نویسنده: حسین نجاتی
علائم و نشانه ها:
-سستی عاطفی،-اعتماد به افراد باند(تنها)،
-متعصب و خودخواه،
-مرتکب خرابکاری و عمل ناپسند شدن،
-از خانواده خود بریدن و وابسته به باندشدن،
-رفتار خصومت آمیز و ضداجتماعی،
-لایق جلوه دادن خود با عملکردهای مثبت و منفی،
-کینه جو، عصبانی و حسود،
-نافرمان، سرکش و عصیانگر،
-نادیده گرفتن مقرارت و قوانین،
-دچار کمبودهای عاطفی.
عوامل پدید آورنده:
-وجود نابسامانی و درگیریهای خانوادگی،-احساس عدم امنیت و آرامش به وسیله کودک،
-سستی پیوندهای خانوادگی و اجتماعی،
-عدم پذیرش و سؤتربیت،
-نبودن یک سیستم تربیتی درست و اصولی،
-سختی شرایط زیستی و رشد خودخواهی،
-یادگیری و بدآموزی در جامعه،
-وجود اختلال های روانی و عاطفی،
-وجود حسادت، ناکامی، ترس، انتقام جویی و تبعیض در کودک،
-سختگیری بدون دلیل و غیرمنطقی،
-مطرود و منزوی شدن کودک،
-وجود معاشرت، رفت وآمد ناروا و ناپسند و بدآموزی،
-اعمال تبعیض توسط والدین و دیگران.
چگونگی عملکرد:
-اعمال روش صحیح تربیتی،-شناخت علت باندبازی کودک و مقابله با آنها،
-ابراز محبت و ملاطفت کافی،
-ایجاد کانونی گرم در خانواده و دوری از درگیری، تضاد و کشمکش خانوادگی،
-ایجاد احساس امنیت، آرامش و استقلال در کودک،
-پذیرش کودک آنگونه که هست،
-برطرف کردن نیازهای اساسی کودک،
-واگذار کردن مسئولیت هایی در حد توان و ظرفیت کودک،
-احترام به شخصیت کودک،
-آگاهی دادن به کودک در زمینه های مختلف،
-یاددادن فن و حرفه مناسبی به کودک،
-دور کردن کودک از معاشرت های ناروا و بی جا.
منبع:نجاتی، حسین، (1388)، روانشناسی کودک، تهران، نشر بیکران، چاپ دهم.
/ج
