خاوير زانتي؛ مرد قول ها

درباره مردي که «راه» را گم نکرد
 

در بازي فينال ليگ قهرمانان بين دو تيم اينتر و بايرن، قبل از شروع کار، لوح يادبودي از طرف باشگاه ايتاليايي به کاپيتان تيم بابت حضور مستمر در اين تيم اهدا شد. اما مگر او کيست و به عنوان يک خارجي براي اين باشگاه چه کرده که شايسته چنين تقديري است؟ در بين بازيکنان رده اول فوتبال دنيا کمتر نمونه اي را مي توان يافت که بعد از رسيدن به شهرت و قرارگيري در مرکز توجهات دچار لغزش نشده و «راه» را گم نکند. شايد بارزترين نمونه از اين دست رائول گونزالس، مهاجم سابق رئال باشد که با داشتن يک زندگي سالم خانوادگي و نداشتن حاشيه هاي آنچناني توانست سالها در اوج بماند و مثال زدني شود. هر چند اين وفاداري وي به خانواده و باشگاه مي تواند عالي باشد (که هست)، اما ستاره آرژانتيني ما کاري بزرگتر انجام داده است. او با پايمردي و ايستادن روي قولهايش، از خود اسطوره اي ساخته که هواداران يک تيم ايتاليايي، ستاره خارجي خود را کاملاً از خود مي دانند. خاوير زانتي به واقع ثابت کرد که نماد کامل وفاداري است، چه به خانواده و چه به باشگاه مورد علاقه اش.

بچه پايين شهر
 

بچه هاي منطقه «دک سود» در حومه بوينوس آيرس خاوير را خوب مي شناختند. بچه سخت کوش بناي محله که صبح ها درس مي خواند و عصر گاهي به همراه پدرش براي تعمير خانه ها مي رفت و گاهي هم در مغازه خواروبار فروشي پسر عموي بزرگش کمک مي کرد.
اما اين چيزي نبود که باعث شهرت پسرک دوازده ساله ما باشد. او عاشق فوتبال بود و هميشه در بازي با همبازي هاي بزرگتر از خودش ديده مي شد. او قوي، تکنيکي و سر بالا فوتبال مي کرد و حرکات جالبش روي زمين کج فوتبال اين محله فقيرنشين، هم محلي ها را به وجد مي آورد. اما فوتبال بازي کردن در کنار درس خواندن هزينه مضاعفي بود که پدر وي از عهده آن بر نمي آمد. همين باعث شد تا او با کمک به پدرش بخشي از اين بار را به دوش بگيرد. اين انگيزه بالا سبب شد تا مسئولان تيم دسته سومي «تايرس در مديوس» اين استعداد جديد را کشف و به باشگاه خودشان منتقل کنند.
يک سال حضور در آنجا کافي بود تا وي به فضاي فوتبال حرفه اي آشنا شده و سال بعد به تيم دسته اولي بانفيلد منتقل شود. اما اين يک سال تنها از نظر فوتبالي زندگي خاوير جوان را تحت تأثير قرار نداد. او در حاشيه تمرينات گنجي يافت که تا امروز آن را به خوبي حفظ کرده است.

خاوير عاشق مي شود
 

در يکي از تمرين هاي تايرس در سال 1992، در پشت قفس هاي محل تمرين، خاوير 19 ساله نگاهش با چشمان براقي تلاقي کرد که حاصل آن جرقه عشقي بود. پائولا، دختر يکي از بزرگترين اساتيد دانشگاه درآرژانتين و از يک خانواده فرهنگي بود که سبک زندگي آن ها و روش تربيتي شان با خانواده پائين شهري زانتي متفاوت مي نمود. پدر پائولا اصلي ترين مخالف اين ارتباط بود و از همان ابتدا اين مخالفت را علني کرد. اما عشق اين دو نوجوان 17 و 19 ساله باور نکردني نشان مي داد. خاوير در آن زمان هيچ کس نبود و هنوز دروازه هاي ثروت و شهرت به رويش باز نشده بودند. ارتباط اين دو مخفيانه و علني و علي رغم مخالفت پدر پائولا ادامه يافت. دو سال بعدي را خاوير در بانفيلد گذراند و پائولا هم به رشته مورد علاقه اش يعني عکاسي مشغول شد. پايان اين دوران گذرا عملاً پايان دوران سختي ها براي دو دلداده بود.
خاوير طي اين مدت اسم و رسمي پيدا کرد و حتي به تيم ملي هم دعوت شد و اين تا حدودي توانست قلب سخت پدر را نرم کند. اما روزهاي شادي هنوز در پيش بودند.

