اعلامیّة صلح(1)
ما در اینجا، در شهر (Biel/Bienne) سوئیس در روز 27 نوامبر 1995 به تقویم مسیحی جمع شده‌ایم. 900 سال بعد از «Pope Urben 2» که به عنوان اوّلین جنگ صلیبی در شهر کلرمونت فرانسه در تاریخ 27 نوامبر 1095 شناخته شده است، و تقریباً دو قرن بعد (سال 1291) جنگ‌های صلیبی پایان یافت. امّا یک اعلامیّة صلح واقعی هرگز نداشتیم و جنگ‌های صلیبی در تاریخ به عنوان نمونه‌ای از چگونگی توجیه مذهبی بکار رفته است. حتّی امروزه به خاطرات جمعی و افکار افراطی صلیبی پافشاری می‌شود. وظیفة ما این است که با یکدیگر کار کنیم تا بر این علمکرد غلبه کنیم و به این طرز تفکّر و روحیّة صلیبی پایان بدهیم.حامیان مسیحیّت، از مسلمانان، مسیحیان شرقی و خواهران و برادران یهودی می‌خواهند که برای نابودی، خونریزی و قصاوت تحمیل شده از طرف آنها در طی جنگ‌های صلیبی طلب عفو کنند. دو دین بزرگ ابراهیمی، دارای یک پیشینة تاریخی منسجم و توسعه یافته همراه با چالش‌های فکری و جنگ بوده، هم چنین مشارکت غنی صلح جویانه دارند. حتّی اگر صلیبیّون در ظلمشان استوار و پایدار بودند، ما مایلیم در تاریخ متشرکمان و سرنوشتمان تمرکز داشته باشیم.
تاریخ دانانمان را برای پیگیری تحقیق پیرامون روابط اسلام و مسیحیّت تشویق می‌کنیم و به نقاط روشن، بیشتر از سایه‌ها توجّه می‌کنیم. و به این منظره در سیستم آموزشی‌مان بیشتر از دشمنی و انتقام‌گیری ارزش می‌دهیم.
در روز 27 نوامبر 1995 در غم و غمخواری برای قربانیان گمراه شدة خشونت متأسّفیم و عمیقاً اندوهگینیم. ما همدیگر را در حالی ملاقات می‌کنیم که برای قربانیان آداب و رسوم و گفتگوهای مذهبی و معنوی بزرگ و امروزی جهان، خوش آمد می‌گوییم.
اجازه دهید صد هزار شکوفه گفتار مذهبی میان مسیحیان، مسلمانان و مذاهب دیگر، در تمام سطوح و زمینه‌ها در مورد بیم از یکدیگر و در مورد جذب همدیگر و دربارة راه حل‌هایی برای مشکلات مشترکمان، جوانه بزند. که اگر چنین نباشد، سطح دانش ما نسبت به هم پایین و تقریباً منفی خواهد بود. برای روبرو شدن با نقاط مختلف و شناختن آنها و احترام گذاشتن به هم، جرأتمان را بیشتر کنیم. ما می‌بایست جرأت پیدا کنیم تا در مورد هراس‌های دو طرف بحث کنیم. ما بر تمام خشونت‌ها دلسوزی می‌کنیم و از رهبران مذهبی‌مان می‌خواهیم، از بکارگیری خشونت و جنگ به نام مذهب اجتناب و تقبیح کنند، زیرا پایه‌های قرآنی و انجیلی برگفتار و عدم خشونت، اصرار ورزیده است. اجازه دهید به عنوان پیروان مسیحیان پایدار در تمام آزمون‌ها که مسلمانان و اسلام را به عنوان یک تهدید جدید مجسّم می‌کنند، تفکّر و برخورد تمدّن را بر پایة یک رسالت تکمیل برآوریم.
اجازه بدهید به عنوان مسلمانان پایدار در تمام آزمون‌ها که مسیحیان و مسیحیّت را به عنوان یک دشمن همیشگی و به عنوان یک «تمدّن صلیبی» مجسّم می‌کنند، مقابله و مقاومت نشان بدهیم.
ما همه نوع فشارهای سیاسی را تقبیح می‌کنیم. آن اشخاصی که میان ما اقامت گزیدند باید کاملاً مورد قبول واقع شوند. مسیحیان و مسلمانان نه تنها از لحاظ جغرافیایی همسایه هستند، بلکه امروزه زندگیمان به هم بستگی دارد، همانند تاریخ مان در ممالک همدیگر.
