نویسنده: مهدی نیلی پور
سرزمین مکه از دیرباز شاهد حاکمیت دو قطب متضاد شرک و توحید، بت پرستی و خداپرستی، ائمه ایمان و کفر و ولایت و نفاق بوده است و گویا این تقابل نور و ظلمت تا ظهور دولت مهدوی همچنان ادامه خواهد داشت و در این بین، کعبه به عنوان محوریت امتحانات الهی همواره بین دولت های حق و باطل دست به دست شده است.
مکه و کعبه یادآور ظهور خداپرستی و آغاز ظهور رسالت خاتم الانبیاء و ولایت خاتم الاوصیاء و نقطه آغازین قیام آخرین ذخیره الهی «قائم، آل محمد (ص)) است. توجه به اصل مهدی باوری و مهدی یاوری و یادآوری ظهور و فَرَج حضرت صاحب الأمر (ع) در رکن حجرالأسود و تجمع یاران خاص آن حضرت در این مکان، نویدبخش تحقق پیروزی حق مطلق و حکومت جهانی مهدوی می باشد.
از سوئی باب کعبه و رکن حجر سیر تاریخی بعثت رسولان الهی، قیام جهانی امام عصر (ع) و لحظه های شیرین آدینه موعود و جمعه ظهور را تداعی می نماید؛
همچنان که امام باقر (ع) درباره قیام امام زمان (ع) در کنار کعبه می فرمایند:
(و القائِم یَومَئذٍ بمَکّه و قَد أسنَدَ ظَهرَهُ إلی البَیتِ الحرام مُستَجیراً فَیُنادی یا ایّها النّاس! أنا نَستَنصِرُ اللهَ وَ مَن أجابَنا مِنَ الناسِ فأنّا أهل بیتِ نَبیّکُم مُحمّدٍ و نَحنُ أولی الناسِ بِاللهِ و بِمُحمَّدٍ (ص)، فَمَن حاجَّنی فی آدَمَ فَأنا أولی الناسِ بآدَمَ وَ مَن حاجَّنی فی نوحٍ فَأنا أولی النّاس بِنُوحٍ وَ من حاجَّنی فی ابراهیم فَأنا اُولی النّاس بِابراهیمَ وَ مَن حاجَّنی فی محمّدٍ فَأنا أولی النّاس بَمحمّدٍ وَ مَن حاجَّنی بالنَّبییّن فأنا أولی النّاس بالنّبییّن، ألَیس الله یَقُولُ فی مُحکَم کتابِهِ: «إنَّ اللهَ اصطَفی آدَمَ و نوحاً و آلَ ابراهیمَ و آل عمران علی العالمین* ذُرّیهً بَعضُها مِن بَعضٍ و اللهُ سَمیعٌ عَلیمٌ» فَأنا بقیهٌ مِن آدَمَ و ذَخیرَهٌ مِن نوحٍ و مُصطَفی مِن ابراهیم وَ صَفوهٌ مِن مُحمَدٍ صلّی الله علیهم أجمعین...)(1)
«در آن روز قائم (ع)، در مکّه به خانه خدا تکیه زده و بدان پناهنده می شود و ندا می دهد: ای مردم! من از خدا برایتان یاری می طلبم، هر کس از مردمان که ما را اجابت کند پس (بداند که) ما اهل بیت پیامبرتان محمد (ص) هستیم و ما سزاوارترین مردم به خدا و محمد (ص) هستیم، هر کس درباره ی آدم بر من احتجاج کند (بداند) من سزاوارترین مردم به آدمم و هر کس درباره نوح بر من احتجاج کند، (بداند) من سزاوارترین مردم به نوح هستم و هرکس درباره ابراهیم بر من احتجاج کند (بداند) من سزاوارترین مردم به ابراهیم هستم و هر کس درباره ی محمد (ص) بر من احتجاج کند (بداند) من سزاوارترین مردم نسبت به محمد(ص) هستم، و هر کس درباره ی پیامبران بر من احتجاج کند، (بداند) من سزاوارترین مردم نسبت به پیامبران هستم، آیا خداوند در کتاب محکمش نفرموده است: «خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برگزید* فرزندانی که برخی از برخی دیگرند و خداوند شنوا و داناست.» پس من باقیمانده ای از (نسل) آدم و ذخیره ای از نوح و برگزیده ای از ابراهیم و منتخبی از (آل) محمد هستم که درود خداوند بر همگی آنان باد.)
و از سوئی لحظه آغازین قیام حضرت و بیعت 313 نفر از یاوران امام را تداعی می کند.
پیامبر (ص) فرمودند: (یُبایع الرَّجُلَ بین الرُّکن و المقامِ عِدَّهُ أهل البَدرِ...)(2)
«گروهی که تعدادشان به اندازه جنگجویان بدر (313) است بین رکن حجرالأسود و مقام ابراهیم با مردمی (الهی) بیعت می کنند.»
و از سوی سوم، باب کعبه یادآور وجه الله حقیقی، و باب الله انسانی حضرت بقیه الله (عج) است، چنانچه در دعای ندبه می خوانیم:
- «اَین بابُ الله الّذی منه یُؤتی»
- «این وَجه الله الّذی إلیه یتوجَّهُ الأولیاء»
همچنان که طواف به گرد «کعبه مقصود»، یادآور طواف مهدی یاوران به «مقصود کعبه» است، ما باید با تقویت مهدی باوری در خود و دیگران، در عمل نیز مهدی یاوری را تمرین کنیم و منتظر امام قائم خود باشیم.