اينترميلان
 

با حضور ماسيمو موراتي در رأس باشگاه اينتر، دوران جديدي در تاريخ اين باشگاه پر طرفدار آغاز شد. او ميراث دار بزرگان قرن بيستم بود و نيمه دوم دهه 90 مي توانست سکوي پرتاب جديدي براي اين باشگاه باشد. اما وي بر عکس بسياري ديگر از مديران به فکر موقعيت هاي آني و رسيدن به جام هاي سريع الوصول نبود بلکه با سرمايه گذاري و جذب جوانان تيمي ساخت که در دهه بعدي در فوتبال ايتاليا آقايي کند. يکي از همان جوانان با استعداد خاوير زانتي بود. قرارها بين بانفيلد و اينتر گذاشته شد و علي رغم پيشنهادات خوبي که دو تيم رقيب يعني بوکاجونيورز و ريورپلاته داشتند راهي شد.
اولين ملاقات وي با موراتي آنقدر تأثير گذار بود که وي در نخستين مصاحبه رسمي خود اعلام کرد که تا آخر عمر فوتبال خودش در اينتر خواهد ماند. قولي که در ابتدا به پاي جوگير شدگي يک جوان آرژانتيني در اروپا گذاشته شد، اما امروز و با گذشت 16 سال عملاً اثبات شده مي نمايد. اما اين تنها قول وي در آن زمان نبود. او اين بار رسماً به خواستگاري محبوبش رفت و به پائولا قول داد که تا آخر عمر به وي وفادار بماند.
با توافق پدر، آن دو در همان سال ازدواج کرده و راهي ايتاليا شدند. 27 اوت 1995 نخستين روز پوشيدن پيراهن نراتزوري در برابر ويچنزا بود. سال هاي ابتدايي حضور وي در تيم با جامهاي زيادي همراه نبود اما هنوز چند ماه از حضور وي نگذشته بود که طي يک نظر سنجي، هواداران وي را بهترين خريد 10سال اخير اينتر خواندند. او خيلي سريع توانست در دل هواداران راه پيدا کند. اين را مي توان حاصل بازي هاي بي حاشيه و محکم وي در تيم و همين طور اخلاق بي نظير وي دانست.

طي 15 فصل بازي در ايتاليا، وي تنها يک بار در سال 1999 از زمين اخراج شد که اين در فوتبال خشن اين کشور و براي يک مدافع رکوردي خيره کننده است. او بيش از يک دهه است که بازوبند کاپيتاني راه راه پوشان را بر بازو دارد و به همين دليل لقب ilcapitano را هوادران برايش انتخاب کرده اند. هر چند که لقب قديمي تر و دوست داشتني تر براي خودش trattore (تراکتور ) است.
هواداران دو آتشه براي وي سرودي هم ساخته اند که مي گويد: «در بين نراتزوري ها، مدافعي عجيب وجود دارد. او که مانند پله دريبل مي زند، کسي نيست به جز زانتي.» تراکتور تا به امروز 530 بازي رسمي براي اينتر انجام داده که تا به اين جاي کار رکورد افسانه اي جوزپه برگومي بزرگ را شکسته و بدل به افسانه جديد اينتر شده است. سال هاي اخير سالهاي ميوه چيني موراتي همراه با بزرگاني است که در کنار تيم ماندند. پنج قهرماني پياپي در سري آ در فاصله سال هاي 2010 تا 2005، سه جام حذفي، چهار سوپر جام ايتاليا همراه با هت تريک قهرماني همراه با مورينيو در فصل گذشته که قهرماني در جام جهاني باشگاه ها را هم به دنبال داشت تنها بخشي از اين محصول است که حاصل کار برنامه ريزي شده پيرمرد ايتاليايي بود. از بين قديمي هايي که با ورود وي به اين تيم آمدند، تنها زانتي است که در جشن برداشت اين محصول همراه او بود. زانتي در اينتر تا به حال با 16 مربي کار کرده که از اين حيث هم در تاريخ فوتبال رکورد دار محسوب مي شود.

الگو
 

او خودش استمرار در مسير قهرماني را حاصل يک ازدواج مناسب و همکاري خوب همسرش مي داند: « پائولا زماني با من ازدواج کرد که من هنوز معروف نبودم و اين باعث استحکام بيشتر زندگي ما شد. » اين روند با تولد سول زانتي در 2005 به اوج رسيد. دختر کوچولوي دوست داشتني نه تنها زندگي شخصي والدينش را شيرين تر کرد بلکه توانست انگيزه مضاعفي را در کار فوتبالي پدر ايجاد کند. اين دو به همراه هم موسسه خيرخواهانه اي را با نام پوپي در آرژانتين تاسيس کرده اند که کارش کمک به کودکان بي سرپرست و فقير است.
خود وي در اين باره مي گويد: «وقتي به کودکي خود نگاه مي کنم و محروميت هاي آن دوران را به خاطر مي آورم، انگيزه ام براي کمک به کودکان بيشتر مي شود.» اين کاتوليک بسيار مذهبي با انتصاب پاپ بنديکت شانزدهم به ديدار وي رفته و پيراهن خود را به او هديه کرد. رکوردهاي خاوير زانتي گويا پاياني ندارند. او تا اين جا رکورد دار بيشترين بازي در اينتر (البته در سري آ) و رکورد دار بيشترين حضور در تيم ملي آرژانتين با 140 بار پوشيدن لباس آلبي سلسته است.
او سابقه حضور در دو جام جهاني 2002 و 1998 را در پرونده داشته و در صورت حضور بيشتر در اينتر، هر روز دست نيافتني تر هم خواهد شد. يک نکته جالب اين که بازي فينال ليگ قهرمانان در سال گذشته که در 22 مي 2010 و در برابر بايرن مونيخ انجام شد، هفتصدمين حضور زانتي در لباس نراتزوري بود. او که تا 2013 با اينتر قرارداد دارد. مي رود که با خلق رکوردي جاودانه، بدل به اسطوره تمام تاريخ باشگاه شود.
منبع: مجله تماشاگر، شماره ي 48