توهم در فضا

در طي ساليان اخير فضانوردان و رصدكنندگان فضا، به كمك تلسكوپ هاي قوي و عظيم (يا حضور در ماه و مريخ) با تصاوير و شمايلي روبه رو شده اند كه شباهت هاي زيادي به صورت هاي انساني يا اجرامي دارد كه در زمين يافت مي شود. در اين مقاله به بررسي اين صورتك ها و تاريخ پيدايش آنها مي پردازيم.

كانال هاي آبياري در مريخ
 

اوايل قرن 19 و اواخر قرن 20 اين باور وجود داشت كه كانال هاي زيادي در مريخ ديده مي شود.
اولين شايعه در سال 1877 و زماني شنيده شد كه ستاره شناس ايتاليايي «جيوواني شياپارلي» به رصد خاك مريخ پرداخت و نام اين حفره ها يا دالان ها را Canali به معناي كانال گذاشت. او گفته بود قصد ندارد با اين كار به توصيف شكل و شرايط كانال بپردازد و تنها هدفش اين است كه بگويد اين كانال، يك نهر آب است.
در اين ميان برخي افراد كه به وجود موجودات فضايي در مريخ اعتقاد داشتند، از اين تصاوير استفاده نموده يا به نوعي سوءاستفاده كردند و بيان داشتند كه اين كانال ها را موجودات فضايي ساخته اند تا بتوانند آب را از مناطق مورد نظر به سمت بخشي هدايت كنند كه خود در آن زندگي مي كنند.
پس از مدتي، منجمي به نام «پرسيوال لاول» به اين نظريه دامن زد و عنوان داشت كه اين كانال ها كاملاً هنرمندانه ساخته شده اند زيرا طراحي شيارها و جداره ها به گونه اي است كه گويا موجودات فرازميني اين كار را انجام داده اند.
سرانجام در سال 1909 منجمي يوناني براي نگاه به مريخ از تلسكوپ 83 سانتي متري بهره برد و آن را در بهترين موقعيت نجومي در برابر زمين رصد كرد، او در نهايت وجود اين كانال ها را نتيجه خطاي ديد اعلام نموده و موجب شد تا تئوري كانال هاي آبياري به مرور كم رنگ شود.

پل هاي آهني در كره ماه
 

تصوير، بخشي از كره ماه را نشان مي دهد كه در سال 1953 «جان اونيل» آن را منتشر نمود و مطرح كرد كه پل هاي بسيار بزرگي را در كره ماه ديده است. او اظهار داشت هر دهانه اين پل طبيعي گيگانتيك حدود 20 كيلومتر طول داشته و به صورت پايه پايه به يكديگر متصل شده است. پس از وي يك فضاشناس انگليسي و ترسيم كننده نقشه هاي ماه به نام «پرسي ويلكينز» گفته هاي او را تأييد كرد و عنوان داشت كه از اين اطلاعات در كتاب جديدش استفاده خواهد كرد. وي داراي طرفداراني نيز بود كه همه از جمله رصدكنندگان فضا بودند كه به فرضيه وي و وجود پل ها اعتقاد داشتند. در اين ميان اتحاديه علوم فضايي انگلستان به هيچ وجه از او حمايت نكرد و حتّي وي را تحت فشار قرار داد تا يك تكذيبيه در اين خصوص صادر كند و از سمت خود در اتحاديه استعفاء دهد، البته بعدها توسط فضاپيماي آپولو از اين پل ها تصاويري تهيه شد و مشخص گرديد كه تأثير بازتاب نور و سايه ها در سطح پُر فراز و نشيب كره ماه بوده است.

