رويکرد احمدي نژاد

برداشت
 

آنچه گذشت ذائقه ها را شيرين نکرد. هرچند مردم سختي هاي فراواني کشيدند و روزگار پر تلاطمي را پشت سرگذاشتند اما حاصل کار آن نبود که وعده داده شده بود. مردم در روزگار جنگ کمبودها را تحمل کردند و در صف هاي طولاني در انتظار تأمين گوشت و مرغ و نان خود بودند حتي ابتدايي ترين کالاها که در تمام دنيا به وفور ديده مي شود به صورت جيره بندي تهيه مي کردند، به اين اميد که عدالت بر اقتصاد حاکم شود و افراد بر اساس لياقت و شايستگي به مراتب عالي اقتصادي برسند اما نشد. دوره سازندگي اکثر مردم در زير چرخ هاي توسعه اقتصادي له شدند و تورم 50 درصدي را به جان خريدند تا روزي فرا رسد که عطر تعادل و توازن بر اقتصاد جاري و ساري شود. آنان به خاطر توسعه اقتصادي هزينه هاي اقتصادي، فرهنگي و اعتقادي بسياري دادند.اما کام آنها شيرين نشد. در دوره اصلاحات نيز اقتصاد بر مدار ديگري چرخيد. با اين که تجربه 16 سال دوره جنگ و سازندگي وجود داشت، «تجربه» براي سياستگذاران اقتصادي واژه نامانوسي بود و دوره 8 ساله فقط بر طبل اختلافات کوبيده مي شد. با اين که مقامات اقتصادي گرد سفيدي بر چهره شان نشسته بود و ظاهراً نشانه هاي پختگي و تجربه اندوزي بر سيماي آنها ديده مي شد اما همچون جوانان نورس بر هم مي تاختند و برخي دل به بيگانه سپرده بودند. مردمان که به اميد اصلاحات دستان دولتمردان را فشرده بودند در پايان اين دوره فقط تفرق و اختلاف ديدند و اين شد که باز هم ناکام در جست و جوي حقيقت انقلاب بودند. آنان به چشم ديدند که در زمان جنگ چه افرادي از نداري مردم دارا شدند و چه کساني در دوره سازندگي از اموال بيت المال کاخ نشين شدند؛ آنان با پوست و خون خود لمس کردند که اصلاح طلباني که به نيت ساماندهي اقتصاد وارد کارزار شده بودند چگونه منافع رانتخواران را سامان دادند و چطور اداره امور اقتصادي را به چپاولگران اقتصادي سپردند. مردم هرچند ذائقه هايشان تلخ شده بود و لطافت انقلاب را در عرصه اقتصاد لمس نکرده بودند با اين حال هرگز آرمان ها و اهداف را فراموش نکردند و در پي دستيابي به شعارهاي اصيل انقلاب و امام بودند. در سال 84 مردي از جنس شهيد رجايي شعله اميد را براي مردم افروخت، با اين که 30 سال از انقلاب گذشته بود اما سخنان و شعارهاي او تازگي انقلاب 57 را داشت. او يادآور شور و شعور بهمن 57 بود. او با همت بسيجي، روحيه جهادي و ايمان ولايي وارد کارزار شد. شروع تبليغات رياست جمهوري مردم را اميدوار و مفسدان را نگران کرد زيرا انگشت اشاره نامزد عدالت محور به سوي کساني بود که ساليان سال در عافيت زيستند و از رنج و سختي مردم برج عاج ساختند. کسي باور نمي کرد. اما اميد مردم دست رد به گذشته نافرجام زد و دکتر محمود احمدي نژاد با شعار عدالت محوري و مهرورزي رياست دولت نهم را گرفت. او اولين روزهاي رياست جمهوري خود را با فرياد بر سر رانتخواران و مافياي قدرت آغاز کرد و به همگان اعلام کرد سيره او برگرفته از رفتار شهيد رجايي است و هدفش قطع دستان مفسدان و رانتخواران نظام است. احمد نژاد با غسل شهادت بر مسند رياست جمهوري نشست و گفت، حاضر است براي مبارزه با مفاسد جانش را فدا کند. با اين حال کار او سخت بود. مافياي قدرت و ثروت در اعماق اقتصاد و سياست ريشه دوانده بود و به راحتي