استادان و نا استادانم
نگاهي به:
"اين كتاب براي كساني نوشته شده است كه دغدغه آموزاندن و آموختن دارند. عشق به آموختن را چه كساني و چگونه در دل هايي برمي افروزند؟ ميل به آموختن را چه كساني و چگونه در دل هايي مي ميرانند؟ مرز ميان استادي و نا استادي كجاست؟ آيا اگر ما استادان ديگري مي داشتيم، يا تأثيرگذاراني كه علاقه هاي عميق و استعدادهاي ما را در مي يافتند و ما را به مسيرهاي خودمان سوق مي دادند، اكنون همان بوديم كه هستيم؟ آموزش گران راستين، انگيزش گران راستين اند؛ آنها كاشف، هدايت گر، الهام بخش و نيرودهنده انگيزه هايي هستند كه سرچشمه همه آفرينش ها، ره گشايي ها، و ساختن هاست." اينها بخشي از مطالبي است كه در معرفي كتاب "استادان و نااستادانم" در پشت جلد كتاب مي توان خواند.
"استادان و نااستادانم" روايتي انتقادي است از تجربه هاي شخصي نويسنده از نظام ها و روابط آموزشي در ايران (از گذشته تاكنون) و همچنين خارج از ايران. هم شامل محيط هاي آموزشي رسمي چون دبستان و دبيرستان و دانشگاه مي شود و هم شامل محيط هاي ديگري كه رابطه استاد و شاگردي در عرصه هاي مختلف دانش و حرفه و هنر و... در آنها جريان دارد. نويسنده، تجربه سپري كردن دوره خدمت سربازي خود را با همان نگاه دقيق و موشكاف حلاجي مي كند كه دوره كارآموزي در مؤسسه هاي مانند فرانكلين و مايكروسافت يا تدريس خود در دانشگاه را. و البته در بيان اينها، موضوع اصلي، آموختن و آموزش دادن است.
نويسنده در اين كتاب قصد خاطره گويي ندارد، با اين حال چون محور بحث، تجربه هاي شخصي وي است. خواه ناخواه اين اثر را گونه اي "خاطرات فرهنگي" مي يابيم كه با نثري بسيار زنده، گيرا و دلپذير نگاشته شده است و در صفحاتي حتي به داستان پهلو مي زند.
در اين كتاب، با تجربه هاي شخصي و دست اول نويسنده اي آشنا مي شويم كه با زباني ساده و بي پرده از كساني سخن مي گويد كه راه مي گشودند، و كساني كه به بن بست مي ساختند. شريك شدن در اين تجربه ها شايد راهي به سوي شناختن بهتر اين واقعيت باز كند كه مسيرهاي آينده، در گرو گشوده شدن انواع راه هاست. خواندن اين كتاب براي آموزگاران، استادان، دانشجويان، دانش آموزان و... همه كساني كه با آموختن و آموزش دادن سر و كار دارند، سودمند و راهگشاست.
منبع: ماهنامه دانشمند شماره 577
(1).jpg "پیام تسلیت پرتال فرهنگی راسخون")