ما همه نوع استثمار اقتصادی را تقبیح می‌کنیم. خودمان مرتکب ترویج عدالت اجتماعی هستیم و شکل‌های پیکار نابرابری را بر پایة هویّت دینی برپا می‌کنیم. تجارب میان مناطق مختلف مذهبی دینی می‌بایستی منصفانه باشند. برای اینکه به عنوان یک پایه‌ای برای زندگی مشترک با آرامش بکار گرفته شود.می‌کنیم. تجارب میان مناطق مختلف مذهبی دینی می‌بایستی منصفانه باشند. برای اینکه به عنوان یک پایه‌ای برای زندگی مشترک با آرامش بکار گرفته شود.
بیانیّة کنفرانس اسلام و مسیحیّت در سوئیس (2)
نسخة بیانیّه که در پایان کنفرانس اسلام و مسیحیّت قرائت شد، با جملة زیر آغاز می‌شد:More concretely the adherents of Islam and Christian Propose the following.
«جمع کثیری از پیروان اسلام و مسیحیّت قرار ذیل را مطرح نمودند.»
جملة فوق، الهی بودن دو مذهب را در بر نداشت. و به جهت اعتراض علامه جعفری به عنوان بیانیّه، جملة مذکور به صورت زیر تغییر داده شد.
More concretely the followers of the divinely revealed massages of Islam
:and Christianity propose the following
پیروان اسلام و مسیحیّت، پیام‌های ابلاغ شده از جانب خداوند (دو مذهب الهی) را به شرح زیر مطرح کردند:
1- ما، مسیحیان و مسلمانان و دیگر مذاهب را به گفتگوهای حقیقی تشویق می‌کنیم تا در فهم و درک دیگر مذاهب و راه و روش‌های پیروان آنها تلاش بکنیم.
2- ما از ابتکار توسعة اصولی مدارس در رشتة تاریخ، تحصیلات کشوری و مذهبی مخصوصاً اصولی در مورد این دو مذهب که برای هر کدام از دو طرف قابل قبول است، حمایت می‌کنیم.
3- ما از پیروان دو مذهب خواستاریم از آزادی سخن، هنگامی که صحبت می‌کنند و می‌نویسند، در مورد همدیگر (دو مذهب) سوء استفاده نکنند.
4- ما، مسیحیان و مسلمانان و پیروان دیگر مذاهب را به جستجوی راه‌های همکاری با یکدیگر، برای یکی دانستن، توسعة بیشتر و عملی کردن القاء آیین صلح، آزادی، عدالت اجتماعی، ارزش به خانواده و شأن انسانی، تشویق می‌کنیم.
5- ما، مسیحیان و مسلمانان و پیروان دیگر مذاهب را به جستجوی راه‌های همکاری با یکدیگر، برای یکی دانستن، توسعة بیشتر وعملی کردن شکل‌های ساده‌ای از حل درگیری‌های فکری، تشویق می‌کنیم.
6- ما، مسیحیان و مسلمانان و پیروان دیگر مذاهب را در هر جایی که زندگی می‌کنند، به تأسیس یک مجلس دائمی مذاهب داخلی برای ایجاد احترام متقابل بیشتر، صلح و امنیّت، و حمایت از حقوق بشر در تمام گروه‌ها تشویق می‌کنیم.
7- ما، اشتیاقمان به بحث با رسانه‌های مردمی مسؤولانه‌تر و شکل‌های پیش بردی روزنامه‌نگاری را اعلام می‌کنیم.
8- ما در سالروز جنگ‌های صلیبی، به مسیحیان و مسلمانان و پیروان دیگر مذاهب می‌گوییم که بردبار و صبور باشند. می‌بایست قلب‌ها و افکارمان را به روی یکدیگر باز کنیم.
بجای حسّ خطر، هنگامی که شخصی مخالف است، اجازه بدهیم با لذّت از فرصت یادگیری پر بشود و برای زندگی در صلح و ایجاد صلح تکمیل بشود. هنگامی که پیام‌های ابتدایی پرستش به ما اجازه می‌دهد تا راه‌های جدید اعمال و گفتار را پیدا کنیم.
همانند چیزهای دیگر جهان، این دو مذهب بزرگ، موضوع رشد و توسعه می‌باشند. این در تفسیر روح آزاد مذهبی برای شخص است.
اجازه دهید، نهصد سال آینده، دوره ای باشد از صلح و آرامشی که در افکارمان می‌سازیم و در اعمالمان نشان می‌دهیم.
پی نوشت ها :
1-درکنفرانس اسلام و مسیحیت در سوئیس- دی ماه 1374
2-در تاریخ: 5 و 6 / آذرماه/ 1374، مطابق با 27/ نوامبر 1995.