نمي شد ريشه آنها را قطع کرد. اقتصاد بر محور انحصار چيده شده بود و عنان هر بخش در اختيار يک رانتخوار بود. کسي به راحتي نمي توانست وارد قلمرو او شود و او نيز به آساني اجازه نمي داد اختيار از دستش خارج شود. بازارها تقسيم شده بود. سهم هر گروه معين بود و تازه واردي هم اجازه ورود نداشت. تسهيلات بانکي بين عده اي خاص توزيع شده بود و با وجود اين که اغلب سرمايه اين بانک ها متعلق به مردم بود اما کمتر از 10 درصد اين تسهيلات به مردم مي رسيد و بيش از 90 درصد آن در اختيار قدرتمندان و متنفذين اقتصادي بود. بي عدالتي در توزيع نهاده ها به اوج رسيده بود. نيروي کار متعلق به مردم بود و زمين و سرمايه متعلق به نوکيسگان. نوکيسگاني که در دو دهه قبل بر اثر چشم پوشي دولتمردان، اموال مردم را غارت کردند و حالا ولي نعمت شده بودند. جنگ با گروه هايي که تمام زنگيشان از رانتخواري و مفسده پر شده بود کار سخت اما شدني بود. چون مردم فعل «مي توانيم» را صرف کرده بودند و مي خواستند بار ديگر قدرت و اراده ملت را نشان دهند. بدين قرار بود که هفت محور براي اصلاح امور اقتصادي در کنار توزيع ثروت به ملت آغاز شد.
اولين محور اصلاح نظام يارانه ها بود. اين نظام در 30 سال گذشته به بيراهه رفته و آنقدر فاصله بين اهدافش رخ داده بود که عملاً يارانه ها به ثروتمندان تعلق داشت. تفاوت 17 برابري ثروتمندان از فقرا در بهره مندي از يارانه انرژي کافي بود که پايان راه نظام يارانه ها اعلام شود. در اولين گام بنزين سهميه بندي شد و تا حدودي از تقسيم ناعادلانه يارانه انرژي کاسته شد اما اصلي ترين گام، هدفمندي يارانه ها بود که در چند مرحله هم اکنون در آستانه اجراي آن هستيم. دومين محور، اصلاح نظام بانکي بود. ديگر قرار نبود فقط 10 درصد جامعه از 90 درصد منابع بانکي استفاده کنند لذا با آغاز اصلاح در قوانين و رفتارهاي بانکي مرحله تجديد نظر شروع شد، با اين حال طرح بنگاه هاي زودبازده ضربتي ترين اقدامي بود تا منابع بانکي به صورت نسبتاً عادلانه تري توزيع شود. مسکن مهر طرح ديگري بود که منابع بانکي را مجهز کند تا اقشار آسيب پذير با بهره بردن از آن صاحب خانه شوند.
اصلاح ساختار مالياتي، گمرک، شبکه توزيع و بهره وري ديگر گام هايي بود که دولت نهم و دهم براي اصلاح اقتصادي برداشت.
اما ثروت ملت که در دوره هاي گذشته متعلق به خواص بود و نورچشمي ها فقط از آن بهره مند مي شدند با طرحي نو به 42 ميليون ايراني رسيد. طرح سهام عدالت که برگرفته از تجربيات ناموفق خصوصي سازي دوره هاي گذشته تدوين شده بود روش نويني براي تقسيم ثروت مردم گرديد، بدين ترتيب سهام دولتي در اولين مرحله به مردم بي بضاعت اختصاص پيدا کرد و سپس ساير آحاد جامعه سهامدار شدند تا از اين طريق بخش قابل توجهي سهام دولتي به مردم واگذار شود و مردم از ثروت خود بهره مند گردند. پس از گذر از مسيرهاي پرفراز و نشيب و گردنه هاي سخت و خطرناک، اقتصاد ايران راه خود را پيدا کرده است. اقتصاد مردمگرا با محوريت تمام آحاد جامعه مسير واقعي اقتصادي انقلاب اسلامي است. مي توان از هم اکنون چشم انداز زيبا و چشم نواز اقتصاد ايران را مشاهده کرد. عطر جامعه عاري از بي عدالتي و دستيابي به قله هاي موفقيت، آرزوي شدني است. چون ما مي توانيم.
منبع: رمز عبور(5) ايران شماره 5