آیین کالونی

۱. آیین کالونی؛ یک نظام الاهیاتی

سیستم نسبی

ایده اصلی

منابع

۲. ساختار الاهیاتی

قدرت مطلقِ خداوند

تباهی انسان

بیشتر بخوانید: کالون و کالونیسم

ایمان به مسیح

تقدیر ازلی

کلیسا و آیین‌های مقدس

۳. تحولات تاریخی

مناقشات الاهیاتی

الاهیات مبتنی بر عهد [۶۹]

۴. گسترش جغرافیایی

حکومت کلیسا

تأثیرات آیین کالونی

نمایش پی نوشت ها:

* مشخصات کتاب‌شناختی این اثر چنین است:
R. Matzerath and P. Soergel, “Calvinism”, in New Catholic Encyclopedia (2nd ed.), vol. 2, Detroit: Catholic University of America: Tomson / Gale, 2003, pp. 890-6.
** دانشجوی دوره کارشناسی ارشد دانشگاه ادیان و مذاهب.
[1]. Institutes of Christian Religion
[2]. Reformed tradition؛
نهضت اصلاح دینی که در اواخر قرون وسطا آغاز گشت، ‌ دربرگیرنده چهار حرکت بود: آیین لوتری، کلیسای اصلاح‌شده، نهضت اصلاحگرایی بنیادین (آناباپتیست‌ها) و اصلاحات کاتولیکی. سه حرکت اول در دسته اصلاحگرایی پروتستانی قرار دارند؛ اما دسته چهارم حرکتی بود که درونِ کلیسای کاتولیک اتفاق افتاد. سنت اصلاح‌شده در تحولات کنفدراسیون سوئیس ریشه داشت و در ابتدا در اثر مساعی و اندیشه‌های تسوینگلی آغاز شد. پس از مرگ تسوینگلی در جنگ ۱۵۳۱، جانشین او، هاینریش بولینگر، رهبری حرکت را بر عهده گرفت. در ۱۵۵۰، ژنو پایگاه و کالون سخنگوی اصلی این نهضت شد و در نتیجه، اندیشه‌های کالون و پس از او تئودور بزا بر «کلیسای اصلاح‌شده» حاکم شد. معمولاً از اصطلاح «آیین کالونی» برای اشاره به اندیشه‌های دینی کلیسای اصلاح‌شده استفاده می‌شود که تلویحاً به این معناست که این اندیشه‌ها اساساً کالونی هستند. الیستر مک‌گراث، مقدمه‌ای بر تفکر نهضت اصلاح‌دینی (ترجمه بهروز حدادی، قم: مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، ‌ ۱۳۸۲)، ص ۶۱۵۶. م
[3]. sola fides
[4]. sola gratia
[5]. magisterial reformations؛
اصطلاح «نهضت اصلاح‌گرایی اقتدارگرا» ناظر به شیوه‌ای است که بر اساس آن، اصلاحگران اصلی با حاکمان عرفی، مانند شاهزادگان، قضات دادگاه‌ها یا شوراهای شهر پیوند برقرار کردند؛ در حالی که اصلاحگران بنیادستیز [آناباپتیست‌ها] مقامات یادشده را فاقد هر گونه حقی در مورد کلیسا می‌دانستند. اصلاحگران اصلی [=اکثریت] معتقد بودند که کلیسا دست‌کم تا حدی تابع و پیرو نهادهای عرفی دولت است. قاضی دادگاه که یکی از صاحبان قدرت بود می‌توانست در امور مربوط به کلیسا دخالت کند؛ همان‌گونه که کلیسا می‌توانست برای اجرای مقررات، سرکوب بدعت و حفظ نظامِ خود از اقتدار قاضی دادگاه بهره گیرد. منظور از اصلاح‌گرایی اقتدارگرا، توجه به این پیوند نزدیک میان قدرت و کلیسا بود که در کانون برنامه اصلاحی نویسندگانی چون مارتین لوتر یا مارتین بوسر قرار داشت. الیستر مک‌گراث، مقدمه‌ای بر تفکر نهضت اصلاح دینی، ص ۵۷. م
[6]. Library of Christian Classics, 20: 9.
[7]. sine quanon
[8]. فهرست کامل این ارجاعات را ببینید:
the labrary of Christian classic, 21: 1592-1634.
[9]. E. Doumergue, E. Lecerf
[10]. E. g, Institutes, 3. 23. 2.
[11]. Institutes, 13. 17. 1.
[12]. Mediator
[13]. Loci Communes؛
نام کامل این کتاب Loci Communes Rerum Theologicarum (Commonplaces of Theology) است؛ این اثر در سال ۱۵۲۱ منتشر شده است که در این مقاله به اشتباه، احتمالاً تایپی، ۱۵۳۱ گفته شده است.
[14]. Confession of Ausburg
ملانشتون مؤلف این اعتراف‌نامه بود. تونی لین، ‌ تاریخ تفکر مسیحی (ترجمه روبرت آسریان، تهران: نشر و پژوهش فروزان روز، ۱۳۸۰)، ص ۲۶۴. م
[15]. Institutes, 3. 21. 5.
[16]. Redeemer
[17]. Institutes, 1. 1. 1
[18]. Ibid.
[19]. “Quist est Deus?”
[20]. Institutes, 1. 5. 1.
[21]. Ibid, 1. 17. 1.
[22]. Ibid, 1. 16. 8.
[23]. Ibid, 3. 23. 2.
[24]. Ibid, 1. 6. 2.
[25]. Ibid, 1. 8. 13.
[26]. Ibid, 1. 15. 4.
[27]. Ibid, 2. 2. 13.
[28]. Ibid, 2. 3. 5.
[29]. Ibid, 2. 2. 6.
[30]. Ibid, 3. 1. 4.
[31]. Ibid, 3. 2. 7.
[32]. Ibid, 3. 18. 8.
[33]. Ibid, 3. 11. 1.
[34]. justification or righteousness
[35]. regeneration or sanctification
[36]. Institutes, 3. 3. 5.
[37]. Ibid, 3. 11. 1.
[38]. Ibid, 3. 11. 10.
