نویسنده: علی نقی فقیهی
ج-زنا(1) و روسپیگری (2)
در مورد حرمت زنا و مصداق انحراف جنسی بودن آن، از دیدگاه دینی، هیچ تردیدی نیست و آیات و احادیث بسیاری بر آن تصریح شده است. برای زنا از عناوینی چون: زنای محصنه یا غیر محصنه و زنای با محارم و غیر محارم استفاده شده، و از حد صد تازیانه تا رجم و یا زدن شمشیر کیفر مشخص گردیده است که در این ارتباط باید به کتب فقهی و حدیثی مراجعه شود. در این جا صرفاًً نابه هنجار بودن زنا به دلیل عوارض و زیان های روانی-معنوی، اجتماعی، معیشتی و اخرتی، مورد توجه است که به یک آیه و چند حدیث در این زمینه، اشاره می کنیم.قرآن، با اشاره به نابه هنجار بودن زنا و انحرافی بودن این راه برای ارضای جنسی می فرماید:
و لا تقربوا الزنی إنه کان فاحشة و ساء سبیلاً.(3)
هرگز به سوی رفتار زنایی، نزدیک نشوید؛ زیرا که مصداق فحشاست و برای ارضای غریزه ی جنسی، راه بد و انحرافی است.
امام باقر (ع )با توجه به زیان های فراوان زنا فرمود:
للزانی ست خصال ثلاث فی الدنیا و ثلاث فی الآخرة، أما التی فی الدنیا فیذهب بنور الوجه و یورث الفقر و یعجل الفناء و أما التی فی الآخرة فسخط الرب و سوء الحساب و الخلود فی النار.(4)
عوارضی که دامنگیر زناکار می شود، شش پیامد است: سه تا در زندگی اجتماعی
و دنیایی و سه تا در زندگی معنوی و اخروی؛ اما عوارضی که زنا در زندگی دنیایی فرد دارد: از بین رفتن اعتبار و آبروی اجتماعی، ابتلا به فقر و بیچارگی و کوتاهی عمر است. و اما عوارضی که در آخرت برای فرد دارد: غضب و خشم پروردگار، حسابرسی بد و زندگی دائمی در آتش جهنم است.
امام رضا (ع) در نامه اش به محمد بن سنان، با اشاره به علت حد زنا، آن را از بزرگ ترین گناهان دانسته و نوشته است:
و علة ضرب الزانی علی جسده بأشد الضرب لمباشرة الزنا و استلذاذ الجسد کله به، فجعل الضرب عقوبه له و عبرة لغیره، و هو أعظم الجنایات.(5)
دلیل شدت نواختن تازیانه بر بدن فرد زناکار، این است که او اقدام به زنا کرده و از راه انحرافی، با تمام بدنش لذت برده. پس تازیانه را برای کیفر او و مایه عبرت دیگران قرار دادیم. بدانید که زنا، از بزرگ ترین گناهان است.
امام صادق (ع) ضمن اشاره به این نکته که زنا، انحراف از مسیر طبیعی و تجاوز از قانون و حدود الهی، است می فرماید:
...و جعل لکل شیء حداً و لمن جاوز الحد حداً... و إن الله حد أن لا ینکح النکاح إلا من حله و من فعل غیر ذلک إن کان عزباً حد، و إن کان محصناً رجم لمجاوزته الحد.(6)
خدا برای هر چیزی ضابطه ای قرار داده است و برای کسی که ضابطه و قانون را بشکند، حد و کیفری وضع کرده است...خداوند، ضابطه اش این است که امیزش جز از طریق ازدواج حلال، انجام نگیرد. کسی که غیر از این می کند، اگر همسر ندارد، حد (صد تازیانه) برای اوست و اگر همسر دارد، سنگسار می شود؛ زیرا از قانون خداوند، تجاوز کرده است.