مکه و کعبه یادآور ظهور خداپرستی و آغاز ظهور رسالت خاتم الانبیاء و ولایت خاتم الاوصیاء و نقطه آغازین قیام آخرین ذخیره الهی «قائم، آل محمد (ص)) است. توجه به اصل مهدی باوری و مهدی یاوری و یادآوری ظهور و فَرَج حضرت صاحب الأمر (ع) در رکن حجرالأسود و تجمع یاران خاص آن حضرت در این مکان، نویدبخش تحقق پیروزی حق مطلق و حکومت جهانی مهدوی می باشد.
از سوئی باب کعبه و رکن حجر سیر تاریخی بعثت رسولان الهی، قیام جهانی امام عصر (ع) و لحظه های شیرین آدینه موعود و جمعه ظهور را تداعی می نماید؛
همچنان که امام باقر (ع) درباره قیام امام زمان (ع) در کنار کعبه می فرمایند:
(و القائِم یَومَئذٍ بمَکّه و قَد أسنَدَ ظَهرَهُ إلی البَیتِ الحرام مُستَجیراً فَیُنادی یا ایّها النّاس! أنا نَستَنصِرُ اللهَ وَ مَن أجابَنا مِنَ الناسِ فأنّا أهل بیتِ نَبیّکُم مُحمّدٍ و نَحنُ أولی الناسِ بِاللهِ و بِمُحمَّدٍ (ص)، فَمَن حاجَّنی فی آدَمَ فَأنا أولی الناسِ بآدَمَ وَ مَن حاجَّنی فی نوحٍ فَأنا أولی النّاس بِنُوحٍ وَ من حاجَّنی فی ابراهیم فَأنا اُولی النّاس بِابراهیمَ وَ مَن حاجَّنی فی محمّدٍ فَأنا أولی النّاس بَمحمّدٍ وَ مَن حاجَّنی بالنَّبییّن فأنا أولی النّاس بالنّبییّن، ألَیس الله یَقُولُ فی مُحکَم کتابِهِ: «إنَّ اللهَ اصطَفی آدَمَ و نوحاً و آلَ ابراهیمَ و آل عمران علی العالمین* ذُرّیهً بَعضُها مِن بَعضٍ و اللهُ سَمیعٌ عَلیمٌ» فَأنا بقیهٌ مِن آدَمَ و ذَخیرَهٌ مِن نوحٍ و مُصطَفی مِن ابراهیم وَ صَفوهٌ مِن مُحمَدٍ صلّی الله علیهم أجمعین...)(1)
«در آن روز قائم (ع)، در مکّه به خانه خدا تکیه زده و بدان پناهنده می شود و ندا می دهد: ای مردم! من از خدا برایتان یاری می طلبم، هر کس از مردمان که ما را اجابت کند پس (بداند که) ما اهل بیت پیامبرتان محمد (ص) هستیم و ما سزاوارترین مردم به خدا و محمد (ص) هستیم، هر کس درباره ی آدم بر من احتجاج کند (بداند) من سزاوارترین مردم به آدمم و هر کس درباره نوح بر من احتجاج کند، (بداند) من سزاوارترین مردم به نوح هستم و هرکس درباره ابراهیم بر من احتجاج کند (بداند) من سزاوارترین مردم به ابراهیم هستم و هر کس درباره ی محمد (ص) بر من احتجاج کند (بداند) من سزاوارترین مردم نسبت به محمد(ص) هستم، و هر کس درباره ی پیامبران بر من احتجاج کند، (بداند) من سزاوارترین مردم نسبت به پیامبران هستم، آیا خداوند در کتاب محکمش نفرموده است: «خداوند آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برگزید* فرزندانی که برخی از برخی دیگرند و خداوند شنوا و داناست.» پس من باقیمانده ای از (نسل) آدم و ذخیره ای از نوح و برگزیده ای از ابراهیم و منتخبی از (آل) محمد هستم که درود خداوند بر همگی آنان باد.)
و از سوئی لحظه آغازین قیام حضرت و بیعت 313 نفر از یاوران امام را تداعی می کند.
پیامبر (ص) فرمودند: (یُبایع الرَّجُلَ بین الرُّکن و المقامِ عِدَّهُ أهل البَدرِ...)(2)
«گروهی که تعدادشان به اندازه جنگجویان بدر (313) است بین رکن حجرالأسود و مقام ابراهیم با مردمی (الهی) بیعت می کنند.»
و از سوی سوم، باب کعبه یادآور وجه الله حقیقی، و باب الله انسانی حضرت بقیه الله (عج) است، چنانچه در دعای ندبه می خوانیم:
- «اَین بابُ الله الّذی منه یُؤتی»
- «این وَجه الله الّذی إلیه یتوجَّهُ الأولیاء»
همچنان که طواف به گرد «کعبه مقصود»، یادآور طواف مهدی یاوران به «مقصود کعبه» است، ما باید با تقویت مهدی باوری در خود و دیگران، در عمل نیز مهدی یاوری را تمرین کنیم و منتظر امام قائم خود باشیم.
پی نوشت ها :
1. غیبت نعمانی، ص 150.
2. احقاق الحق، ج 29، ص 285.
