خشکسالي هسته اي
ترجمه:مجتبي صادقيان
ذخاير رو به کاهش ايزوتوپ هاي پزشکي اين نگراني را به وجود آورده است که ديگر بسياري از آزمايش هاي مورد نياز بيماران امکان پذير نخواهد بود
تصويربرداري هسته اي (Nuclear imaging)فرايندي است که روزانه ده ها هزار نفر از بيماران از آن براي تشخيص درمان عوارض قلب، کليه، استخوان ها، سيستم تنفسي، مغز و ساير اندام ها استفاده مي کنند.پزشکان اين ايزوتوپ را به بدن بيمار تزريق کرده و سپس به کمک يک دوربين حساس به تشعشع تومورها و انسدادهاي خوني موجود در بدن بيمار را مکان يابي مي کنند.ايزوتوپ موليبدنيوم در 80 درصد آزمايش هاي پزشکي کاربرد دارد و در غياب اين ايزوتوپ، ايزوتوپ ديگري به نام تکنتيوم 99 مورد استفاده قرار مي گيرد که اگرچه انرژي لازم براي تصويربرداري را فراهم مي کند، اما چون عمر کوتاهي دارد پس از 24 ساعت عملا ديگر در بدن بيمار وجود نداشته و نمي توان چندان روي آن حساب کرد.علاوه بر اين موليبدنيوم مي بايست پس از گذشت چند روز از توليد مورد مصرف قرار گيرد و فقط چند روز مي توان آن را ذخيره کرد.
حال که اين دو راکتور هم از کار افتاده اند، M99 عملا ناياب شده و تنها حدود 10 درصد از آن فعلا در اختيار پزشکان قرار دارد.به اين ترتيب بسياري از اعمال تصويربرداري هسته اي در آمريکا لغو شده و مشکلات فراواني براي بيماران به وجود آورده است.برخي از اين تصويربرداري ها، نظير عمل تشخيص سرطان سينه عملا روش جايگزين ديگري ندارد و اختصاصا مي بايست از اين طريق انجام شود.
بعد از اين تصميم، شرکتي ديگر در آمريکا طرحي را براي راه اندازي راکتوري ديگر آغاز کرده که مي تواند نيمي از نياز بازار آمريکا را برآورده کند، امسال نيز در کنگره آمريکا طرحي 163 ميليون دلاري براي بازسازي راکتور دانشگاه ميسوري اعلام وصول شده تا نيمي از نياز صنعت پزشکي آمريکا را تامين کند.دولت کانادا احتمالا همين نيروگاه چاک ريور را نيز تعطيل خواهد کرد و جهان يک بار ديگر با مشکل تامين ايزوتوپ مواجه خواهد بود.اگرچنين اتفاقي بيفتد احتمالا روش هاي تشخيص به دوره قبل از راديواکتيو بر مي گردد.بسياري از بيماران نيزترجيح مي دهند مرحله تشخيص را رهاکرده و يکسره بدن خود را در اختيار جراحان قرار دهند، چرا که اساس سرطان شوخي بردار نيست و نمي توان منتظر ماند تا بافت سرطاني به انتشار و بزرگ شدن خود در بدن ادامه دهد.
تصويربرداري هسته اي (Nuclear imaging)فرايندي است که روزانه ده ها هزار نفر از بيماران از آن براي تشخيص درمان عوارض قلب، کليه، استخوان ها، سيستم تنفسي، مغز و ساير اندام ها استفاده مي کنند.پزشکان اين ايزوتوپ را به بدن بيمار تزريق کرده و سپس به کمک يک دوربين حساس به تشعشع تومورها و انسدادهاي خوني موجود در بدن بيمار را مکان يابي مي کنند.ايزوتوپ موليبدنيوم در 80 درصد آزمايش هاي پزشکي کاربرد دارد و در غياب اين ايزوتوپ، ايزوتوپ ديگري به نام تکنتيوم 99 مورد استفاده قرار مي گيرد که اگرچه انرژي لازم براي تصويربرداري را فراهم مي کند، اما چون عمر کوتاهي دارد پس از 24 ساعت عملا ديگر در بدن بيمار وجود نداشته و نمي توان چندان روي آن حساب کرد.علاوه بر اين موليبدنيوم مي بايست پس از گذشت چند روز از توليد مورد مصرف قرار گيرد و فقط چند روز مي توان آن را ذخيره کرد.
حال که اين دو راکتور هم از کار افتاده اند، M99 عملا ناياب شده و تنها حدود 10 درصد از آن فعلا در اختيار پزشکان قرار دارد.به اين ترتيب بسياري از اعمال تصويربرداري هسته اي در آمريکا لغو شده و مشکلات فراواني براي بيماران به وجود آورده است.برخي از اين تصويربرداري ها، نظير عمل تشخيص سرطان سينه عملا روش جايگزين ديگري ندارد و اختصاصا مي بايست از اين طريق انجام شود.
بعد از اين تصميم، شرکتي ديگر در آمريکا طرحي را براي راه اندازي راکتوري ديگر آغاز کرده که مي تواند نيمي از نياز بازار آمريکا را برآورده کند، امسال نيز در کنگره آمريکا طرحي 163 ميليون دلاري براي بازسازي راکتور دانشگاه ميسوري اعلام وصول شده تا نيمي از نياز صنعت پزشکي آمريکا را تامين کند.دولت کانادا احتمالا همين نيروگاه چاک ريور را نيز تعطيل خواهد کرد و جهان يک بار ديگر با مشکل تامين ايزوتوپ مواجه خواهد بود.اگرچنين اتفاقي بيفتد احتمالا روش هاي تشخيص به دوره قبل از راديواکتيو بر مي گردد.بسياري از بيماران نيزترجيح مي دهند مرحله تشخيص را رهاکرده و يکسره بدن خود را در اختيار جراحان قرار دهند، چرا که اساس سرطان شوخي بردار نيست و نمي توان منتظر ماند تا بافت سرطاني به انتشار و بزرگ شدن خود در بدن ادامه دهد.