صورتك هاي انساني در مريخ
 

در سال 1970، در پروژه اي به نام «مأموريت وايكينگ» كه بخشي از آن مربوط به تصويربرداري از قسمت Cydonia در مريخ بود، تصاويري شبيه صورتك هاي انساني به دست آمد. ناسا كه يك بار در خصوص وجود پل ها در مريخ اطلاعيه اي رسمي داده بود، اين بار نيز وجود تپه ها و انعكاس نور را دليل اين امر عنوان داشت. اين تصاوير توسط دوربين «مأموريت وايكينگ» گرفته شد و برخي اين صورتك ها را دقيقاً شبيه به آن چيزي دانستند كه در منطقه اي از كلرادو و در بخش جنوب غربي آن وجود دارد. اين تصاوير زماني گرفته شده بود كه نحوه تابش نور خورشيد، پستي و بلندي ها را پديدار مي كرد و صورتك هاي مريخ نمايان مي شدند. ناسا در برهه هاي زماني متفاوت يكي از فضاپيماهايش را توسط گروهي از متخصصين و دانشمندان مجدداً بازسازي نمود تا بتواند تصاويري با كيفيت بسيار بالا از اين صورتك ها تهيه نمايد. پس از به زمين رسيدن تصاوير اين ادعا به اثبات رسيد كه به راستي چنين شبه صورتك هايي وجود دارد، امّا از فرسايش تپه هاي خاكي پديد آمده اند.

شهر Lncan در مريخ
 

در سال 1972 دانشمندان حاضر در پروژه Mariner9 در بخش جنوبي مريخ به سلسله كوه هاي متقاطعي برخوردند كه نام آن را شهر Lncan نهادند. تصوير به چاپ رسيده (كه در قطب جنوب مريخ گرفته شده) نشان دهنده رشته كوه هاي از هم گسسته است كه همين طرز چيدمان آنها سال ها ذهن دانشمندان را به خود مشغول كرده بود. در سال 2002 دانشمندان اين رمز را كشف كردند و تصاوير دوربين كاوشگر مريخ را مورد تحليل قرار داده و متوجه شدند شهر Lncan متشكل از يك ساختار بزرگ گرد بوده كه از گذشته در مريخ وجود داشته است و مي توان آن را حاصل برخورد اجرام آسماني با سطح مريخ دانست.

وجود چهره عقاب
 

از سال 1990 كه تلسكوپ فضايي هابل كار خود را آغاز كرد، هزاران تصوير تاكنون به زمين ارسال شده كه توانسته بسياري از رموزكيهان را معرفي يا كالبد شكافي كند و ناسا نيز بسياري از اين تصاوير را در روز ملي فضانوردي منتشر كرده و در معرض ديد عموم قرار داده است. يكي از اين تصاوير بسيار معروف، تصوير يك عقاب بود كه در سال 1995 گرفته شده است. بعد از نمايش اين تصوير توسط شبكه سي. ان. ان در سراسر جهان، تلفن هاي فراواني به شبكه شد مبني بر اين كه تصويري از حضرت مسيح در Nebula شكل گرفته است. (نبولا نوعي ابر و گرد و خاك بين ستاره اي بوده كه از گاز هيدروژن و پلاسما در فضا به وجود آمده است.) دليل به وجود آمدن اين شكل نيز چرخش گازهاي موجود بود كه با زمين هفت هزار سال نوري فاصله داشتند. البته دكتر «فيليپ پلات» در وب سايت فضانوردان اعلام كرد زماني كه اين تصوير شكل گرفته بود، به پنج هزار سال قبل از ميلاد مسيح بر مي گردد. با اين حال طي چند دهه اخير عده اي از رصدكنندگان فضا و آنها كه مشغول نگارش كتب نجوم هستند به تحليل و تهيه عكس از مريخ پرداخته و به دنبال شكل و شمايل خاصي در آن مي گردند. دانشمندان معتقدند چنين تصاويري وجود دارد و دليل شكل گرفتن آنها شرايط محيطي يا اقليمي بوده امّا نويسندگان نبايد به تحريف حقايق پرداخته و براي فروش روزنامه يا كتاب با وارونه جلوه دادن واقعيت، خوانندگان را گمراه كنند.
منبع:نوآور-ش59