ويژگي افراد موفق

تعريف موفقيت
 

بيشتر دانشمندان و نويسندگان سعي کرده اند تعريف جامع و کاملي از موفقيت ارايه دهند تا مورد استفاده ي همگان قرار گيرد، اما شمار فراوان اين تعاريف خود موجب شده است که تا به حال توصيف دقيق و مشخصي از اين کلمه در دست نباشد و در واقع ندانيم که اصولاً موفقيت چيست و ما دستيابي به چه چيزهايي را موفقيت مي ناميم. يکي از دلايل عمده ي تعدد تعاريف موفقيت، برداشت هاي گوناگوني بوده که از اين مفهوم شده است. بسا افرادي که به دليل دستيابي به خواسته هاي شان، خود را موفق و کامياب مي پندارند، اما اين موفقيت از نظر ديگران چندان ارزش و اعتباري ندارد يا افرادي هستند که احساس مي کنند، موفق شده اند وي وقتي واقعاً در آن تفکر مي کنند، مي بينند پديده ي فوق واقعاً آن موفقيتي که فکر مي کردند نيست. بنابراين موفقيت امري نسبي است و هرگز تعريف واحدي به خود نمي پذيرد.

موفقيت زاييده ذهنيت مثبت است
 

محققان در تشريح تصوير يک شخصيت سالم مي گويند: «داشتن انرژي سرشار و قابل ملاحظه، از ويژگي هاي شخصيت سالم است. شور زندگي در وجودش موج مي زند. عشق و اشتياق، انرژي پر قلياني را در او متمرکز مي کند و او را به چنين تکاپويي وا مي دارد. ساعات کمي را به خواب اختصاص مي دهد و مفهوم بي حوصلگي و کسالت را نمي فهمد.
مجموعه ي رويدادهاي زندگي اش، حاصل از احساسات، انديشه ها، تلاش ها و فرصت هاست. حتي اگر در زندان باشد، فکر خود را بطور بديهي به کار مي اندازد تا با استفاده از اوقات، از فلج شدن شور و شوقش نسبت به زندگي جلوگيري کند.» پس نتيجه مي گيريم اگر اين نيروها بطور سازنده و مثبت با يکديگر جمع شوند، چگونه به خدمت انسان در مي آيند! حال وقت آن است که ابتدا اين نيروها را آزاد کنيد، سپس در جهت مثبت بکار گيريد. با اين کار، نيروي دروني شما بسيار قدرتمند مي شود و قادر خواهيد بود اختيار زندگي و سرنوشت خويش را در قلمرو ممکن ها بدست بگيرند. امام علي (ع) مي فرمايد: «درد تو از توست، ولي تو بدان بصيرت نداري و درمان تو نيز در درون توست، ليکن تو بدان آگاهي نداري.»
در ديدگاه حضرت علي (ع) انسان تمامي هستي را در درون خويش دارد، ولي بدان آگاهي و شعور ندارد. انسان بالقوه قادر است بر اسرار عالم امکان، آگاهي يافته و نسبت به آنها علم حضوري پيدا کند و اين کار ميسر نخواهد شد مگر با خودشناسي و ايمان داشتن به توانايي هاي خود.

آرامش و اطمينان، بهترين موفقيت
 

در نظر اکثريت مردم، فرد موفق کسي است که به آرزوهاي خود رسيده و در درون، احساس رضايت خاطر دارد، که اين خود حاصل تلاش و کوشش مداوم در زندگي است. البته اين را هم بايد دانست که هيچ کس واقعاً موفق نيست. مگر آنکه خوشبخت باشد و خوشبخت کسي است که کاري مفيد و باارزش انجام دهد. مي توان گفت موفقيت به مفهوم برخورداري از بسياري از مواهب است، از جمله: رفاه نسبي در زندگي، کسب احترام، بزرگي و عزت در محيط کار و در عرصه ي اجتماع و رهايي از نگراني، سرخوردگي و شکست. موفقيت يا کاميابي هدف زندگي است. هر انساني خواهان موفقيت و طالب بهترين چيزهايي است که از روزگار مي تواند بدست آورد. نخستين و بهترين ايستگاه آن است که از هم اکنون خود را در شمار افراد منتخبي قرار دهيد که مي خواهند از روزگار کام بستانند. موفقيت، جريان مداومي است که ضمن آن مشتاق و آرزومند توفيق هاي بيشتري هستيم و در واقع راه موفقيت هميشه در دست ساختن است. موفقيت پيش رفتن در مسير است، نه به نقطه ي پايان رسيدن.