امروزه، زنا به صورت ارتباط آزاد و با افراد فراوان، شیوع پیدا کرده و حتی عده ای از زنان، با «روسپیگری»، زندگی خود را می گذرانند. زنان، خرید و فروش می شوند
و به رفتارهای جنسی ای که خود هم بدان راضی نیستند، صرفاًً برای به دست آوردن درآمد و گذران زندگی، تن می دهند. عده ای سودجو و سرمایه دار هم، در جهت کسب درآمد و ثروت بیشتر، زنان بی شخصیت را به خود فروشی می کشانند. امام صادق (ع) در حدیث مفصلی که به ابتلای آدمیان، به انواع ناهنجاری های جنسی اشاره کرده، می فرماید:
و معیشة المرأة فی فرجها...و کان الزنا تمتدح به النساء... و رأیت الناس خیر بیت من یساعد النساء علی فسقهن...و رأیت ذوات الأرحام ینکحن و یکتفی بهن... و رأیت الرجل یأکل من کسب امرأته من الفجور، یعلم ذلک و یقیم علیه...و رأیت الرجل یکری امرأته و جاریته و یرضی بالدنی من الطعام و الشراب...و رأیت النساء یبذلن أنفسهن لأهل الکفر...فکن علی حذر واطلب إلی الله-عزوجل-النجاة...(7)
گروه هایی از زنان، از راه خود فروشی زندگی را خواهند گذراند...زنا، مورد مدح و ستایش زنان قرار می گیرد...دیدگاه گروهی این است که بهترین خانواده، خانواده ای است که برای فسق و خودفروشی زنان، به آنان کمک می کنند...با محرمان خود، زنا می کنند و از این طریق، به ارضای شهوت می پردازند و دیگر ازدواج نمی کنند...و خواهید دید که مرد از درآمد خودفروشی زنش می خورد، خود مرد، آن را می داند و خودش زمینه را فراهم می سازد...و خواهید دید که مرد، زن و کنیز خود را کرایه می دهد، در برابر کمی نان و آب و به همین رضایت می دهد...و خواهید دید که زنان، خودشان را به کافران می بخشند...با این وصف باید از چنین افرادی کناره گیری نمایید و برای نجات از این مهلکه ها دعا کنید.
در وصیت نامه پیامبر (ص) از جمله اموری که فرد مؤمن را از ایمان خارج می کند، آمده است:
کفر بالله العظیم من هذه الأمة...و ناکح المرأة حراماً فی دبرها و ناکح البهیمة و من نکح ذات محرم منه... .(8)
به خدای بزرگ، کافر است کسی که از این امت است و مرتکب این امور می شود: کسی که با زنی به صورت حرام در دبرش آمیزش می کند، آمیزش کننده با حیوان و کسی که با محارم خود زنا می کند.
نیز می فرماید:
..بئس القوم قوم یستحلون المحارم و الشهوات و الشبهات.(9)
چه بسیار بدند گروهی که محارم را برای خود حلال می کنند و هرچه مایل باشند از خواهش های نفسانی و امور شبه ناک، مرتکب می شوند.
د-نظربازی (تماشاگری جنسی)(10)
از نابه هنجاری های دیگر جنسی «نظربازی» یا تماشاگری جنسی است که به دو صورت، وجود دارد: نظر به عورت همجنس (نگاه مرد به عورت مرد و نگاه زن به عورت زن) و نظر به جنس مخالف.در مورد نظربازی نسبت به یکدیگر و نیز زنان نسبت به هم، احادیث فراوانی وارد شده است که افراد را از این رفتار حرام، باز داشته است. به عنوان نمونه، از رسول اکرم نقل شده که مردان را از این که به عورت برادر مسلمان خود نگاه کنند، نهی می کرد و می فرمود:
من تأمل عورة أخیه المسلم لعنه سبعون ألف ملک و نهی المرأة تنظر إلی عورة المرأة.(11)
کسی که نگاه عمدی به عورت برادر مسلمان خود بنماید، هفتاد هزار فرشته، او را لعن خواهند کرد.
