چارلز مریام(1) ( 1874- 1953) استاد علوم سیاسی دانشگاه شیکاگو بود؛ و از آثار مهم وی باید ابعاد جدید سیاست(2) ، دموکراسی نو و استبداد نو(3) ( 1939) ، و برنامه ی دموکراسی(4) ( 1941) را نام برد. به نظر مریام دموکراسی حکومتی است که از طریق آن والاترین آرمان های بشر حاصل می شود. حکومت دموکرات، بر خلاف نظام های استبدادی قدیم و جدید، این وظیفه را با بیش ترین کارایی و کم ترین اشتباه ایفا می کند. با این حال برای افزایش کارایی دموکراسی دراین خصوص باید معیار های مدیریت علمی را که در صنعت اعمال می شود در حکومت نیز به کار برد. به نظر مریام برای افزایش کاریایی دموکراسی باید حوزه ی صلاحیت قوه ی مقننه را صرفاً به تصمیم گیری درباره ی مسائل کلی جامعه محدود کرد؛ و در مقابل، بهره گیری از نیروهای کاردان و ماهر را در امور اجرایی افزایش داد. دموکراسی و علم دو پدیده ی توأمان اند؛ و دردموکراسی ها وظیفه ی تأمین سلامت و رفاه و آسایش جامعه را باید بر عهده ی علم گذاشت. بدون استفاده از توانایی های علم جدید، به ویژه در بهبود وضع عامه و ایجاد رفاه و ارتقای سطح آموزش و فرهنگ، دموکراسی تحقق نخواهد یافت. بنابراین دموکراسی با اقدامات عمومی برای ایجاد رفاه منافاتی ندارد، همچنین با کوشش برای ایجاد میزانی برابری درمیان مردم ، اما منظور از برابری در دموکراسی تهی دست ساخته توانگران نیست، بلکه توانگر ساختن تهی دستان است. بدین سان رشد دموکراسی درگرو رشد دانش است. « جهان ما جهان آزمایش و دگرگون سازی است، دنیایی که پیوسته بازسازی می شود؛ و تسلط انسان بر نیروهای طبیعت و همچنین بر سرشت انسان افزایش می یابد. » (5)
پی نوشت ها :
1. charles E. Merriam.
2. New Aspects of Politics.
3. Tge New Despotism.
4. On the Agenda of Democracy.
5. R. H. Gabriel, The Course of American Democratic Thought, New York, Ronald Press.