موفقيت واقعي
 

کوشيدن، جستن، يافتن و هرگز تسليم نشدن راز موفقيت واقعي است: که اگر به آن دست يابيم با تمام وجود احساس رضايت خواهيم کرد.
به موفقيت واقعي مي توان دست يافت:
ما بايد تمام تلاش مان را بکار ببنديم که نيروهاي دروني خود را آزاد کنيم.
امام علي(ع) مي فرمايد: «آيا مي پنداري که جسم کوچکي هستي، در حالي که در درون تو جهان بزرگي نهفته است.»
لحظاتي با خود خلوت کنيد. در چشمه ي صاف و فراوان انديشه ها، غرق شويد و نيروهاي عظيم و حيات بخش خود را در نظر آوريد!
کاوش ها و پژوهش هاي عصر حاضر در مورد انسان حاکي از آن است که بر خلاف آنچه تصور مي کنند، انسان ها، کم يا بيش داراي منابع و ذخاير بالقوه و خدادادي مشابهي هستند و از اين لحاظ تفاوت فاحشي بين آنها وجود ندارد.
عده يي اين استعداد و ذخاير را در وجود خويش کشف مي کنند و با بکار بستن به نتايج عظيم و شگرفي دست مي يابند و عده يي ديگر از توانايي هاي بالقوه ي خود استفاده نمي کنند و آن را با خود به گور مي برند. تفاوت انسان هاي موفق جهان با ساير افراد در همين است. نيروهاي آشکار و پنهاني که در درون انسان وجود دارد و متناسب با شرايط محيطي خاص، از طريق نظام عصبي واکنش نشان مي دهند عبارتند از: شعور و آگاهي، قدرت جسماني، عشق و علاقه، نبوغ و خلاقيت، ايمان، پشتکار، خشم، شهوت، کينه، اعتماد به نفس، اراده، شادي و نشاط، غم و اندوه، ضعف و کسالت، اضطراب و نگراني، حساسيت، کنجکاوي، مهر و محبت و ...
هر يک از اين نيروها همانند يک بردار، داراي شدت و جهت معيني هستند که اندازه و جهت آن در افراد مختلف و در حالت هاي گوناگون با يکديگر تفاوت دارد. اين نيروها نيز فعال نيستند و تاثير چنداني در رفتارها ندارند. فرآيند مجموع اين نيروهاست که روحيه و عملکرد انسان را شکل مي دهد و او را وادار به بازتاب در مقابل عوامل محيطي مي کند. اگر اين نيروها تحت تاثير محرک ها با شرايط ويژه يي آزاد و همسو شوند. نيروي عظيمي پديد مي آيد که داراي انرژي خارق العاده يي است و انسان را بسيار نيرومند مي کند؛ بطوري که قادر خواهد بود حتي بعضي از کارهاي غيرممکن را، ممکن کند. اگر همسو شدن نيروها در جهت مثبت باشد، انرژي بي کراني آزاد خواهد شد و انسان را درجهت مثبت به منظور سازندگي حرکت مي دهد و اگر اين نيروها به هر دليل و تحت هر شرايطي در جهت منفي و مخالف، همسو شوند، آن گاه همين نيروي عظيم در جهت تخريب و نابودي انسان عمل مي کند. سستي و تنبلي، افسردگي و کسالت روحي، خشم و خشونت، کشتار دسته جمعي، قتل عام و بسياري از رويدادهاي ديگر، از همين قبيل است.
منبع: نشريه 7 روز زندگي، شماره 98.