شتر و حمام

آن يکي پرسيد اشتر را که: هي
از کجا مي آيي اي اقبال پي؟
گفت: از حمام گرم کوي تو
گفت: خود پيداست از زانوي تو!

ترس از بي تميزان
 

آن يکي در خانه اي در مي گريخت
زرد روي و لب کبود و رنگ ريخت
صاحب خانه بگفتش: خير هست
که همي لرزد تو را چون پير، دست
واقعه چون است؟ چون بگريختي؟
رنگ رخساره چنين چون ريختي
گفت بهر سخرة (1) شاه حرون (2)
خر همي گيرند امروز از برون
گفت: مي گيرند خر اي جان عم
چون نه اي خر، رو، تو را زين چيست غم؟
گفت: بس جدند و گرم اندر گرفت
گر خرم گيرند هم نبود شگفت
بهر خر گيري برآوردند دست
جدّ جد، تمّييز (3) هم برخاسته است
چون که بي تمييز يانمان سرورند
صاحب خر را به جاي خر برند!

جبري
 

گفت دزدي شحنه را، کاي پادشاه
آنچه کردم، بود آن حکم اله
گفت شحنه: آنچه من هم مي کنم
حکم حق است اي دو چشم روشنم!

پي نوشت ها :
 

1. بيگاري
2. سرکش
3. تشخيص

منبع: یزدان پرست، حمید؛ (1388) نامه ایران: مجموعه مقاله ها، سروده ها و مطالب ایران شناسی، تهران، اطلاعات، چاپ نخست.