آخرین شعر

تو با سرایش یک شعر،
در من متولد شدی.
و با دومین شعرت،
در من رسوخ کردی.
و با سومینِ آن
در من زیستی.
و امروز...
با دیوان اشعارت
مرا بر پای داشته ای
نمی دانم در این سُرایش سحرانگیز
تو در من زندگی می کنی،
یا من در تو!
راستی آیا آخرین شعرت را
من خواهم شنید؟!
15/ 6/ 73