[39]. Ibid, 3. 11. 2.
[40]. Ibid, 3. 17. 5.
[41]. Ibid, 3. 21. 5.
[42]. De correptione et gratia ad Valentinum, Patrologia latina, 44: 935,936,943.
[43]. Institutes, 2. 3. 13.
[44]. reprobation
[45]. Institutes, 3. 21. 7.
[46]. De catholicae ecclesiae unitate 6; Corpus scriptorum ecclesiasticorum latinorum 3. 1. 214.
[47]. Institutes, 4. 1. 4.
[48]. Ibid, 4. 1. 7.
[49]. art. 7.
[50]. Institutes, 4. 1. 9.
[51]. Ibid, 4. 14. 1.
[52]. Short Treatise on the Lord\’s Supper, 2. Lirary of Christian Classics, 22, 147.
[53]. Treatise, 4. 14. 22.
[54]. Ibid, 4. 17. 11.
[55]. Holland؛
هرچند کشور هلند (Netherlands) نیز غالباً هلند نامیده می‌شود؛ اما هلند منطقه‌ای است که در شمال غربی کشور هلند امروزی واقع شده است.
[56]. William of Orange
[57]. Supralapsarianism
[58]. Dirk Coornhert
[59]. DutchTheologian
[60]. Infralapsarianism
[61]. Jacobe Arminius (Hermandszoon)
[62]. Franciscus Gomarus
[63]. Pelagianism؛
پیروان پلاگیوس. او معتقد به اراده آزاد بشر بود و می‌گفت انسان‌ها با اعمال و تلاش خود، ‌ بدون نیاز ضروری به فیض، می‌توانند به رستگاری و نجات دست یابند. او عقیده گناه موروثی (جبلی) را نیز مردود می‌دانست. م
[64]. Socinianism؛
پیروان لایلیوس و فائوستوس سوکینوس، ‌ الاهیدانان ایتالیایی که ایمان به خدا را تبلیغ می‌کردند؛ ‌ اما سایر عقاید مسیحی مانند تثلیث و الوهیت مسیح را انکار می‌کردند. م
[65]. Remonstront(s)
[66] الف خدا بر آن شده است تا توسط عیسی مسیح تمام کسانی را که توسط فیض روح‌القدس به او ایمان می‌آورند و تا آخر ایمان خود را به او حفظ می‌کنند نجات بخشد. ب عیسی مسیح با مرگ خود بر صلیب، امکان برخوردار شدن از عطیه آمرزش گناهان را برای همگان فراهم ساخت؛ اما تنها ایمانداران از این عطیه برخوردار می‌شوند. ج انسانِ سقوط‌کردهْ به خودی خود و به تنهایی نمی‌تواند عملی انجام دهد که حقیقتاً نیکو باشد. وی نیاز دارد تا از خدا، در مسیح و به واسطه روح‌القدس تولد دوباره یابد تا بتواند آنچه حقیقتاً نیکوست انجام دهد. د اگر فیض خدا از ابتدا در ما عمل نکند، ما را بیدار نسازد، ‌ همراه ما نباشد و با ما همکاری نکند، ما نمی‌توانیم هیچ عمل نیکویی انجام دهیم؛ ‌ اما این فیض مقاومت‌ناپذیر نیست. ه فیض خدا ایمانداران حقیقی را قادر می‌سازد تا به انتها نجات خود را حفظ کنند و رستگار شوند؛ ‌ اما اینکه آیا ممکن است که سهل‌انگاری و مسامحه از سوی فرد ایماندار، باعث شود که وی این فیض را از دست بدهد چندان روشن نیست. تونی لین، ‌ تاریخ تفکر مسیحی، ‌ ص ۲۳۰۱. م
[67]. Dort (Dordercht)
[68]. Text in P. Schaff, The Creedsof Christendom (1877) 3,550–۵۸۰.
[69]. Covenant theology
[70]. Institutes, 4. 20. 2.
[71]. Puritanism
[72]. the elect
[73]. Ecclesiastical Ordinances
[74]. pastors
[75]. doctors
[76]. Library of Christian Classics 22: 58.
[77]. The Consistory
[78]. The Protestant Ethic and the Spirit of Capitalism
[79]. از آنجا که طبق آیین کالونی، نجات‌یافتگان را تقدیر الاهی معین می‌کند، انسان‌ها قادر به آگاهی از رستگاری یا عذاب ابدی خویش نیستند. این مطلب تحمل‌ناپذیر است؛ لذا پیروان کالون تلاش می‌کنند تا علائم گزینش خود را در همین جهان بجویند. برای رهایی از عذاب‌های روحی و ترس ناشی از این اعتقاد دو نوع توصیه کشیشی شکل گرفت: از یک سو، باید خود را برگزیده شمرد، هر نوع تردیدی در این باره می‌بایست به‌عنوان وسوسه‌ای شیطانی کنار گذاشته شود؛ از سوی دیگر، برای رسیدن به اعتماد به نفس، کار خستگی‌ناپذیر در یک شغل، بهترین وسیله است. کار و تنها کار است که تردید مذهبی را می‌زداید و یقین به رحمتِ حق را در مؤمن به وجود می‌آورد. به همین علت است که برخی از فرقه‌های کالونی، ‌ به عقیده ماکس وبر، به این نتیجه رسیدند که پیشرفت دنیوی و احتمالاً پیشرفت اقتصادی را دلیل و نشانه‌ای برای گزینش خود در نزد خدا بدانند. ریمون آرون، مراحل اساسی سیر اندیشه در جامعه‌شناسی (ترجمه باقر پرهام، تهران، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ ششم، ۱۳۸۲)، ص ۱۱-۶۰۹. م
[80]. secularization
[81]. Weber thesis