نیز آن حضرت نهی کرد از این که زنی، به عورت زن دیگر نگاه کند. در مورد حرمت نظر بازی مرد به هر جای از بدن زن (بجز صورت و دست ها)، احادیث زیادی
وجود دارد. از پیامبر (ص) نقل شده که فرمود:
من نظر إلی عورة أخیه المسلم أو عورة غیر أهله متعمداً أدخله الله مع المنافقین الذین کانوا یبحثون عن عورات الناس و لم یخرج من الدنیا حتی یفضحه الله إلا أن یتوب.(12)
کسی که به عورت برادر مسلمانش و یا به عورت زنی غیر از همسر خویش عمداً نگاه کند. خداوند، او را با منافقانی محشور می کند که به دنبال ریختن آبروی مسلمانان بوده اند. اینان از دنیا نمی روند تا آن که خداوند، آنان را رسوا کند، مگر آن که توبه نمایند.
نیز آن حضرت فرمود:
من ملأعینه من حرام ملأ الله عینه یوم القیامة من النار إلا أن یتوب و یرجع.(13)
کسی که از نگاه به حرام، خود را ارضا کند، خدا در قیامت، چشمانش را پر از آتش خواهد کرد، مگر این که توبه کند و از آن رفتارش دست بردارد.
در مورد نگاه زن به مرد، پیامبر (ص) فرمود:
اشتد غضب الله علی امرأة ذات بعل ملأت عینها من غیر زوجها.(14)
غضب خدا بر زن همسرداری که چشمان خود را از نگاه به غیر همسرش پر می کند، شدید است.
نگاه به عورت همجنس و نگاه مرد و زن نامحرم به یکدیگر، از آن جهت در احادیث، نابه هنجار تلقی شده و با آن، برخورد شدید شده است که باعث عوارض روانی-معنوی در فرد می شود و نابه هنجاری های دیگری را نیز ایجاد می کند. امام رضا (ع) با اشاره به علت حرمت نظربازی و چشم چرانی می نویسد:
حرم النظر إلی شعور النساء المحجوبات بالأزواج و غیر هن من النساء لما فیه من تهییج الرجال و ما یدعو التهییج إلی الفساد و الدخول فیما لا یحل و لایجمل و
کذلک ما أشبه الشعور... .(15)
خداوند، نگاه به موهای زنان با حجاب متأهل و مجرد را حرام کرده است؛ چون باعث تحریک مردان می شود و این تحریک، آنها را به تباهی و حالت های روانی نامطلوب می کشاند که به کارهایی که حلال و زیبا نیست، دست می زنند. به همین علت، نگاه به متعلقات دیگر زنان نیز حرام است.
حضرت عیسی (ع) نیز فرمود:
إیاکم و النظرة فإنها تزرع فی القلب و کفی بها لصاحبها فتنة.(16)
از نگاه حرام بپرهیز، زیرا که در دل، چیز نامطلوبی را می کارد که همان، برای فتنه انگیزی (وادار شدن به ناهنجای های بدتر) نگاه کننده، بس است.
از جمله مصادیق نظر بازی-که به نابه هنجاری جنسی در ارتباط با جنس مخالف محسوب می شود-، تمایل زن، به دیدن آمیزش مرد با مرد است که خود را به این طریق، به استشهاد می رساند و لذت می برد. امام صادق (ع) در حدیثی، برای یکی از موالیان خود، نابه هنجاری هایی را که افراد در زمان های آینده، به آن مبتلا می شوند، تبیین می کند و می فرماید:
و رأیت المرأة تصانع زوجها علی نکاح الرجال.(17)
(در آینده) می بینی زنی را که اظهار خوشایندی می نمایند و چاپلوسی شوهرش می کند تا او به آمیزش با مردان دیگر بپردازد.
