اي وطن

دوست دارم سرزمينم را
آسمان آبي ايران زمينم را
دوست دارم با تو بودن را
عشق را، پرواز را، شوق سرودن را
بالهايم بالهاي عشق و آغاز است
در نمازم شوق پرواز است
آسمان، سجاده راز و نياز من
کهکشان هم اقتدا کرده ست
بر نماز من
اي وطن
اي مأمن سبز نيايشها، ستايشها
من حريم آسمان آبي ات را پاس مي دارم
تا که در من بال پرواز است
باز هم آرامش مهتابي ات را پاس مي دارم
من پر از انديشه هاي سبز پروازم
در حريم دل، سرافرازم
خانه اي در آسمان دارم
فردا نيز
در بهشت آسمانها آشيان دارم.
منبع:یزدان پرست، حمید؛ (1387) نامه ایران؛ مجموعه مقاله ها، سروده ها، و مطالب ایران شناسی، جلد چهارم، به کوشش حمید یزدان پرست، تهران، اطلاعات، چاپ یکم.