي يخ تشکيل مي شوند و به همين دليل رنگ آنها سفيد است و در هواي صاف ديده مي شوند. ارتفاع از سطح زمين 5 الي 9 کيلومتر.
6- ابرهاي سيرو استراتوس:
اين ابرها از ذرات يخ درست شده اند و به شکل رگه هاي سفيد هستند. اين ابرها معمولا هاله اي به دور ماه و يا خورشيد ايجاد مي کنند. اگر ابرهاي سيروس در آسمان باشند و موجب تاريکي آسمان شده و تبديل به سيرواستراتوس شوند نشانه باريدن باران يا برف است. ارتفاع 5 الي 9 کيلومتر.
7- ابرهاي استراتوکومولوس:
توده هاي کم ارتفاع و دايره شکل. در حال حرکت هستند و معمولا آسمان را کاملا مي پوشانند ولي غالبا عمق آنها بقدري کم است که نور خورشيد مي تواند از آنها عبور کند و ممکن است باعث بارندگي پراکنده شود ولي معمولا بعد از ظهر ها از بين مي روند و شب آسمان صاف مي شود. ارتفاع آن پايين تر از 2.5 کيلومتر است.
8- ابرهاي استراتوس:
اين ابرها در کمترين ارتفاع قرار دارند و لايه اي يکنواخت مانند مه بوجود مي آورند که معروف به مه کوهستان هستند. با وجود اينکه ابر باران زا نيستند ولي مي توانند موجب نم نم باران شوند. وقتي که در طول شب به صورت ضخيم تشکيل مي شوند و صبح هنگام آسمان را بپوشانند معمولا روز خوب و آفتابي در پي خواهند داشت. ارتفاع پايين تر از 2.5 کيلومتر.
9- ابرهاي نيمبو استراتوس:
پوششي کم ارتفاع و تيره به وجود مي آورند که نشانه باريدن برف يا باران طي 4 الي 5 ساعت آينده است و معمولا بيش از چند ساعت تا بارندگي طول نمي کشد. ارتفاع 1.5 تا 5 کيلومتر.
10- ابرهاي آلتواستراتوس:
اين ابرها هاله اي خاکستري رنگ به دور خورشيد يا ماه درست مي کنند و اگر احتمال بارندگي باشد، ابرها ضخيم و تيره شده و روي خورشيد يا ماه را مي پوشانند تا سرانجام بارندگي آغاز شود. ارتفاع از سطح زمين 2.5 تا 6 کيلومتر.
منبع:: سايت بقا در طبيعت، بيابان هاي ايران
ارسال توسط کاربر محترم سایت :shemshi1
