به سرخی خون (Blaz Blue)

بعضی بازی ها هستند که آرام و بی صدا می آیند، از تبلیغات آنچنانی بهره نمی برند و بودجه ی کلانی هم ندارند. اما درون این صندوقچه ی بی نام و نشان و بی سر و صدا، مانند گوهری درخشان، همه را خیره می کند. Blaz Blue از این دسته بازی هاست. در حالی که از مجموعه ی معروف Guilty Gear و سازندگان خلاقش در Are System Works مدتی بود که خبری تازه شنیده نمی شد، «رعد آبی» همانند نامش ناگهان ما را غافل گیر کرد. BB یک اثر مبارزه ایی دو بعدی کلاسیک است. اما کلاسیک را فوراً به تکراری، یکنواخت و خسته کننده ترجمه نکنید! این یکی از جذاب ترین و هیجان انگیزترین آثار مبارزه ایی این نسل است.
بازی دارای 12 مبارز است که شاید در بین سایر آثار هم سبک کمی کم تعداد به نظر برسد. اما این محدودیت را، کیفیت طراحی شخصیت ها کاملاً تحت شعاع خود قرار داده است زیرا این مبارزین 12 گانه به قدری از نظر حرکات و گیم پلی و کنترل با هم تفاوت دارند که انگار هر کدام از یک بازی مجزا آمده اند. هر مبارزه دارای تعدادی ضربه ی پایه است که به راحتی قابل اجرا هستند و مهمتر آن که می توان آن ها را به سادگی به صورت پشت سرهم و چند ضرب اجرا کرد. ضربات ویژه نیز همان طور که انتظار می رود با استفاده از ترکیب های مشخص دگمه ها و جهت دادن قابل اجرا هستند که آن ها را نیز با هم و با ضربات پایه به راحتی می توان به صورت زنجیره ایی اجرا کرد. ضربات نهایی نیز بسیار دیدنی و قدرتمند هستند. نکته جالب ضربات تمام کننده (Astral) هستند که تا حدی همان کارایی ضربات مرگ بار بازی های Mortal Kombat را دارند. از نظر دفاعی نیز علاوه بر دفاع ساده و ضد حمله که در اکثر بازی های این ژانر دیده می شوند، دفاع قدرتی نیز وجود دارد که با مصرف انرژی ممکن می شود و بسیار مؤثرتر از دفاع ساده است. همچنین قابلیت دفاع انفجاری، می تواند روند چند ضرب های حریف را مختل و فرصت جدیدی به شما بدهد. پرش و حرکت سریع در زمین و هوا، کاملاً به سبک «GG» در بازی وجود دارند. همان طور که گفتیم، اگرچه می توان این سیستم ساده را برای همه ی شخصیت ها استفاده کرد، اما نحوه ی استفاده و نوع حرکات ویژه ی شخصیت ها بسیار متفاوت است. بعضی سریع و تند و تیز هستند، برخی کند اما بسیار قوی، برخی حمله های انرژی ساده دارند، بعضی حمله های مجزا دارند به این معنی که از سلاح یا یاری کمکی به طور جداگانه برای حمله استفاده می کنند این تنوع و تفاوت بی نظیر شخصیت ها می تواند هر سلیقه ایی را راضی کند. با این وجود، آن چه که در تمامی بازی خودنمایی می کند، سرعت بی نظیر مبارزه است. حمله و دفاع زنجیره وار دو مبارز انرژی و جذابیتی بی نظیر به بازیباز تزریق می کند. از نظر حالت های قابل استفاده نیز، بازی اثری کامل است. آرکید، بخش داستانی، مبارزات زمان دار، حالت دونفره و تمرین، مهمتر از همه، بخش آنلاین که یکی از بهترین و کامل ترین در بین آثار چند سال اخیر است، بدون تأخیر و با قابلیت تشخیص بسیار ساده ی افراد هم سطح در سرعت اینترنت و مهارت در بازی.