این پیش بینی امام صادق (ع) امروزه مصداق پیدا کرده است. زن هایی هستند که تمایل شدید خود را به دیدن لواط و همجنس گرایی مردان ابراز داشته اند و از این رو، به دنبال به دست آوردن فیلم ها و برنامه های ماهواره ای هستند که این نوع فحشا را نشان می دهند.(18)
روان شناسان، نظربازی یا تماشاگری جنسی را از زیر مجموعه های «پارافیلیاها» و نابه هنجاری های جنسی دانسته اند. در اختلال تماشگری جنسی (نظربازی)، پرداختن به عمل جنسی با شخص مورد مشاهده، وجود ندارد و این عمل، مقدمه ای برای انجام دادن یک فعالیت جنسی طبیعی نیست. به عبارت دیگر، در این اختلال، کار تماشاگری، جانشین فعالیت جنسی طبیعی و به هنجار می شود.(19)
شخصی که مبتلا به تماشاگری جنسی است، امیال عود کننده و شدیدی برای جستجو یا دید زدن مخفیانه ی افراد بی اطلاعی که برهنه هستند یا در حال فعالیت جنسی اند، دارد. چنین فردی، ممکن است که در هنگام عمل دید زدن یا بعدها که به آن صحنه ها فکر می کند، استمنا کند؛ اما در کل، به دنبال برقراری رابطه ی جنسی با فردی که تماشا کرده است، نیست. این اختلال، غالباً از سن پانزده سالگی آغاز می شود، و ادامه می یابد(VI-MSD،1994م وRT-VI-MDS و 2000م).
طبق یک گزارش، سی تا پنجاه درصد تماشاگران جنسی، متأهل هستند و تعارض زناشویی و میزان طلاق در میان آنها، بیش تر از جمعیت کلی نیست؛ اما دسته ای دیگر از پژوهش ها، بیانگر آن اند که این قبیل بیماران، از کمیت و کیفیت رابطه ی جنسی خود با شریک جنسی شان ناخرسندند.
هـ-مصافحه ی مرد با زن
رسول اکرم (ص) می فرماید:من صافح امرأة تحرم علیه فقد باء بسخط من الله و من التزم امرأة حراماً قرن فی سلسلة من نار مع الشیطان، فیقذفان فی النار.(20)
کسی که با زن نامحرم، مصافحه کند، به غضب الهی گرفتار می شود و کسی که با زنی به طور حرام، ارتباط برقرار کند، با شیطان، در غل و زنجیر آتشین، به جهنم پرتاب می شوند.
امام صادق (ع) می فرماید:
لا یحل للرجل أن یصافح المرأة إلا امرأة یحرم علیه أن یتزوجها: أخت أو بنت أو عمة أو خالة أو بنت أخت أو نحوها فأما المرأة التی یحل له أن یتزوجها فلا یصافحها إلا من وراء الثوب و لا یغمز کفها.(21)
جایز نیست که مرد، با زن نامحرم دست بدهد؛ اما دست دادن با زنان محرم، مانند خواهر، دختر، عمه، خاله، دختر خواهر، و مانند آن، اشکالی ندارد. مصافحه کردن با زنی که می توان با او ازدواج کرد (نامحرم)، حلال نیست مگر از پشت لباس (مانند دستکش) و بدون فشار دادن.
در حدیث دیگری نیز امام (ع )در پاسخ به این سؤال که: «آیا مرد با زن نامحرم، می تواند دست بدهد؟ می فرماید:
لا ألا من وراء الثوب.(22)
نه! مگر از پشت لباس.
