چاي: نوشيدني سنتي ايراني

انواع چاي:
 

چاي را مي توان به سه گروه عمده تخميري (چاي سياه)، تخمير نشده (چاي سبز) و نيمه تخميري (چاي اولونگ) تقسيم کرد. در ايران دو نمونه چاي سبز و چاي سياه وجود دارد.

چاي سياه يا معمولي:
 

در صورتي که برگ تازه چاي مورد عمليات تخمير قرار گيرد، تغييراتي در رنگ، بو، مزه، مواد و اثرات آن نسبت به چاي سبز ايجاد مي شود.

چاي سبز:
 

در صورتي که برگ تازه چاي را به سرعت خشک کنند. چاي سبز به دست مي آيد. در اين شرايط اجازه تخمير به چاي داده نمي شود. مهمترين خواص چاي سبز عبارت است از:
* ضد پوسيدگي دندان به فلورايد بالا
* ضد سرطان معده و پوست
* ضد خارش و التهاب حاصل از گزش حشرات
* تحريک سيستم ايمني بدن

خواص چاي سبز:
 

تاکنون 51 اثر مختلف از چاي گزارش شده که مهمترين اين خواص عبارتند از: ضد درد، ضد آميب، ضد آرتريت، ضد تصلب شراين، ضد باکتري، ضد سرطان، ضد افسردگي، ضد قند خون، ضد التهاب، ضد جهش ژني، ضد نيتروز آمين، ضد اکسيدان، ضد اسپاسم، ضد ويروس، قابض، مقوي قلب، محرک سيستم عصبي مرکزي، ادرارآور، محافظ کبد، پايين آورنده فشارخون، محرک قدرت بدن، کاهش دهنده چربي خون، کاهش دهنده تري گليسريدها، کاهش دهنده بيماري هاي عروقي و محرک مجاري تنفسي. همچنين چاي سبز داراي ويتامين هاي متعددي از گروه B شامل ويتامين B1 و B2، اسيد فوليک پانتوتنيک و نيز مقدار قابل ملاحظه اي ويتامينP (نياسين) مي باشد. برگ سبز چاي از نظر ويتامين C غني است. خواص مذکور در بين انواع چاي مشترک بوده و بسته به درصد مواد موجود در آنها ممکن است در قدرت اثرشان تفاوت وجود داشته باشد. در مناطقي که ميزان فلوئور در مواد غذايي ناياب است، مي توان کمبود آن را با خوردن چاي جبران کرد. چاي سياه حاوي مقداري کافئين مي باشد اما چاي سبز فاقد آن است. بنابراين چاي سبز آرام بخش تر است. مشخص شده است که از نظر ميزان تاثير آنتي اکسيدان( خاصيت ضد سرطان) دو فنجان چاي سبز با 20 ليوان آب سيب يا 4 ليوان آب پرتغال برابري مي کند.
منبع:کوچه ما شماره 7.