یکی از دلایل جذاب شدن بازی مسلماً گرافیک جالب توجه آن است که مخلوطی از آثار قدیمی و جدید است. شخصیت ها در بازی حالتی دو بعدی دارند. بزرگ و زیبا، با حرکاتی نرم و دیدنی. در مقابل پس زمینه ها نمایشی هستند با جزئیات بسیار، حرکات و افکت های زیبا، به تک تک پس زمینه گرما و زندگی بخشیده اند. همچنین در حالی که اکثر آثار مبارزه ایی به چند افکت محدود بسنده می کنند، "BB" کلکسیونی است از افکت های دیدنی و زیبا که گاهی تمام صفحه را پر می کنند. زمانی که "Jin" تمام صفحه را با یخ می پوشاند یا هنگامی که "Ragna"، سایه ی خونین خود را فعال می کند، واقعاً نفس در سینه حبس می شود. موسیقی بازی نیز در انتقال انرژی مبارزات نقشی اساسی دارد. آهنگ های پرتعداد و متنوع که سنت سری "GG" در سبک راک - متال هستند به طرزی شایسته مبارزات سریع و پر زد و خورد بازی را همراهی می کنند. دوبله نیز در بازی در حدی قابل قبول است و یکی از مزیت های نسخه ی کنسولی نسبت به نسخه ی آرکید، قابلیت انتخاب صداگذاری انگلیسی و یا ژاپنی است.
بر خلاف اکثر آثار مبارزه ایی که داستانی نسبتاً ساده و در واقع غیرلازم دارند، در این اثر داستان جالب توجه است. در آینده ایی نه چندان دور، هیولایی سیاه و شیطانی بشریت را تا مرز انقراض تهدید می کند. در این زمان شش قهرمان با استفاده از قدرت هایی جادویی که از اشیائی به نام "Armagus" می آیند، هیولا را شکست می دهند. پس از این مبارزه ی سرنوشت ساز، گروهی از دانشمندان با نام «کتابخانه»، به تحقیق و بررسی Armagus می پردازند. متأسفانه پس از گذشت چندین سال، گروه تحقیقاتی، به یک حزب سیاسی تبدیل می شود و مانند دیکتاتوری بر جهان حکومت می کند. هر اعتراض و انقلابی سرکوب می شود، هر ذهن آزادی خفه می شود. از میان مردم ناامید و مظلوم، تیغه ی خونین، «راگنا» برمی خیزد و شعب کتابخانه را یکی پس از دیگری نابود می کند. اما او یک قهرمان نیست. حتی نزدیک هم نمی شود! او یک مبارز بی رحم و خودخواه است و جنگ بی پایانش با کتابخانه ها دلایلی کاملاً شخصی دارد که در کودکی او بوجود آمده اند. تک تک شخصیت ها به همین ترتیب داستان و انگیزه های خاص خود را دارند، اما سرنوشت آن ها با هم گره خورده است. جذابیت این داستان در گیم پلی به طرزی خاص و بی سابقه نشان داده شده به این ترتیب که در ابتدا، انتها و در حین مبارزه، شخصیت های مرتبط، با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و به طور مثال در هنگام استفاده از حمله ی ویژه، به جای فریاد زدن نام تکنیک، حریف را به مبارزه می طلبند، یا او را تهدید می کنند یا حتی از خطر آگاه می کنند. سیستمی بسیار جالب که برای اولین بار در یک اثر مبازه ایی، داستان و گیم پلی را به طرزی جذاب با یکدیگر مخلوط می کنند.
در نهایت، "Blaz Blue: Calamity Trigger" یکی از بهترین آثار مبارزه ایی این نسل است و من شخصاً بعد از مدت ها احساس هیجان و لذتی بی نظیر از یک اثر مبارزه ایی بدست آوردم که آن را به تجربه ایی بی نظیر، جذاب و سرگرم کننده تبدیل کرده است.
منبع: مجله ی بازی رایانه، شماره ی 32