مرز بگو و مگو در حضور فرزندان
پدر و مادر بي توجه يه حضور فرزندان، با يكديگر مشاجره مي كنند.مرد عصباني و پرخاشگر و زن کم حوصله وستيزه جو، مدام بر سر هم داد مي زنند و با رد وبدل كردن كلمات دلسرد كننده يكديگر را آزار مي دهند، سرانجام پدر به حالت قهر از خانه خارج مي شود، مادر نيز با گريه و زاري، شكايت از بخت و اقبال را آغاز ميكند و بچه ها را به داوري مي طلبد؛ در اين ميان بچه ها نمي دانند طرف مادر را بگيرند يا پدر را و حق را به كدام يك بدهند.جايگاه فرزندان در دعواي ميان پدر و مادر كجاست و تأثير اين مشاجرات و فرزندان چيست؟
روانشناسان معتقدند بيان شخصيت انسان در هفت سال اول زندگي پايه گذاري مي شود؛ به همين دليل مي توان به تأثير اختلافات والدين در روحيه وسرنوشت كودكان پي برد.پدران و مادران فهميده كودكان خود را به داوري نمي طلبند، زيرا بچه ها از روش والدين پيروي مي كنند و ابتدا با پدر و مادر و خواهر و برادر و در آينده با همسر خود به مشاجره خواهند پرداخت.روانشناسان معتقدند كه اختلاف و درگيري بين زن و شوهر جزيي از زندگي زناشويي است و تعارض تا حدي به عنوان نيروي محركه ي زندگي است، اما اگر بيشتر از حد معمول باشد مي تواند زندگي را متلاشي كند.
جوزف هوپر، پژوهشگر مسايل خانواده معتقد است زماني بقاي يك زندگي براي كودك مفيد است كه درگيري ها و مشكلات اعتقادي و سليقه يي والدين محسوس نباشد، زيرا در غير اين صورت دوام يك زندگي نه تنها به سود كودك نيست، بلكه باعث تشديد تشويش هاي ذهني و مشكلات روحي او مي شود.واقعيت اين است كه بسياري از خانواده ها بدون اينكه درگيري هاي شديد يا اختلافات عميق داشته باشند از هم پاشيده مي شود.به والديني كه مشكلات جدي با يكديگر ندارند، پيشنهاد مي شود كه سريع تصميم به جدايي نگيرند ،بلكه كانون خانواده ي خود را حفظ كنند و درصورت باقي ماندن مشكل، پس از سپري شدن دوران بحراني فرزندانشان تصميم به جدايي بگيرند.البته اين مسئله تنها شامل خانواده هايي مي شود كه مشكلات و درگيري هاي آنها اندك است، زيرا زندگي كردن كودك در يك خانه ي پرتشنج و پردرگيري، نه تنها تأثير مثبتي بر ذهن و رفتار او ندارد، بلكه آسيب هاي بسيار جدي به روح و روان او وارد مي كند.مشاجره ي والدين با يكديگر نوعي كودك آزاري ناآگاهانه است.پدر ومادر کودک همان طور که حق تنبيه بدني او را ندارد،نبايد او را به لحاظ روحي رواني مورد آزار قرار دهند .زماني که در يک خانواده پدر و مادر بر سر كوچك ترين مسايل جلو چشم كودكان خود با هم مشاجره كرده و اوضاع خانواده را متشنج مي كنند، از اولين نشانه هاي آن بي احترامي به والدين است.كودكي كه ناظر مشاجره ي پدر و مادر است دچار مشكلات رفتاري مانند پرخاشگري مي شود.اين را هم بدانيد كه آثار مخرب مشاجرات سخت و جدي والدين گاهي از تأثيرات طلاق نيز طولاني تر است.
منبع:هفت روز زندگي شماره 94.
روانشناسان معتقدند بيان شخصيت انسان در هفت سال اول زندگي پايه گذاري مي شود؛ به همين دليل مي توان به تأثير اختلافات والدين در روحيه وسرنوشت كودكان پي برد.پدران و مادران فهميده كودكان خود را به داوري نمي طلبند، زيرا بچه ها از روش والدين پيروي مي كنند و ابتدا با پدر و مادر و خواهر و برادر و در آينده با همسر خود به مشاجره خواهند پرداخت.روانشناسان معتقدند كه اختلاف و درگيري بين زن و شوهر جزيي از زندگي زناشويي است و تعارض تا حدي به عنوان نيروي محركه ي زندگي است، اما اگر بيشتر از حد معمول باشد مي تواند زندگي را متلاشي كند.
فرزندان نمي توانند در جايگاه مشاور قرار بگيرند
همسويي والدين با يكي از فرزندان
جوزف هوپر، پژوهشگر مسايل خانواده معتقد است زماني بقاي يك زندگي براي كودك مفيد است كه درگيري ها و مشكلات اعتقادي و سليقه يي والدين محسوس نباشد، زيرا در غير اين صورت دوام يك زندگي نه تنها به سود كودك نيست، بلكه باعث تشديد تشويش هاي ذهني و مشكلات روحي او مي شود.واقعيت اين است كه بسياري از خانواده ها بدون اينكه درگيري هاي شديد يا اختلافات عميق داشته باشند از هم پاشيده مي شود.به والديني كه مشكلات جدي با يكديگر ندارند، پيشنهاد مي شود كه سريع تصميم به جدايي نگيرند ،بلكه كانون خانواده ي خود را حفظ كنند و درصورت باقي ماندن مشكل، پس از سپري شدن دوران بحراني فرزندانشان تصميم به جدايي بگيرند.البته اين مسئله تنها شامل خانواده هايي مي شود كه مشكلات و درگيري هاي آنها اندك است، زيرا زندگي كردن كودك در يك خانه ي پرتشنج و پردرگيري، نه تنها تأثير مثبتي بر ذهن و رفتار او ندارد، بلكه آسيب هاي بسيار جدي به روح و روان او وارد مي كند.مشاجره ي والدين با يكديگر نوعي كودك آزاري ناآگاهانه است.پدر ومادر کودک همان طور که حق تنبيه بدني او را ندارد،نبايد او را به لحاظ روحي رواني مورد آزار قرار دهند .زماني که در يک خانواده پدر و مادر بر سر كوچك ترين مسايل جلو چشم كودكان خود با هم مشاجره كرده و اوضاع خانواده را متشنج مي كنند، از اولين نشانه هاي آن بي احترامي به والدين است.كودكي كه ناظر مشاجره ي پدر و مادر است دچار مشكلات رفتاري مانند پرخاشگري مي شود.اين را هم بدانيد كه آثار مخرب مشاجرات سخت و جدي والدين گاهي از تأثيرات طلاق نيز طولاني تر است.
واكنش فيزيكي
منبع:هفت روز زندگي شماره 94.
