بالنا

من بالنا هستم.يک بچه نهنگ گوژپشت که درآب هاي گرم متولد شدم.وقتي به دنيا آمدم ، مادرم مرا به بيرون از آب هل داد تا نفس بکشم و ازشيرخودش داد تا بزرگ شوم.
روز ها گذشت.چيزي به شروع فصل تابستان نمانده بود.مادر به من گفت که بايد براي پيدا کردن غذا به طرف آب سرد جنوب مهاجرت کنيم.او گفت که سفر دور و درازي در پيش داريم.
مادر در راه سفرازخطراتي صحبت کرد که دردريا وجود داشت ؛ بخصوص از کوسه ها که از دشمنان خطرناک ما هستند.
بالاخره به آب هاي سرد جنوب رسيديم.مادرخيلي گرسنه بود.حدود دو هزار کيلو ماهي و ميگو خورد.بعد باهم بازي کرديم.از آب بيرون پريديم و دوباره به داخل آب شيرجه زديم.آن قدر که آب را گل آلود کرديم.مادر براي من توضيح داد که چطورانسان ها ، نهنگ ها را شکار مي کنند و از چربي آن ها روغن درست مي کنند.
فصل زمستان نزديک بود.مادر گفت که بايد به خانه برگرديم.سفر دوباره شروع شد.هنوز اول راه بوديم که ناگهان دريا طوفاني شد.يک کشتي نفتي که نزديک ما حرکت مي کرد در اثر طوفان شديد شکست و ما را از هم جدا کرد.در يک لحظه هزاران ليتر نفت به داخل آب واژگون شد.صحنه غمناکي بود.پرنده هاي دريايي نفتي شدند
وماهي هاي زيادي براثرمسموميت با نفت مردند.بايد خود را از دست اين ماده سياه نجات مي دادم.بلافاصله به اعماق آب شنا کردم.داشتم خفه مي شدم.به هواي تميزاحتياج داشتم.فکر کردم که کوسه ها مرا محاصره کرده اند؛ ولي صدايي را شنيدم که مي گفت:نترس نهنگ کوچولو، ما کوسه نيستيم.ما دلفين هستيم.مي خواهيم به تو کمک کنيم.
و من براي آن ها توضيح دادم که چه اتفاقي افتاد و من چطورمادرم را گم کردم.
دلفين هاي مهربان مرا با خود به سمتي بردند که دريا آرام و تميز بود.
و من مادرم را ديدم.حالا ديگرنجات پيدا کرده بودم.
دلفين هاي عزيز!دوستان خوب و مهربانم،ازشما ممنونم که به من کمک کرديد.
منبع:مليکا شماره 40