کتابنامه:
Calvin, John , Opera quae supersunt omnia, ed. G. Baum et al. , 59 v. , Corpus reformatorum 29–87.
__________ , Institutes of the Christian Religion, ed. J. T. McNeill, tr. F. L. Battles, 2 v. , Philadelphia, 1960.
__________ , Theological Treatises, tr. J. K. S. Reid, Philadelphia, 1954.
__________ , Concerning the Eternal Predestination of God, tr. J. K. S. Reid, London, 1961.
Baudrillart, A. , Dictionnaire de théologie catholique, ed. A. Vacant, 15 v. , Paris 1903–۵۰; Tables générales 1951–, ۲. ۲: ۱۳۹۸–۱۴۲۲, earlier bibliog.
Bouyer, L. , The Spirit and Forms of Protestantism, Westminster, MD, 1956.
Congar, Y. , Catholicisme, 2: 421–۴۲۴.
Dowey, E. A. , The Knowledge of God in Calvin’s Theology, New York, 1952.
Forstman, J. H. , Word and Spirit. . . , Stanford, 1962.
Ganoczy, A. , Calvin, théologien du ministère et de l’Église, Paris, 1964.
Graham, W. F. , Later Calvinism, Kirksville, MO, 1994.
Hartvelt, G. P. , Verum corpus: Een studie over een centraal hoofdstuk uit de Avondmaalsleer van Calvijn, Delft, 1960.
Hunter, A. M. , The Teaching of Calvin. . . (2d ed.), London, 1950.
Krusche, W. , Das Wirken des Heiligen Geistes nach Calvin, Göttingen, 1957.
Mackinnon, J. , Calvin and the Reformation, New York, 1962.
McNeill, J. T. , The History and Character of Calvinism, New York, 1954.
Monter, E. W. , Calvin’s Geneva, New York, 1967.
Neeser, M. , Le Dieu de Calvin d’après l’institution de la religion chrétienne, Neuchâtel, 1956.
Niesel, W. , The Theology of Calvin, tr. H. Knight, Philadelphia 1956.
Prestwich, M. , (ed.), International Calvinism, Oxford, 1985.
Quinn, J. , H. F. DAVIS et al. , A Catholic Dictionary of Theology, London, 1962–,
۱: ۳۱۳–۳۱۷.
Ruland, V. , ‘‘The Theology of New England Puritanism’’, Heythrop Journal, 5 ,1964.
Schnucher, R. , (ed.), Calviniana, Kirksville, MO, 1988.
Smiths, L. , Saint Augustin dans l’oeuvre de Jean Calvin, Assen, 1957.
Sprenger, P. , Das Rätsel um die Bekehrung Calvins, Neukirchen, 1960.
Steinmetz, D. , Calvin in Context, New York, 1995.
Stuermann, W. E. , A Critical Study of Calvin’s Concept of Faith, Tulsa, 1952.
Weber, O. , Die Religion in Geschichte und Gegenwart, 7 v. (3d ed.), Tübingen, 1957–۶۵.
Wendel, F. , Calvin. . . , tr. P. Mairet, New York, 1963.
Zeeden, E. W. and J. Marlet, Lexikon für Theologie und Kirche, ed. J. Hofer and K. Rahner, 10 v. (2d, new ed. Freiburg 1957–۶۵) , ۱۹۶۶, ۲: ۸۹۱–۸۹۸.