آژير دل

خداوندا چه سخته مشكل مو
هميشه مشكلي شد حاصل مو

سپيدي نيست در وضعيت مو
هميشه سرخ آژير دل مو

گل سرخ پر از عطر بهارم
به صحرا آبشار چشمه سارم

براي دشمنان در عرصه رزم
پر از باروت موج انفجارم

دل آن كس كه تاب و تب ندارد
براي عاشقي مطلب ندارد

خلاصه مي كنم حرف دلم را
زبان بوسه غير از لب ندارد

مقلب در قلوب ما نگار است
مدبر در همه ليل و نهار است

محول در همه حال است و احوال
كه حول حالنا ديدار يار است
همه روزتان عيد نوروز باد

دل و جانتان بي غم و سوز باد
شب و روزتان گيتي افروز باد

در اين لحظه هاي بهاري و شاد
همه روزتان عيد نوروز باد

زمان خلقت عالم ز پيش است
ولي هر كس اسير فكر خويش است

به قول مايل آن پير خردمند
جهان از حد فكر خلق بيش است

نه تند برو نه كند اگر دانايي
با هيچ كس مكن تو بي پروائي

اين نكته ز قرآن بشنو در رفتار
مي باش ميانه رو اگر بينائي

سنگر ها و قمقمه ها...
براي پر زدن بالي نمانده
وجود خسته را حالي نمانده

كبوترها يكايك پر كشيدند
وليكن سنگري خالي نمانده

ديدم درون غرفه اي از غرفه هاي شوش
صد گونه گون صور از تصاوير و از نقوش

بر روي سنگ خاره به خون اين نوشته بود
اي خون عشق در رگ سرباز ما بجوش

بخند... مهمات كم داريم
پياده ايم و هواي ره حرم داريم
كه در سپردن اين ره چنين قدم داريم

فشنگ آخر اگر شد تمام باكي نيست
بخند! گرچه مهمات جنگ كم داريم

بوي خدا

دلم عشق و صفاي كربلا داشت
نگاهم انتظاري بي ريا داشت

خداوندا چه شد خون و حماسه
تمام جبهه ها بوي خدا داشت
تقوا

خوشا آنان كه تقوا پيشه كردند
ميان باغ عرفان ريشه كردند

براي صيقل دل گاه و بي گاه
تمام لحظه ها را تيشه كردند

انديشه سبز

خوشا آنان كه سبز انديشه كردند
چو گل در باغ هستي ريشه كردند

براي صيقل آينه دل
صفا و مهرباني پيشه كردند
 

بيا و كوچه ها را با صفا كن
از اين پژمردگي ما را رها كن

دلم را زير پايت فرش كردم
بلن بالا نگاهي زير پا كن

به جز لاله چراغ روشني نيست
به غير از شعله اينجا گلشني نيست

به هنگام گذر از معبر مين
به جز تن پوش ايمان جوشني نيست

سالك حماسه

دليري بهتر از چمران نديدم
مريد خالص قرآن نديدم

به جبهه قهرمان ها ديدم اما
به از او در همه ياران نديدم

پند معلم ار شنوي مي شوي سعيد
گردد شكفته در دل تو غنچه اميد

مفتاح رمز گنج سعادت به دست اوست
دستش ببوس و بستان از او كليد

زندگي تو بود مرهون
به خدا و معلم و به پدر

هر چه بيشت دهند سرمايه
شودت وام نيز افزون تر

معلم است كه در تن روان ما را
به سوي هرچه بود خير مي برد ما را

به دست خويش ز گرداب هاي جهل و فساد
به سوي ساحل سالم برون كشد ما را
اي معلم توئي ز بعد خدا
در همه عمر راهنماي ما

تا نگرديم گمره از ره راست
در جهان مان ممان دمي تنها

امروز روز شادي و عيد معلم است
روز ظهور بخت سعيد معلم است

نشكفت اگر چه نور ببارد از آسمان
روز طلوع فجر و اميد معلم است

بعد از خدا كه راهنماي بشر بود
شغل معلم از همه پركارتر بود

از دست ها كه بهر بشر كار مي كند
دست معلم از همه پر بارتر بود

دنياي ما بهشت برين از معلم است
پرنور آسمان و زمين از معلم است

در بين جهل و علم نزاعي است سرمدي
اما هميشه فتح مبين معلم است

سخن علي عليه السلام در مقام استاد و معلم
مظهر حق علي عليه السلام چنين فرمود
منبع : افشار تو یسر کانی .صالح / معبر اسمان / انتشارات ایران سبز جاپ دوم / تهران 1388