دو خواهر محمد بن ابی عمیر (سعیده و منه) نیز نقل کردند که بر امام صادق (ع) وارد شدند و سؤال کردند که: آیا زنی برادر مؤمنش را می تواند عیادت کند؟ امام فرمود: «بلی» گفتند:آیا با او می تواند دست بدهد؟ امام فرمود: «از روی لباس، اشکالی ندارد». یکی از آن دو خواهر، به امام گفت: این خواهرم با برادر ایمانی اش عیادت می کند. امام فرمود: «هنگامی که به عیادت برادر ایمانی ات می روی، لباس رنگین نپوش».(23)
و-مالش مرد به زن
مالش به جنس مخالف از روی لباس نیز از نابه هنجاری های جنسی است. در نامه ای که به امام رضا (ع) نوشته شد آمده است که: مردی، از روی لباس هایشان به زنیمی مالد و تحریک می شود و جنب می گردد. آیا این، از حد استمنا فراتر است؟ امام در پاسخ می نویسد: «از آن حد، فراتر و قبیح تر است؛ زیرا این کار را با زن اجنبی انجام داده است».(24)
کانون اصلی این نابه هنجاری جنسی، لمس و مالش یک شخص ناموافق به انجام دادن این عمل است. این رفتار، معمولاً در مکان های شلوغی که فرد می تواند به آسانی، از دستگیر شدن فرار کند، روی می دهد. فرد مبتلا به این ناهنجاری جنسی، اندام های تناسلی خود را به ران های شخص قربانی می مالد یا آلت تناسلی و پستان های او را با دستش لمس می کند. در هنگام انجام دادن این کار، وی معمولاً یک رابطه منحصر به فرد و مشتاقانه، با طرف مقابل را مجسم می کند؛ اما می داند که برای دور شدن از تعقیب قانونی احتمالی باید پس از لمس قربانی اش فرار کند. معمولاً این نابه هنجاری جنسی، از دوران نوجوانی شروع می شود. بیشتر اعمال مالشگری، بین 15 تا 25 سالگی روی می دهد و سپس فراوانی آن، رو به کاهش می گذارد (RT-VI-MSD، 2000م).
پی‌نوشت‌ها:
1.Adultery.
2.Prostitution.
3.سوره اسراء، آیه 32.
4.الکافی، ج5، ص541، ح3؛ کتاب من لا یحضره الفقیه، ج3، ص573؛ وسائل الشیعة، ج20، ص309.
5.علل الشرائع، ج2، ص544؛ عیون أخبار الرضا (ع)، ج1، ص104؛ وسائل الشیعة، ج18، ص370، ح8.
6.الکافی، ج7، ص175؛ وسائل الشیعة، ج18، ص310-311، ح3.
7.الکافی، ج8، ص36-42؛ وسائل الشیعة، ج16، ص276-278.
8.الخصال، ص451؛ وسائل الشیعة، ج11، ص31 ؛ بحارالانوار، ج101، ص372، ح14.
9.نوادر الراوندی، ص154؛ بحارالانوار، ج22، ص311؛ مستدرک الوسائل، ج11، ص370.
10.Voyeurism
11.کتاب من لا یحضره الفقیه، ج4، ص9؛ وسائل الشیعة، ج1، ص299؛ بحارالانوار، ج76، ص331، ح1.
12.وسائل الشیعة، ج1، ص299؛ بحارالانوار، ج104، ص32، ح2.
13.بحارالانوار، ج104، ص32، ح3.
14.ثواب الأعمال، ص286؛ وسائل الشیعة، ج20، ص232؛ بحارالانوار، ج76، ص366.
15.علل الشرائع، ج2، ص565؛ عیون أخبار الرضا (ع)، ج1، ص104؛ بحارالانوار، ج104، ص34، ح12.
16.بحارالأنوار، ج104، ص41، ح50؛ المحاسن، ج1، ص110.
17.الکافی، ج8، ص39؛ وسائل الشیعة، ج16، ص276.
18.اشاره به مواردی است که افراد، در کلینیک های روان درمانگری در برخی از شهرستان ها ابراز داشته اند.
19.زندگی جنسی مردان، ص180.
20.کتاب من لا یحضره الفقیه، ج4، ص14؛ بحارالأنوار، ج76، ص334، ح1 و ج104، ص32، ح4.
21.الکافی، ج5، ص525، ح1؛ وسائل الشیعة، ج20، ص208.
22.الکافی، ج5، ص525، ح2، وسائل الشیعة، ج20، ص207.
23.الکافی، ج5، ص526، ح3.
24.الکافی، ج5، ص526، ح4؛ وسائل الشیعة، ج20، ص354. حدیث، با توجه به نظر مرحوم علامه مجلسی در مرآة العقول-که در پاورقی الکافی آمده-، ترجمه شده است.
/ج
